خلاقیت نونهالان «ایران زمین»

بیتا یاری، روزنامه‌نگار

کلاس هنر در دوران مدرسه ابتدایی را به خاطر می‌آورید؟ که سختی‌های فهم هنر از یک‌سو و دشواری‌های یادگیری نقاشی و خوشنویسی برای هر کودک نوآموزی که بیشتر علاقه‌مند بازی است تا یادگیریِ اصول و قواعد نقاشی و خطاطی از سوی دیگر، چیزی شبیه یک ساعت زجرآور بود و به‌جای اینکه در این ساعت آشنایی با هنر اگر در قالب کلاس مدرسه نمی‌تواند منجر به آموختن هنری شود، دست‌کم ارزش‌های هنری را بیاموزاند که نتیجه‌ای عکس داشت و دانش‌آموزان را خسته و دل‌زده از هنر می‌ساخت. 

اینکه چرا سر کلاس هنر مدرسه به‌ندرت استعداد دانش‌آموزی کشف می‎شد و یا معلمان هنر چیزی به دانش‌آموزان نمی‌توانستند بیاموزند تا دید آنها را برای دیدن دنیایی دیگر جهتمند بسازند؛ معضلی است که بیشتر قصورش به سیستم آموزشی ما برمی‌گردد تا معلمین و دانش‌آموزان. ازاین‌رو مؤثر افتادن شیوه معلم در به خلاقیت واداشتن هنرجویان خردسال و دست به خلق اثر زدن آن‌هم در سنینی که کمتر فهم هنری ایجادشده کاری سترگ و قابل ارج است.

«ایران زمین» آلبومی است که اولین تجربه‌های آموزش خلاقیت به کودکان را به همراه دارد و البته خودبه‌خود راهش را برای شنیده شدن بازکرده است، چراکه یکه بودن هنر آهنگسازی و خلاقیت نونهالان را یدک می‌کشد که جز تحسین چیز دیگری لایق آنها نیست

کشف و بارورسازی استعداد نوآموزان و ایجاد درک هنر و به خلاقیت واداشتن آنان مساله‌ ساده‌ای نیست و به‌راحتی عملی نمی‌شود. پرورش استعداد هنری هر نوآموز و شیوه‌های تمرینی در جهت ایجاد مساله بزرگی به نام خلق اثر هنری مهارتی همچون کیمیا است که کمتر کسی آن را داراست و چه بختیاری‌ای نصیب چند هنرجوی امیرمهیار تفرشی‌پور شده که توانسته‌اند از او خلق کردن بیاموزند. هشت قطعه با نام‌های روزآخر-امیرکبیر، پرسپولیس، کشتی یونانی، منارجنبان، غار علی‌صدر، بلورهای نمک، سهراب سپهری، رستم و سهراب که نشان از نام‌های بزرگان و مکان‌های تاریخی و طبیعی در پهنه کشورمان دارد هنگامی‌که آذین دهنده آلبومی باشند قابل‌اعتنا هستند که ببینیم به نام این نام‌های آشنا چه چیزی ساخته‌شده و یا چه برداشتی در آهنگ و قطعه به آنها نسبت داده‌شده است.

از سوی دیگر هنگامی‌که با اثری جمعی مواجه هستیم که کودکان آن را تولید کرده‌اند بیشتر کنجکاو می‌شویم که آن را بشنویم. چراکه به‌خوبی از مرارت‌ها و دشواری‌های ساخت یک قطعه و آهنگسازی آگاهیم و بیشتر می‌خواهیم بدانیم کودکان و نوآموزان که تجربه‌ای در این راه ندارند و کمتر از ما در عمرشان موسیقی شنیده‌اند و ذهن کمتر شلوغی برای بیرون کشیدن ملودی‌ها و نغمات از آن دارند؛ نگاهشان در ساخت قطعه چیست و چگونه یک موجودیت شنیداری خلق می‌کنند و کیفیت موسیقی در این ذهن‌های جوان و بکر چگونه است. این کودکان برای نوروز نیز 8 قطعه دیگر ساخته‌اند که نشان از آن دارد که سوژه‌ها محملی برای بروز توانایی‌های آنها در خلق قطعات شده است. و معلم به مدد این نام‌ها و موضوعات آنها را به تفکر و خلق اثر نزدیک کرده است. 

تفرشی‌پور به‌عنوان معلم این کودکان نشان داده که نه‌تنها می‌توان هنر را آموخت بلکه می‌توان توأمان هنرجو را در پی خلاقیت نیز فرستاد. چیزی که به‌ندرت معلمی برای آن یافت می‌شود. 

ازاین‌رو «ایران زمین» آلبومی است که اولین تجربه‌های آموزش خلاقیت به کودکان را به همراه دارد و البته خودبه‌خود راهش را برای شنیده شدن بازکرده است. چراکه یکه بودن هنر آهنگسازی و خلاقیت نونهالان را یدک می‌کشد که جز تحسین چیز دیگری لایق آنها نیست و بایستی به احترام معلمی که خلاقیت را در کودکان بالقوه می‌سازد کلاه از سر برداشت.