گشت و گذار در دنیای فناوری
سلام آقای تیشرت، من جوراب هستم!
برخی از آخرین دستاوردهای دنیای فناوری را که در حوزه‌های متنوع به دست آمده است، در گزارش امروز مرور کرده‌ایم. بخش‌های مختلف علم وفناوری، به طرزی عجیب و با سرعتی سرسام آور، به همدیگر تنیده می‌شوند؛ دانش پزشکی به دنیای سیلیسکون‌ها، فیبرهای نوری به صنعت نساجی و فضای فرازمینی به باکتری‌های زمینی! در واقع، آنچه به روند توسعه علم و فناوری، شتاب می‌بخشد، همین به هم تنیدگی حوزه‌های مختلف و ظاهرا بی ربط دانش و تکنولوژی است.
عطیه لواسانی
رباتی شبیه به سگ زنده یاب، برای یافتن سرنخ هایی از زندگی دردیگر سیارات، در حال طراحی است.
ناسا اعلام کرده به منظور جستجو برای حیات در سیاره‌های دیگر در صدد ساخت یک ربات باکتری‌یاب است که به دنبال ردپای حیات در دیگر سیارات خواهد گشت.
در واقع، این ربات همانگونه به دنبال حیات باکتریال می گردد که سگهای زنده یاب به دنبال آدمهای زنده زیر آوار زلزله می گردند.
این ربات می‌تواند با شناسایی باکتری‌ها در سیارات دیگر، حیات را در آنها بیابد. این کار به پژوهشگران امکان آن را می دهد که به طور مستقیم به جستجو و بررسی زندگی فرازمینی بپردازند.
«ملیسا فلوید»، دانشمند مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا، می‌خواهد ابزاری را ابداع کند که بتواند از طریق نمونه‌های خاک و سنگ به دنبال شواهدی از وجود باکتری‌ها یا نوع دیگری از میکروارگانیسم‌های تک سلولی به نام «آرکا» بگردد.
تصور می‌شود که این موجودات اولیه، اولین موجوداتی بوده‌اند که بر روی زمین ظاهر شده‌اند و فلوید فکر می‌کند که شاید زندگی در سیارات دیگر نیز به همین شکل در حال تکامل باشد. وی می‌گوید: من این ایده را داشتم و در واقع یک فرض مهم در من این بود که حیات در مریخ می تواند به همان شیوه‌ای که در اینجا روی زمین شکل گرفت، تکامل یافته باشد چرا که مریخ شامل همان ترکیبات شیمیایی موجود در زمین است.
واکر فیزیوتراپیست!
تصورکنید با خرید یک واکر هوشمند، نیاز هم‌خانوادگی سالمندتان به مراجعه پی درپی فیزیوتراپیست را برطرف کرده‌اید. حضور چنین واکری در منزل، چقدر می‌تواند هیجان انگیز باشد! از انگلیس خبر رسیده چنین واکری اختراع شده است. محققان، واکری برای سالمندان طراحی کرده‌اند که قادر است آسیب ناشی از سقوط را سریع‌تر بهبود داده و مدت زمان لازم برای دریافت مراقبت پزشکی را کاهش دهد. این واکر هوشمند با همکاری گروهی از پژوهشگران دانشگاه نورثامبریا در نیوکاسل، ساخته شده است.
این واکر هوشمند در نقش یک «فیزیوتراپیست مجازی» عمل نموده و با ارزیابی نحوه انجام حرکات ورزشی، بیمار را تشویق می‌کند که تا حد ممکن فعال باشد. این واکر به فناوری جدیدی مجهز است که امکان صدور فرمان‌های صوتی به بیمار را فراهم می‌کند. فرمان‌های ارائه شده از سوی واکر، بیمار سالمند را به تکمیل فعالیت‌های عمومی، نظیر راه رفتن، باز کردن در، ایستادن و حفظ تعادل تشویق کرده و سپس عملکرد آنها را ارزیابی می‌نماید. دستگاه فوق همچنین همراهی خوب برای پیاده‌روی است که مسافت‌های تعیین شده را در کنار بیمار طی نموده و پیشرفت او را زیر نظر قرار می‌دهد تا در صورت نیاز، پشتیبانی فیزیکی لازم را از وی به عمل آورد.
همه می‌توانند تلسکوپ «سوفیا» را بسازند!
چاپگرهای سه بعدی به روند معجزات خود ادامه می‌دهند و در یکی از آخرین کارهای شگفت‌انگیزشان امکان ساخت تلسکوپ «سوفیا» را برای عموم مردم فراهم کرده‌اند. در خبرها آمده است همه می‌توانند با استفاده از فناوری "چاپ ۳ بعدی" نسخه مینیاتوری «رصدخانه استراتوسفری اخترشناسی فروسرخ» را بسازند.
مهندسان «پژوهشگاه ایمز» ناسا در کالیفرنیا یک مدل هشت تکه‌ای از این رصدخانه هوایی را ساختند.
برخلاف تلسکوپ فضایی «هابل» که با استفاده از یک موشک به فضا رفته است، تلسکوپ «سوفیا» در داخل یک هواپیما تعبیه شده است.
این تلسکوپ درون یک هواپیمای "بوئینگ ۷۴۷" قرار دارد.
این تلسکوپ، کیهان را از لایه «استراتوسفر» رصد می‌کند.
«سوفیا» از جت‌ها بالاتر می‌رود تا به ۹۹ درصد بخار آب اتمسفر زمین که باعث مسدود شدن نور مادون قرمز در فراز زمین و عدم رسیدن آن به زمین می‌شود، برسد.
بنابر اعلام ناسا، تلسکوپ «سوفیا» قادر به رصد وقایعی است که مشاهده آنها با استفاده از تلسکوپ‌های موجود در زمین ممکن نیست.
محققان ناسا و مرکز هوافضای آلمان از سوفیا برای مطالعه ستاره‌ها، سیارات، ستاره‌های دنباله‌دار و سیاهچاله‌ها استفاده می‌کنند.
این تلسکوپ تاکنون توانسته است روی سیاره «مشتری» اکسیژن اتمی پیدا کند و راجع به اتمسفر سیاره «پلوتو» اطلاعات کسب کند و همچنین توانست اولین تلسکوپ هوایی باشد که راجع به سیاره‌های فراخورشیدی مطالعه کند.
نسخه چاپ سه‌بعدی این تلسکوپ اندازه‌ای کوچک‌تر از کف پا دارد.
یک خبرخوب برای پدر ومادرها: رباتی که بند کفش را می‌بندد
حتما برای تمام بزرگ‌ترها این دردسر بزرگ پیش آمده است که مجبور شوند خم شوند یا روی زمین بنشینند و با صبر و حوصله تمام، بند کفش بچه‌ها را ببندند! حالا یک خبر خوب برای آنهایی که بیشتر از بقیه با چنین مسئله‌ای مواجه می‌شوند؛ رباتی که بند کفش را می‌بندد.
مهندسان دانشگاه کالیفرنیا با استفاده از چند موتور و چند میله که به دقت کار گذاشته شده‌اند، موفق به ساخت رباتی شده‌اند که قادر است بند کفش افراد را به راحتی گره بزند.
با رباتی که مهندسان کالج مهندسی دانشگاه کالیفرنیا دیویس ساخته‌اند، دیگر نیاز نیست کسی نگران بستن بند کفش و کتانی‌هایش باشد.
این ربات که ساخت آن تنها 600 دلار هزینه در بر داشت توسط یک گروه از دانشجویان کالج مهندسی دانشگاه کالیفرنیا دیویس آمریکا ساخته شده که یک ماشین است که می‌تواند بندهای هر نوع کفش و کتانی را گره بزند.
اکثر کودکان تا سن پنج یا شش سالگی نمی‌توانند بند کفش‌های خود ببندند. البته این کار برای ربات‌ها هم پیچیده است.
این ربات علاوه بر بودجه کم، تنها دو موتور دارد و با یک سری از چرخ دنده‌ها و میله‌هایی که به دقت کار گذاشته شده‌اند، بند کفش‌ها و کتانی‌ها را به خوبی و با سرعت بالا گره می‌زند.
سلام آقای تیشرت، من جوراب هستم!
صنایع نساجی روز به روز در حال تغییر است. پس از بافتن فیبرهای نازک نوری همراه با الیاف لباس، یک تیم از موسسه فناوری ماساچوست لباس‌هایی ساخته است که با استفاده از پالس‌های نور می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و با هم صحبت کنند!
آنها پس از اینکه فیبرهای نازک نوری را در پارچه به کار بردند، آن را چند هفته در آب غوطه‌ور کردند تا ببینند آیا این لباس‌ها می‌توانند با سایر دستگاه‌ها ارتباط برقرار کنند؟
این فناوری با الیاف لباس بافته می‌شود و به نظر نمی‌رسد که به اندازه کافی انعطاف‌پذیری لباس را به منظور استفاده راحت از آن حفظ کند اما در حال حاضر، مهندسان MIT یک پارچه ایجاد کرده‌اند که از فیبرهای الکترونیکی در الیاف آن استفاده شده است و در واقع این فیبرها همراه با الیاف لباس بافته شده‌اند.
مهندسان دستگاه‌های نیمه‌رسانای الکترونیک نوری با سرعت بالا را در الیاف پارچه تعبیه کردند. این دستگاه‌ها شامل ال.ای.دی‌ها و دیودهای تشخیص نور هستند که نوعی سیستم ارتباطی نوری را برای پارچه فراهم می‌کند.
الیاف نوری به طور معمول با ساخت قالب و یا یک شیء استوانه‌ای ساخته می‌شوند که یک مدل بزرگتر از فیبر و حرارت دادن آن است. سپس مواد تحت فشار در آب قرار می‌گیرند و الیاف در یک قرقره جمع می‌شوند.
در این پروژه، باید از دیودهای نیمه‌هادی تابش نور به اندازه یک دانه شن به همراه سیم‌هایی از جنس مس و با قطر موی انسان استفاده می‌شد.
هم دستگاه و هم سیم‌ها در حالی که همه چیز در اطرافشان منقبض می‌شود، ابعاد خود را حفظ می‌کنند. در نتیجه اجازه می‌دهد که فیبرها به راحتی همراه پارچه‌ها بافته شوند.
پژوهشگران حتی این لباس‌ها را 10 بار شستند تا نشان دهند که چطور می‌تواند در لباس‌های معمولی استفاده شود.
این ابداع، رویکرد جدیدی را در فرآیند ساخت پارچه‌ها فراهم می‌آورد. به جای اینکه مواد را با هم در یک حالت مایع جمع کنند، آن را در دستگاه‌هایی با شکل خاص و با سیم‌های نازک فلزی مخلوط می‌کنند.
یکی از بزرگترین مزایای این نوع جدید از پوشیدنی این است که الیاف عمدتا ضد آب هستند. پژوهشگران حتی این پارچه را در آکواریوم آزمایش کردند و موفقیت‌آمیز بود.
یک چراغ در خارج از آکواریوم موسیقی پخش می‌کرد و آن را در قالب سیگنال‌های سریع نوری از طریق آب به الیاف فرستاد. سپس الیاف داخل آکواریوم، این پالس‌های سریع نور را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند و به موسیقی تبدیل می‌شوند.
این الیاف با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند، در حالی که هفته‌ها در آب غوطه‌ور شده‌اند.
این روش در حال حاضر محققان را قادر به گسترش قابلیت‌های اساسی پارچه برای ارتباط، روشنایی، نظارت فیزیولوژیکی و کارهای بیشتر می‌کند. در سال‌های آتی، پارچه‌ها خدمات با ارزشی ارائه می‌کنند و دیگر فقط برای زیبایی و آسایش انتخاب نخواهند شد. شاید کمی فانتزی به نظر برسد اما اصلا جای تعجب ندارد که در آینده نه چندان دور، بشنویم که لباسهایمان با یکدیگر صحبت می‌کنند؛ مثلا ممکن است بعد از اینکه از فروشگاه لباس به خانه بر می‌گردیم بشنویم که جورابی که تازه آن را خریده‌ایم خودش را به تیشرت داخل کمد معرفی می‌کند: «سلام آقای تی شرت، من جوراب هستم».
چاپ سلول‌های بنیادی به کمک بیماران نخاعی آمد
شاید تا کنون، بیماران آسیب نخاعی را از نزدیک دیده باشید، شکل حاد این عارضه، بیماران قطع نخاعی هستند که واقعا وضعیت سختی را تجربه می کنند. پرینترهای سه بعدی، حالا به کمک این بیماران آمده‌اند. محققان دانشگاه مینه سوتا موفق به مهندسی سلول‌های بنیادی عصبی و ترزیق آن به داربست سیلیکونی شدند و امیدوارند با استفاده از این روش بتوانند توان حرکت و کنترل مثانه بیماران آسیب دیده نخاعی را بازیابی کنند.
در این روش سلول های بنیادی عصبی به داربست سیلیکونی چاپ شده تزریق می شوند در محل آسیب دیده ایمپلنت می‌شوند. در واقع آسیب بخش کوچکی از نخاع نیز می تواند منجر به قطع اتصال تمام سیستم اعصاب شود. با استفاده از این روش می توان محل آسیب دیده را با استفاده از سلول های بنیادی عصبی ترمیم کرد و اتصالات عصبی را مجددا برقرار کرد. قرار گرفتن این سلول ها در محل آسیب دیده، با رشد مجدد سلول های عصبی در مجاورت آن، به برقراری ارتباط عصبی کمک می کنند.
در این روش، از سلول های بنیادی مشتق شده از سلول های بالغ پوست وخون استفاده شده و با مهندسی ژنتیک به سلول های عصبی تبدیل شده است و روی داربستی از جنس سیلیکون قرار می گیرد. این اولین بار است که سلول های بنیادی بالغ مهندسی شده روی هسته سیلیکونی تولید شده با چاپ سه بعدی قرار می گیرند و به محل جراحت، ایمپلنت می‌شود. این روش تا به حال در مدل انسانی و حیوانی آزمایش نشده، ولی نتایج آزمایشگاهی کاملا رضایت بخش است.
شرح شگفتی‌های تلاقی پزشکی و فناوری، همچنان ادامه دارد!
دیدگاه تان را بنویسید