وعده‌های روسای قوا به کارگران عملی نشده است

شرکت کیان تایر این روزها زیر نظر قوه قضاییه اداره می‌شود و چندین مزایده برای تعیین تکلیف مالکیت آن برگزار شده اما قیمت‌های بالا و سرمایه در گردش سنگینی که برای احیای آن نیاز است، باعث شده خریداری برای این شرکت پیدا نشود.

«رضا بهرامی» عضو شورای اسلامی کار کیان‌تایر در این زمینه به ایلنا گفت: فروردین امسال رئیس قوه قضاییه را در سفر استانی دیدیم و قول پیگیری دادند اما هنوز هیچ اتفاق مثبتی نیفتاده است. کارخانه ما ورشکسته اعلام شده و زیر نظر هیات تسویه قوه قضاییه هستیم. قوه قضاییه می‌گوید من کار خودم را انجام دادم و چهار بار مزایده گذاشتم اما مشتری برای کارخانه پیدا نشده است. حرف ما این است که چهار بار مزایده گذاشتید، دست‌تان هم درد نکند، خب کسی نیامده کارخانه را بخواهد! اما برای حفظ اشتغال چه کرده‌اید؟! قبلاً 1400 نفر در کارخانه کار می‌کردند الان رسیدیم به 800 کارگر. حفظ اشتغال وظیفه کیست؟ مگر دولت مدعی ایجاد سالی یک میلیون شغل در کشور نیست. همین اشتغال موجود را حفظ کند!

این فعال کارگری اضافه می‌کند: آذر ماه امسال هم رئیس جمهور را ملاقات کردیم و قول دادند که نمی‌گذاریم تولید متوقف یا حتی کند شود اما متاسفانه تا الان این وعده‌ها برآورده نشده است. به گفته وی، بحث اصلی کارگران، واگذاری و تعیین تکلیف مالکیت است. اگر قرار بر واگذاری‌ست، باید از خریدار احتمالی کارخانه حمایت شود تا ترغیب شود و اشتغال را حفظ کند.

بهرامی می‌گوید: به زور بتوانیم یک حقوق حداقلی بگیریم. اداره تسویه، یکی از مدیران خود مجموعه را بالای کار گذاشته و این مدیر با دست خالی کارخانه را می‌گرداند. از مشتریان چک می‌گیرد، تبدیل به مواد اولیه می‌کند و تایر تولید می‌کنیم. تهیه مواد اولیه یک دردسر بزرگ است. مشتریان بزرگ هم به ما بی‌اعتماد شده‌اند. تولید ما نهایت 20 تن است، در حالی‌که ظرفیت اسمی ما ۷۵ تن است! عضو شورای اسلامی کیان تایر می‌گوید: با توجه به تورم و وضعیت اقتصادی، فشار روی کارگران ما زیاد است. با حقوق حداقلی زندگی نمی‌چرخد. نگاه کارگر در این شرایط به اضافه‌کار، پاداش و مزایا است. اینها قطع شده چون مواد اولیه و منابع نداریم. اگر مواد اولیه داشته باشیم و با تمام ظرفیت تولید بکنیم، می‌توانیم حقوق عادلانه بگیریم. یک‌سری از همکاران ما از مرز بازنشستگی رد شده‌اند اما تکلیف ۴درصد سخت و زیان آور برای بازنشستگی پیش از موعد آنها  مشخص نیست.

بهرامی با قیاس دوران شکوه و سال‌های بی‌رونق بعد از آن می‌گوید: 18 سال است کارخانه مالکیت درست و حسابی ندارد. کارگران 18 سال با چنگ و دندان کارخانه را نگه داشتند و حتی جای دستگاه کار کرده‌اند تا کار تعطیل نشود. جای ماشین بار حمل کردند تا تولید متوقف نشود. حادثه و فوتی بسیار داشتیم. هر سال یکی دو تا فوتی حادثه کار داشتیم اما باز هم کارگران رشادت و از خودگذشتگی کردند. متاسفانه مالکانی که آمدند، سابقه کار تولیدی نداشتند؛ مدیران اجرایی بودند که فقط به فکر گذران امور روزمره بودند. کار را زمین زدند و پشت کیان تایر عاقبت به خاک مالیده شد. وی از دغدغه‌های مشترک کارگران برای زندگی می‌گوید: چشم‌انداز روشنی برای پرداخت عیدی پایان سال نداریم. اگر نتوانیم حق بیمه را به موقع به حساب تامین اجتماعی واریز کنیم، بیمه‌ قطع می‌شود. هزینه‌ها خیلی بالاست.