تلخند اعضای کارگری شورای عالی کار به اظهارات وزیر

نسرین هزاره مقدم

به نظر شما چه اندازه از وعده «مهار تورم» محقق شده و در این دو ماه، کارگران چقدر با افت معیشتی مواجه شدند؟

متاسفانه وعده مهار تورم به هیچ عنوان عملی نشده و شاهد تورم افسارگسیخته در همه حوزه‌ها به‌خصوص در حوزه‌های مسکن و خوراکی‌ها هستیم. متاسفانه آن‌طور که واضح و مشخص است، روند تورم همچنان افزایشی‌ست و تاثیر تمام مبلغی که به قدرت خرید کارگران افزوده شد، در همین دو ماه ابتدای سال از بین رفته است. در این شرایط، ما چاره‌ای جز اینکه پیگیر افزایش دستمزد کارگران باشیم، نداریم. باید اولین بار بعد از اینکه متهم به این شدیم که در جریان مذاکرات مزدی ساده‌انگاری کرده‌ایم، به صراحت بگویم به هیچ عنوان گروه کارگری معتقد نبود که روند جاری به سمت کاهش تورم پیش می‌رود.

چیزی که برای ما ملاک است، واقعیت‌های کف جامعه است. با عوض کردن عدد و رقم، نانی به سفره مردم اضافه نخواهد شد. واقعیت‌های ملموس نشان‌دهنده کاهش شدید قدرت خرید کارگران است

اخیراً مرکز آمار ایران اعداد و ارقامی را برای تورم اعلام کرده، سال پایه محاسبات را تغییر داده‌اند و در نتیجه آن، شاخص‌های تورمی پایین آمده است اما جدا از این عددها و ارقام، آیا در زندگی ملموس مردم نشانه‌ای از کاهش یا حتی کنترل و مهار تورم وجود دارد؟

لطفا یک نکته را از قول من خطاب به آقایان بیان کنید. ما کارگران و نمایندگان کارگری به‌رغم اینکه مفهوم اقتصادی تمام این مسائل را می‌فهمیم اما آن چیزی که برای ما ملاک است، واقعیت‌های کف جامعه است که در معیشت مردم اهمیت دارد. با عوض کردن عدد و رقم، نانی به سفره مردم اضافه نخواهد شد. واقعیت‌های ملموس نشان‌دهنده کاهش شدید قدرت خرید کارگران است. امروز اگر سری به بازار بزنیم می‌فهمیم که تمام دستمزد ماهانه کارگران حداکثر می‌تواند تا 10 روز یک زندگی معمولی را پوشش بدهد. این در صورتی‌ست که ما مسکن را در نظر نگیریم. اگر اجاره خانه را به عنوان یک مولفه‌ در سبد هزینه‌های ماهانه در نظر بگیریم، حقوق کارگران ده روز هم کفاف نمی‌دهد. البته آقایان مدعی هستند تمام کارگران مستاجر نیستند و نباید اجاره خانه را به عنوان یک عنصر تصمیم‌ساز در نظر بگیریم و.... ما می‌گوییم دستمزد تعیین شده حتی قادر به تامین خوراکی‌ها و آشامیدنی‌های استاندارد خانوار نیست، باقی هزینه‌های زندگی که دیگر جای خود دارد.

باید به خواسته مردم مبنی بر مهار تورم عمل کنند اما وقتی که نمی‌توانند تورم را مهار کنند اجازه دهند به خاطر معیشت مردم، امنیت جامعه و رشد تولید، دستمزد هم به اندازه تورم افزایش یابد و به‌روز شود

در این شرایط، به عنوان نماینده رسمی کارگران چه راهکاری برای تغییر اوضاع دارید و آیا از اینکه مصوبه مزدی را امضا کردید، پشیمان نیستید؟

چندین جا عنوان کرده‌ام که امضای مصوبه مزد اشتباه بود اما یک نکته وجود دارد؛ ما همان اول هم گفتیم نسبت به مصوبه مزد رضایت نداریم منتها امضا بسته به شرایط جلسه است و وضعیت ما در آن جلسه است که تعیین می‌کند امضا کنیم یا نه. وقتی با شرایطی در جلسه روبه‌رو می‌شوید که شما را بین دو گزینه بد و بدتر مخیر می‌کنند و از آن سو، پافشاری، اجبار و مسائل دیگر در کار هست، ممکن است تحت شرایطی رضایت به امضا داد. تجربیات گذشته هم دخیل بوده است. ممکن است گروه کارگری با علم به اینکه این تورم مهارشدنی نیست ولی چون گروه‌ دولتی و نهادهای دیگر غیرمرتبط با دستمزد پافشاری دارند که دستمزد عامل اصلی تورم است و برای اینکه گناه تورم روی دستمزد کارگران آوار نشود و به همه به‌خصوص تصمیم‌سازان ثابت شود که آن چیزی که عامل تورم است دستمزد کارگران نیست، به اجبار مصوبه را امضا کند اما واقعیت این است که دستمزد ۱۴۰۲ با قانون سازگار نبوده است.

امروز تنها راهکار این است که بالاخره بعد از سال‌ها اجازه بدهیم دستمزد هم مثل سایر مولفه‌های اقتصاد، افزایش منطقی خود را براساس نرخ تورم داشته باشد. متاسفانه یک خطای تکراری را باز هم تکرار کردیم و در شرایطی که همه مولفه‌های اقتصاد، تورم چند ده درصدی دارند، دستمزد را فریز کردیم. این فریز دستمزدی همان اتفاقی‌ست که طی سال‌های اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ اتفاق افتاد و منجر به فاصله شدید هزینه حداقل‌های زندگی و دستمزد کارگران شد.

با این حساب، یک شکاف مجدد در راه است.

بله این فاصله تاریخی امثال به شدت تشدید خواهد شد و هرچه رو به جلو می‌رویم، تبدیل به یک بحران می‌شود تا هر سالی خواستیم آن را جبران کنیم دوباره مدعی شوند پرکردن یک‌باره این فاصله ممکن نیست. تنها راهکار موجود این است که به خواسته حقوق‌بگیران و مردم مبنی بر مهار تورم عمل کنند اما وقتی که نمی‌توانند تورم را مهار کنند اجازه دهند به خاطر معیشت مردم، امنیت جامعه و رشد تولید، دستمزد هم به اندازه تورم افزایش یابد و به‌روز شود. چطور با فریز دستمزد می‌خواهند به رشد و رونق تولید برسند؟ آقایان مهار تورم را در مهار دستمزد دیده‌اند که در عمل به معنای مهار تولید است. وقتی قدرت خرید را از بین می‌بریم، رشد تولید را مهار می‌کنیم.

اما سوال آخر. پاسخ‌تان به وزیر کار چیست که اخیراً گفته با قناعت می‌شود با حقوق کارگری زندگی کرد؟ این جمله واکنش‌های بسیار در پی داشت و کارگران نسبت به آن اعتراض کردند.

پاسخ من به آقای وزیر، دندان روی هم فشار دادن و لبخند تلخ است، همین. حرف ایشان واقعاً هیچ جوابی ندارد. واژه‌ها در بیان احساس من در قبال جملات ایشان کم می‌آورند. چیز دیگری نمی‌گویم.