کارخانه را بسته و کارگران را اخراج کردند

تعدادی از کارگران شرکت ایران مایه تبریز از تعطیلی این کارخانه خبر دادند و گفتند: کارخانه ایران مایه که متعلق به یک سرمایه‌دار ترکیه‌ای است، از ابتدای سال ۱۴۰۰ تعطیل شده است.

یکی از این کارگران که نخواست نامش فاش شود، در تشریح ماجرا به ایلنا گفت: آذر ماه ۱۳۹۹ حدود ۴۰نفر از کارگران این کارخانه اخراج شدند و به آنها گفته شد بعد از ۳ - ۴ ماه مجددا واحد مربوطه راه‌اندازی خواهد شد و آنها به کار برمی‌گردند اما نه تنها این کارگران به کار برنگشتند بلکه در ۲۲ اسفند ۹۹ مابقی کارگران که ۱۱۰ نفر بودند نیز اخراج شدند.

این کارگر ادامه داد: برای اینکه شکایت نکنیم، حقوق دو ماه ما را پرداخت کردند و گفتند ۶ ماه دیگر کارخانه مجددا راه‌اندازی خواهد شد و از شما دعوت به کار می‌کنیم. در این مدت تعدادی از کارگران به دلیل فشار مالی و مشکلات خانوادگی تسویه حساب کردند و به دنبال بیمه بیکاری و شغل دیگر رفتند اما حدود ۲۷ نفر تسویه نکردند و به اداره کار شکایت کردند که رای اداره کار ابقا به کار کارگران و پرداخت حق‌السعی  بود.

او گفت: با وجود اینکه رای بازگشت به کار گرفته‎ایم اما ما را به کارخانه راه نمی‌دهند و می‌گویند حق‌السعی خود را بگیرید و به کارخانه نیایید چون کارخانه تعطیل است.

ایران مایه پیشتر یک کارخانه نیز در تهران داشت. کارخانه تهران در سال ۸۷ خریداری شد و در سال ۸۹ با این ادعا که می‌خواهند کارخانه تبریز را توسعه بدهند، بسته شد. ابتدا تمام تجهیزات و بعد زمین آن کارخانه فروخته شد و آن کارخانه به طور کامل از چرخه تولید خارج شد.

کارگر این کارخانه معتقد است که ادعای زیان‌ده بودن کارخانه بی‌اساس است. زمانی این کارخانه از سه ماه قبل محصولات خود را پیش‌فروش می‌کرد. گویا سرمایه‌گذار خارجی می‌خواهد کاری که با کارخانه تهران کرده با کارخانه تبریز هم انجام دهد.

به گفته این کارگر، در کل کشور ۴ تا ۵ کارخانه تولید خمیرمایه بیشتر نداریم و کارخانه ایران مایه تبریز از سال ۱۳۴۶ بزرگترین و اولین صادرکننده خمیرمایه در خاورمیانه بود.وی می‌گوید: در این ۹ ماه از مسئولان مختلف تقاضای کمک کردیم و هم در دولت قبل و هم در دولت جدید جلساتی با مسئولان گذاشتیم. در دولت جدید تا حدودی فشارهایی به مدیران این کارخانه وارد شده که اگر کارخانه برایتان سود ندارد آن را واگذار کنید اما تا الان هیچ اتفاقی نیفتاده است.برخی از این کارگران بیش از ۱۵ سال سابقه کار دارند و سن آنها بالای ۴۰ سال است. آنها می‌گویند کارمان سخت و زیان‌آور است و تنها چند سال تا بازنشستگی فاصله داریم اما فعلا از کار اخراج شده‌ایم و صدایمان به جایی نمی‌رسد.