نتایج جستجو :
-
هنر تجسمی امروز ایران را چگونه باید تفسیر کرد؟
هرچه جهانی‌تر بی‌تاثیرتر، هر چه بازاری‌تر بی‌معناتر
| -
-
-
از اینستکس چه می‌خواهیم؟
کانالی هوشمند برای یک حمایت هدفمند
در واپسین روزهای اسفند ماه خبرها از راه‌اندازی سازوکار ایرانی متناظر با «سازوکار حمایت از مبادلات تجاری ایران و اروپا» (اینستکس)حکایت دارد و آنگونه که «عبدالناصر همتی» رئیس کل بانک مرکزی اعلام کرده، سازوکار متناسب با کانال معرفی شده از طرف سه کشور اروپایی با نام سازوکار ویژه تأمین مالی و تجارت (STFI) بزودی در تهران ثبت می‌شود. به گفته همتی، «ثبت این شرکت به هیچ وجه به معنای معطل شدن ایران برای عملیاتی شدن سازوکار اروپا نیست و ما استراتژی اتخاذ شده خود را برای نحوه تأمین مالی و تجارت کشور در شرایط تحریم از روش‌ها و طرق ویژه ای که طراحی کرده‌ایم، بویژه از طریق همسایگان و سایر شرکای تجاری ادامه می‌دهیم».
| -
«دایان»؛ روایتی از جنگ که به داستان بدل نمی‌شود؛
آن مرد هیچ ندارد
«دایان» داستان خانواده جنگ‌زده‌ای است که در مسیر فرار از جنگ گرفتار باند قاچاق اعضای بدن می‌شوند. پدر گرفتار فریب دلال اعضای بدن می‌شود و هر دو فرزندش را در مقابل پول می‌فروشد، تا کلیههایشان را از بدن‌شان جدا کرده و به کشورهای اروپایی بفروشند.این پدر دو فرزند معلول دختر و پسر دارد. پسرش یک شب قاطری را که نزد پدر امانت است می‌برد تا کولبری کند. اما وارد میدان مین می‌شود، صاحب قاطر و اجناس پیش پدر می‌آیند و خسارت میخواهند و همه این داستانوارهها جمع می‌شوند تا فیلمساز حرفش را بزند. اما چیدمان روایت منطق دراماتیک ندارد. فرزندان با پدر همدلی وهم‌زبانی ندارند. آدمهای روایت سیاهاند.همه درحال تجارت زد و بند اند. فقر و فلاکت آنها را مچاله و آسیبپذیر کرده است.
| -
-
-
-
در پارس جنوبی چاره‌ای جز سوختن و ساختن نداریم
اردوگاه کار اجباری یا رویای شغلی آبرومند
بسیاری از کارگران پیمانکاری عسلویه، قرارداد کار ندارند و به محض اینکه اعتراض می‌کنند، وارد بلک‌لیست (لیست سیاه) می‌شوند، یعنی نه تنها اخراج می‌شوند بلکه دیگر هیچ شرکتی در عسلویه و کنگان به آنها کار نمی‌دهد. در این بین با خروج از شمول قانون کار، نه خبری از بازرسان اداره کار و تامین اجتماعی هست و نه تشکل‌های کارگری. عسلویه مثل یک «اردوگاه» می‌ماند. هر کس که به عسلویه می‌آید باید از قوانین خاص آن پیروی کند
| -
