دلارزدایی اقدامی متوهمانه و پوپولیستی است

یک کارشناس بازارهای مالی اظهار کرد: واژه دلارزدایی یک واژه خنده دار و متوهمانه است. ما به آن دلیل می‌خواستیم دلار زدایی کنیم که اقتصادمان خیلی به دلار گره خورده است و وقتی دلار رشد می‌کند اقتصاد ما خیلی آسیب می‌بیند. اما تصور کنیم دلار را حذف کردیم و به جایش یورو و یوان و درهم آوردیم.

سجاد بوربور در گفتگو با اقتصاد 24، افزود: اما وقتی ما شرایطمان تورمی است و واحد پول ما افت می‌کند، هر ارز دیگری در مقابل ریال رشد می‌کند. اینجاست که باید بگوییم که این دلار نیست که عامل تورم است، بلکه این تورم است که دلار را رشد می‌دهد. نه دلار بلکه هر ارز دیگری مثل یورو. پس این اتفاق کاملا پوپولیستی است. از همین رو دلیل حذف دلار از سبد ارز‌های مسافرتی بیشتر به دلیل خالی بودن دست دولت برای دادن ارز است و احتمالا برای روز مبادا ارز را نگه داشته‌اند.

به گفته او همه کشور‌های دنیا به دلار وابسته هستند، ولی کشور‌های منطقه خلیج فارس، هم به دلار و هم به درهم وابسته‌اند. ما باید با یک کشوری مراوده اقتصادی داشته باشیم. چه کنیم که کشور مهمی مثل امارات که با او وزن زیادی تجارت خارجی داریم با درهم و دلار کار می‌کند؟ خب اگر قرار باشد جفت این دو ارز را حذف کنیم با هیچ کشوری نمی‌توانیم کار کنیم، مگر اینکه با کشور‌ها مثل قرون وسطی مبادله کالا به کالا انجام دهیم! 

به باور این کارشناس ارزی، ما نمی‌توانیم هر طور خواستیم با اقتصاد رفتار کنیم و هر حرفی را هم نمی‌توانیم بپذیریم. همانطور که خنده‌دار است که ما دلار را حذف کنیم از آن خنده دارتر این است که درهم را از اقتصادمان حذف کنیم. بوربور تصریح کرد: تورمی که در همه کالا و خدمات می‌نشیند، روی نرخ ارز هم باید اعمال شود. در حال حاضر هم مانند دهه هشتاد دولت می‌تواند نرخ ارز را سرکوب کند. ما در آن سال‌ها دیدیم که نرخ ارز سالی ۳ درصد رشد می‌کرد، ولی تورم ۱۵ درصد بود. چرا؟ چون دست دولت برای دلار‌های نفتی باز بود. ما در سال ۸۹ و ۹۰ بالای ۲۰۰ میلیارد دلار نفت فروختیم. در حال حاضر دولت مثل دهه هشتاد آن توان ارزی را ندارد. از سویی در حال حاضر نقدینگی کشور حدود ۷ هزار هزار میلیارد تومن (۷ هزار همت) است. با وجود چنین نقدینگی و یک رشد اقتصادی ناپایدار ۳.۵ درصد نرخ ارز باید همین حدود ۵۰ تا ۵۱ تومان باشد. درست است که این اتفاق به خاطر کاهش انتظارات تورمی است، ولی آیا بانک مرکزی می‌تواند برای همیشه این سیاست را حفظ کند؟