هیأت عمومی دیوان عدالت اداری درباره اخذ مالیات از مزایای رفاهی کارگران، رای جدیدی صادر کرد. به گزارش ایلنا، در متن رأی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری آمده است: مزایای رفاهی و انگیزشی که به مستخدمین اعم از دولتی و غیردولتی پرداخت می‌شود و اصولاً در قبال مزد و کار نیست و صرفاً از شیوه‌های مدیریت جهت ایجاد رفاه و انگیزه در کارکنان جهت کارایی بیشتر است طبعاً علاوه بر اینکه از مصادیق مواد ۸۲ و ۸۳ قانون مالیات‌های مستقیم محسوب نمی‌شود، از شمول مصادیق مندرج در بند (و) تبصره ۱۲ قانون بودجه سال ۱۴۰۲ کل کشور نیز خارج است و در واقع عنوان درآمد حقوق بر این موارد صدق نمی‌کند. آرای متعدد صادره از هیأت تخصصی مالیاتی بانکی و هیأت عمومی دیوان عدالت اداری نیز بر این معنا دلالت دارد که مزایای رفاهی و انگیزشی حتی پس از ایجاد توسعه در دایره شمول مصادیق مشمول حقوق از سال ۱۴۰۱ به بعد در قوانین بودجه سنواتی، کماکان خارج از عنوان درآمد حقوق بوده و مشمول مالیات نیست و در عین حال در قانون بودجه سال ۱۴۰۳ کل کشور، پاداش به عنوان مصداق بارز مزایای انگیزشی مشمول مالیات حقوق قرار گرفته است. در نتیجه؛ مزایای رفاهی، غیرمشمول یا معاف تلقی شده و مالیات‌پذیر نیست. معافیت و عدم شمول فوق تا پایان سال ۱۴۰۳ است. این رای تا آخر سال ۱۴۰۳ می‌تواند مبنای عمل قرار بگیرد و از اول سال ۱۴۰۴ چون طبق قانون بودجه، مزایای رفاهی جزو مالیات محسوب می‌شوند، این رای قابل استناد نیست. مزایای رفاهی شامل حق مسکن، بن، تاهل، اولاد، ایاب و ذهاب، تلفن همراه، مهدکودک و... است.

 

کپی شد