بیتا یاری، روزنامه‌نگار

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب

مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند

هاتف آن روز به من مژده این دولت داد

که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند

این ابیات حافظ باید این روزها مدام بر زبان حسین زمان جاری شده باشد که حالا پس از 16 سال محرومیت، حاصل صبوری‌اش بر رنجی که به او در این سال‌ها تحمیل شد، را اکنون با سرخوشی ابراز کند که پس از 16 سال مجوز چند اثر جدید او صادر شده است و این خواننده پاپ نسل اول بعد از انقلاب، اکنون می‌تواند آثارش را به صورت رسمی منتشر کند و دیگر هیچ گونه مانعی بر سر حضور او در دفتر موسیقی و گرفتن مجوز آثارش وجود ندارد.

گفتن این مساله که در این سال‌ها چه بر او رفت و چه عواملی باعث شدند تا او نزدیک به دو دهه محروم از فعالیت هنری خویش بماند در این روزها که دفتر موسیقی وزارت ارشاد مجوز او را صادر کرده شاید خاطر مکدر ساختن مضاعف است، از این رو باید تنها حرکت وزارت ارشاد را پاس داشت که به هر روی، سرانجام این مهم ممکن شد. هر چند از اوایل دولت یازدهم و روی کار آمدن حسن روحانی انتظار رفع محرومیت و ممنوعیت هنرمندان کمترین چیزی بود که انتظار می رفت در آن گشایشی حاصل شود، اما گذر 5 سال، از 92 تا کنون و عدم تحقق خواسته هنرمندان، باعث شد بدانیم که این مساله به راحتی حل نشده و زمان زیادی برده است. اما از اینها گذشته اگر امتیازی برای رفع این محرومیت باشد برای حسین زمان است و تحسین صبر و استقامت و پایمردای‌اش بر خواسته به‌حق‌اش که با آن نشان داد شب تاریک نیز می‌رود. در درجه دوم امتیاز ازآن وزارت سید عباس صالحی است که با روی کار آمدن او در وزارت ارشاد، اوضاع مدیریتی این وزارتخانه صورتی دیگر گرفت تا آنجا که صدور مجوز آثار حسین زمان ممکن شد؛ مساله‌ای که در زمان وزارت علی جنتی و صالحی امیری ممکن نشد اما صالحی نشان داد رویکرد او به حل مسالمت‌آمیز مسایل چگونه است هرچند زمان‌گیر باشد اما بالاخره شدنی است.