یک فعال صنفی بازنشستگان کارگری می‌گوید: پنج ماه از سال می‌گذرد و افزایش ناچیز حقوق به همراه متناسب‌سازی ناقص و ناکارآمد، هر روز آب می‌شود. حقوق ما بیش از یک هفته تا ۱۰ روز دوام نمی‌آورد. گرانی‌های متوالی و پی در پی تمامی کالاها ازجمله نان، زندگی را بسیار سخت و غیرقابل تحمل کرده است.

آیت نیافر در گفت‌وگو با ایلنا اضافه می‌کند: افزایش قیمت‌ها، گرانی و تورم به ویژه افزایش اجاره‌بهای مسکن، هزینه خدمات و درمان، یکی پس از دیگری زندگی ما را واقعاً غیرقابل تحمل کرده و ما مستمری‌بگیران تحت فشار مضاعف قرار گرفته‌ایم، چنان که هر روز با شرمندگی و درماندگی با خانواده و فرزندان خود مواجه می‌شویم. با توجه به آمار بالای ۶۵ تا ۷۰درصد جمعیت بازنشستگان که حداقل‌بگیران هستند و با مستمری چهار میلیون تومانی زندگی می‌کنند، دولت جدید باید فکری به حال بحران معیشت کند.

وی با تاکید بر اینکه شایسته نیست بازنشستگان زیر خط فقر زندگی کنند، تاکید می‌کند: چرا سازمان بیمه تامین اجتماعی، بزرگترین سرمایه کارگران و دارنده شرکت‌ها و کارخانه‌های گوناگون، حیاط خلوت و منبع برداشت دولت‌ها قرار می‌گیرد؟ حاصل ۳۰ سال کار و یک عمر زحمت ما زیردست دولت و مسئولان دولتی قرار می‌گیرد که بیشترین دستمزدها و ریخت و پاش‌ها را دارند.

این فعال صنفی بازنشستگان اضافه می‌کند: گروهی تمام ثروت جامعه را تصاحب کرده‌اند و زندگی افسانه‌ای دارند آنگاه مدعی هستند که افزایش ناچیز حقوق ۴ میلیونی حداقل دستمزدها تورم‌زا است. این حرف کاملاً ناعادلانه و دروغ است چراکه حداقل دستمزد و حقوق‌های ناچیز بخور و نمیر ما، هیچ تاثیری بر تورم ندارد بلکه اختلاس‌ها، برداشت‌های بی‌رویه و سوءمدیریت‌هاست که جامعه ما را به ورشکستگی کشانده است. خصولتی‌ها و ناکارآمدها بیشترین ردیف بودجه را دارند اما وقتی نوبت تامین اجتماعی و پرداخت بدهی‌های آن می‌رسد ادعا می‌کنند بودجه و اعتبار نیست!

 

 

کپی شد