یک دنیا امید

آریا رهنورد

بازیکنان تیم ملی فوتبال امید ایران، اعضای اولین کاروان اعزامی به بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا هستند. تیم ملی بعد از چند روز حضور در اندونزی، امروز (چهارشنبه) اولین بازی آسیایی‌اش را ساعت 13:30 به وقت تهران مقابل عربستان برگزار خواهد کرد. تیم زلاتکو کرانچار، دو اردوی تدارکاتی را پشت سر گذاشته و با مهره‌های زیر 21 سال، برای حضور در این تورنمنت آماده شده است. هدف اصلی این تیم، آماده ‌شدن برای صعود به المپیک بعد از چهار دهه خواهد بود اما قهرمانی بازی‌های آسیایی نیز می‌تواند یک اتفاق هیجان‌انگیز برای فوتبال ایران تلقی شود و امتیازهای خاص خودش را برای بازیکنان تیم به همراه داشته باشد.

ستاره‌های کوچک

شهاب عادلی و مهدی امینی، انتخاب‌های نهایی زلاتکو کرانچار برای خط دروازه محسوب می‌شوند. شهاب در سپاهان و مهدی در پیکان، فیکس نیستند و هنوز مشخص نیست که کدام‌یک از آنها در جاکارتا مرد شماره یک تیم ملی امید خواهد بود. در خط دفاعی، عارف آغاسی سابقه بازی در لیگ برتر در ترکیب تراکتورسازی را دارد، شاهین عباسیان در پرسپولیس نظر مثبت برانکو را جلب کرده و ابوالفضل رزاق‌پور نیز در پیکان به میدان رفته است. سینا زامهران در خط هافبک و مهدی مهدی‌خانی در فاز هجومی، پدیده‌های پدیده مشهد هستند و محمدرضا آزادی در تراکتورسازی، نشانه‌هایی از یک فوتبالیست بااستعداد را بروز داده است. کلیدی‌ترین ستاره‌های تیم کرانچار اما، دو مهره ریزنقش هستند. دو پسربچه با تکنیک قابل توجه و استعداد خارق‌العاده. یونس دلفی و مهدی قائدی. یونس در تیم ملی نوجوانان چهره شد و فصل گذشته در استقلال خوزستان، فرصت زیادی برای بازی به دست آورد. گل‌های این ستاره جوان، تاثیر بسیار زیادی در بقای آبی‌های اهواز در جدول لیگ برتر داشت. مهدی قائدی بعد از ماجرای تصادف جنجالی‌اش، مدت‌ها مصدوم بود و سپس به حاشیه رانده شد اما پیش از این، در ترکیب استقلال نشان داده بود که چه توانایی‌هایی دارد. دلفی احتمالا بعد از این رقابت‌ها به آیندهوون هلند می‌رود و قائدی نیز در صورت درخشش در این تورنمنت، بیشتر از گذشته در ترکیب استقلال قرار خواهد گرفت. هر دو بازیکن، امیدهای اصلی تیم ملی امید برای درخشیدن در جاکارتا هستند.

کروات برنده

زلاتکو کرانچار، می‌تواند نقش «برگ برنده» را برای تیم ملی امید بازی کند. بدون تردید او بزرگ‌ترین مربی حاضر در مسابقات فوتبال بازی‌های آسیایی است و در ایران، همه به سرنوشت تیم او امید بسته‌اند. کرانچی چهار سال قبل، اصلی‌ترین کاندیدای هدایت تیم ملی امید در بازی‌های آسیایی 2014 اینچئون کره جنوبی محسوب می‌شد اما افراد غیرفوتبالی به دلایل غیرفوتبالی جلوی امضای قرارداد با این چهره موفق را گرفتند تا در نهایت نلو وینگادا روی نیمکت امیدها بنشیند و یکی از بدترین نتایج تاریخ فوتبال ایران را تجربه کند. کرانچار بعد از چند سال، بالاخره سرمربی تیم ملی امید شده و حالا در اولین محک بزرگ، در اندونزی به مصاف رقبا خواهد رفت. 2018، سال فوق‌العاده‌ای برای فوتبال کرواسی بوده و سرمربی کروات تیم ملی امید نیز تصمیم دارد در همین سال یک موفقیت بزرگ به دست بیاورد. کرانچی تجربه سرمربیگری دیناموزاگرب، تیم ملی کرواسی، تیم ملی مونته‌نگرو، الشباب عربستان و الاهلی قطر را در کارنامه دارد. این مربی قبل از تیم ملی امید، در فوتبال ایران سرمربی پرسپولیس و سپاهان بوده است. او سابقه قهرمانی در لیگ کرواسی و لیگ برتر ایران را دارد و یک بار نیز با سپاهان در جام حذفی به عنوان قهرمانی رسیده است. تیم‌های کرانچار همیشه به لحاظ فنی در سطح خوبی قرار داشته‌اند و حالا انتظار می‌رود این تیم، یکی از منظم‌ترین و تاکتیکی‌ترین تیم‌های ملی امید ایران در تاریخ لقب بگیرد.

ترس از برنامه‌ریزی

بین دو بازی اول تیم ملی امید در بازی‌های آسیایی، تنها دو روز فاصله است و این می‌تواند موضوع نگران‌کننده‌ای برای این تیم تلقی شود. ایران بعد از نبرد امروز با عربستان، ساعت 13:30 روز جمعه با کره شمالی مسابقه می‌دهد و روز دوشنبه، مرحله گروهی را مقابل میانمار به پایان می‌رساند. این رقابت‌ها با حضور 24 تیم برگزار می‌شود و 16 تیم از مرحله گروهی، به مرحله حذفی راه پیدا می‌کنند. ایران در صورت سرگروه شدن، باید با تیم دوم گروه کره جنوبی، قرقیزستان، مالزی و بحرین دیدار کند. این حریف احتمالا تیم ملی بحرین خواهد بود. در صورت دوم شدن در گروه نیز، ایران با تیم دوم گروه قطر، بنگلادش، ازبکستان و تایلند روبه‌رو می‌شود. تیم ملی دو اردو را در عراق و چین پشت سر گذاشته اما دیدارهای تدارکاتی زیادی برگزار نکرده و می‌تواند به دیدارهای مرحله گروهی، به چشم نبردهای تدارکاتی نگاه کند. تدارکات و برنامه‌ریزی ضعیف کشور میزبان، همه تیم‌ها را بسیار نگران کرده است. فاصله بسیار زیاد هتل محل اقامت تیم‌ها تا استادیوم‌ها، موجب شده چند تیم در پارک‌های مجاور هتل تمرین کنند. این شرایط البته به طور یکسان، همه تیم‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و تنها به تیم زلاتکو کرانچار، مربوط نمی‌شود. به نظر می‌رسد جاکارتا، در حد و اندازه میزبانی چنین رقابت‌هایی نیست.

تاریخ چه می‌گوید؟

فوتبال همواره بخشی از بازی‌های آسیایی بوده است. در اولین دوره این رقابت‌ها که سال 1951 در کشور هند برگزار شد، تیم ملی با ترکیبی از ستاره‌هایش به فینال رسید و این مسابقه را به میزبان واگذار کرد تا با مدال نقره به ایران برگردد. 15 سال طول کشید تا ایران دوباره در فینال بازی‌های آسیایی آفتابی شود. این بار هم «تیم ملی» در دیدار نهایی شکست خورد تا در بازی‌‎های آسیایی 1966 بانکوک نیز به مدال طلا دست پیدا نکند. این تیم نفراتی مثل عزیز اصلی، علی جباری، پرویز قلیچ‌خانی، محراب شاهرخی و فرامرز ظلی را در اختیار داشت. اولین قهرمانی ایران در بازی‌های آسیایی، سال 1974 در تهران به دست آمد. ایران در این مسابقه رژیم صهیونیستی را شکست داد و بالاخره صاحب گردن‌آویز طلا شد. ایران در سال‌ 1990 هم با تمام قوا به بازی‌های آسیایی قدم گذاشت و این بار با کنار زدن کره شمالی در فینال، برای دومین بار طلا گرفت. این مدال در سال 1998 نیز تکرار شد. در بازی‌های آسیایی 2002 اما قوانین مربوط به بازی‌ها تغییر کرده بود و ایران با نفرات جوان و چند مهره بزرگسال در بازی‌های آسیایی حاضر می‌شد. قهرمانی تیم برانکو در بوسان تا امروز آخرین مدال طلای فوتبال ایران در بازی‌های آسیایی بوده است. ایران با چهار طلا، دو نقره و یک برنز، بعد از کره جنوبی دومین کشور پرافتخار این رقابت‌ها محسوب می‌شود.

به سوی المپیک

تیم امید برای اولین بار، با ترکیبی راهی رقابت‌های آسیایی می‌شود که همه اعضای آن، می‌توانند در المپیک 2020 نیز به میدان بروند. شرکت دادن تیم زیر 21 سال در تورنمنت اندونزی، فرصت خوبی برای تجربه‌اندوزی این نسل خواهد بود تا شاید همین پسربچه‌ها، بعد از چند دهه از طلسم المپیک عبور کنند. با این وجود این تیم در جاکارتا نیز با تمام توان برای قهرمانی مبارزه خواهد کرد. اولین اثر مثبت قهرمانی احتمالی، معاف شدن همه مهره‌های تیم از حضور در خدمت سربازی است.