با گذشت ماه‌ها از بیکاری ۶۰ نفر از کارگران کارخانه «داروگر» تهران، هنوز کارفرما مطالبات حقوقی و سنواتی آنها را پرداخت نکرده است.

جمعی از این کارگران در گفت‌وگو با ایلنا گفتند: دست‌کم ۶۰ کارگر تعدیلی داروگر تهران هستیم که بین سال‌های ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۳ با حداقل ۱۰ و حداکثر ۲۵ سال سابقه کار به دلیل‌ عدم نیاز از سوی کارفرما بیکار شده‌ایم. با این حال به‌رغم گذشت ۱۸ تا ۲۸ ماه از بیکار شدن، هنوز کارفرما مطالبات حقوقی و سنواتی ما را پرداخت نکرده است.

یکی از این کارگران درباره روند پیگیری حقوقی مطالبات خود و سایر همکارانش گفت: بعد از بدقولی کارفرما، همه کارگران به صورت مجزا به اداره کار غرب تهران شکایت کردند و اداره کار حکم به پرداخت مطالبات ما داد اما کارفرما تمکین نکرد و پرونده برای اجرای احکام به سایر مراجع قضایی انتقال یافت.

این کارگر افزود: با وجود آنکه در این مدت، کارگران اخراجی با دریافت حکم توقیف از مراجع قضایی، امکان مزایده اموال کارخانه را داشتند اما به دلایلی، هنوز موفق به انجام آن نشده‌اند. به ادعای یکی دیگر از کارگران، کارفرما همه اموال توقیفی را به انباری که در محوطه کارخانه داروگر تهران قرار دارد انتقال می‌دهد. این انبار چون مالکیت خصوصی دارد از لحاظ قانونی امکان ورود به آن فراهم نیست بنابراین دستمان برای وصول مطالبات بسته 

شده است.

او گفت: در طول این دو سال فقط یکی از همکاران توانسته با ایستادن مقابل در وردی کارخانه بخشی از کالاهای تولیدی را توقیف کند. در حال حاضر وضعیت تولیدات داروگر تهران اصلا خوب نیست و فقط تعداد ۵ یا شش کارگر با سه ماه حقوق عقب‌افتاده، در کارخانه باقی مانده‌اند.

او گفت: اکثر همکاران تعدیلی برای امرار معاش خود و خانواده‌هایشان کارهایی نظیر دست‌فروشی، مسافرکشی و نگهبانی واحدهای تولیدی و مسکونی انجام می‌دهند.

او که به نمایندگی از سایر همکاران تعدیلی خود سخن می‌گفت، درباره میزان مطالبات خود و همکارانش تاکید کرد: هر یک از کارگران تعدیلی حداقل ۱۰۰ و حداکثر ۳۵۰ میلیون تومان بابت حقوق، بیمه و سنوات از کارفرما طلبکار هستند. آنچه کارگران کارخانه داروگر تهران از مسئولان می‌خواهند دریافت مطالبات است که هر روز از ارزش مالی آن کاسته می‌شود.