آینده ماکرون تحت‌الشعاع قرار گرفت

در شرایطی که سخنگوی جلیقه زردها شرایط فرانسه را شرایط جنگ داخلی توصیف کرده، آینده ماکرون به‌عنوان قدرتمندترین رهبر آینده اتحادیه اروپا تحت‌الشعاع درگیری با معترضان قرار گرفته است. سال گذشته (2017 میلادی) امانوئل‌ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه در گفت‌وگو با اشپیگل گفته بود: فرانسوی‌ها می‌خواهند یک پادشاه انتخاب کنند اما این را هم می‌خواهند که بتوانند هرگاه خواستند، او را سرنگون کنند. پس از انتخاب باید آماده باشید که تحقیر شوید و مورد توهین و تمسخر قرار گیرید؛ این طبیعت فرانسوی‌هاست.

در ماه سپتامبر (شهریور ماه)، نظرسنجی‌ها نشان می‌دادند که میزان محبوبیت امائوئل ماکرون، به تنها 29 درصد رسیده است و او اکنون با موجی از اعتراضات خیابانی مواجه شده است. اعتراضاتی که رسانه‌های‌غربی از آن‌ها به‌عنوان جنبش جلیقه زردها یاد می‌کنند. واشنگتن‌پست می‌نویسد: اکنون مخالفان ماکرون چه در منتهی‌الیه چپ سیاسی و چه در منتهی‌الیه راست سیاسی از جنبش جلیقه زردها حمایت می‌کنند و این کار را برای آنکه سیاسی خوانده شده و رد شوند، آسان‌تر می‌کند. واشنگتن‌پست بر این باور است که اصولاً وقتی که رئیس‌جمهور فرانسه به این برهه از ریاست‌جمهوریش می‌رسد، دیگر محبوبیت چندانی ندارد و این روندی است که سابقاً هم وجود داشته است؛ اما همین روزنامه تأکید می‌کند که جامعه‌شناسان و فعالان ضد فقر می‌گویند که بخشی از سرخوردگی جلیقه زردها واقعی است و برآمده از دهه‌ها شکاف بین بخش‌های روستایی فرانسه و شهرهای بزرگ و مرفه این کشور است.

جلیقه زردها چه کسانی هستند؟

شکل‌گیری جلیقه زردها به ماه مه گذشته (اردیبهشت‌ ماه) و یک طومار اینترنتی برای کاهش قیمت سوخت‌های فسیلی آغاز شد هرچند که تا همین یک ماه پیش عملاً نه این طومار مورد توجه قرار گرفت و نه اعتراضی حول آن شکل گرفت. پس از آنکه این طومار در اواخر ماه اکتبر (آبان‌ماه) در نشریه لوپاریزین انعکاس یافت، مورد توجه قرار گرفت و کم‌کم در شبکه‌های اجتماعی به یک حرکت اعتراضی تبدیل شد که امروز خیابان‌های پاریس و برخی دیگر از شهرهای فرانسه را درمی‌نوردد. جلیقه زرد نیز نشانه‌ای از تقاضا برای کمک به‌هنگام خرابی خودرو یا شرایط اضطراری است و به یک قانون راهنمایی و رانندگی بازمی‌گردد.

به‌نوشته یورونیوز، اعتراضات جلیقه زردها از 17 نوامبر (26 آبان ماه) آغاز شده است. یورونیوز می‌نویسد: جلیقه زردها بیشتر شهروندانی هستند که با وجود کار و درآمد، در گذران زندگی و معاش به مشکل برمی‌خورند. کارمندان، کارگران و خانواده‌هایی که در حومه شهرهای بزرگ یا مناطق روستایی زندگی می‌کنند و برای رفت و آمد و زندگی روزمره به خودروی شخصی وابسته هستند.

به نوشته این رسانه اروپایی، جلیقه زردها خود را وابسته به هیچ طیف سیاسی خاصی نمی‌دانند هرچند که طیف‌های مختلف سیاسی از راست تا چپ از آن‌ها حمایت کرده‌اند.

اعتراضات جلیقه زردها پس از آن جدی شد که دولت فرانسه تصمیم گرفت از ابتدای سال 2019، مالیات بر گازوئیل و بنزین را افزایش دهد. بر این اساس، هر لیتر گازوئیل شش و نیم سنت و هر لیتر بنزین دو و نه‌دهم سنت افزایش قیمت خواهند داشت. 60 درصد از کل قیمت سوخت در فرانسه به مالیات بر سوخت بازمی‌گردد و 40 درصد دیگر نیز بر اساس قیمت جهانی نفت تعیین می‌شود.

واکنش دولت فرانسه

امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه می‌گوید که با این اعتراضات دست از موضع خود در خصوص افزایش مالیات بر سوخت نخواهد کشید: طی چند روز گذشته به این نتیجه رسیده‌ام که نباید روش خود را تغییر دهیم، چون درست و ضروری است. از نظر ماکرون، این مالیات‌ها برای جلوگیری از آلودگی هوا ضروری است.

وی البته ابراز داشت که وضعیت خانوارهای فرانسوی را درک می‌کند و تلاش دارد تا به آن‌ها کمک شود.

روز جمعه (نه آذر ماه)، در خبرها آمد که ادوارد فیلیپ، نخست‌وزیر فرانسه با نمایندگان جلیقه زردها دیدار کرده است اما برخی منابع خبری این دیدار را ناکام خواندند چرا که تنها دو نفر از نمایندگان جلیقه زردها در این دیدار شرکت کردند و یکی از آن‌ها نیز فورا محل جلسه را ترک کرد. فیلیپ هشت نفر را به این نشست دعوت کرده بود.

تلفات درگیری‌ها

تاکنون حداقل دو نفر در درگیری‌های ناشی از اعتراض جلیقه زردها و برخورد پلیس با آن‌ها جان خود را از دست داده‌اند. ده‌ها نفر نیز در این درگیری‌ها مجروح شده‌اند.

روز شنبه (ده آذر ماه) رسانه‌ها از دستگیری 127 نفر از معترضین خبر دادند. همچنین رویترز خبر داد که دوازده خودرو توسط جلیقه زردها به آتش کشیده شده است.

روز جمعه (نه آذر ماه) تیری پاول والت سخنگوی جنبش جلیقه زردها به نشریه آمریکایی تایم گفت: شرایط شبیه شرایط جنگ داخلی‌ست. ماکرون مسئولیتی بزرگ بر گردن دارد، او می‌تواند شرایط را آرام کند و یا بر آتش موجود بیفزاید.

روزنامه واشنگتن‌پست در گزارشی در خصوص این تحولات به نقل از یک راننده می‌نویسد: فرانسه باید نگران محیط‌زیست باشد اما این تغییری است که همه باید در ایجاد آن دخیل باشند نه فقط کارگران.

وی می‌افزاید: چرا افراد کوچک و بی‌بضاعت باید هزینه بپردازند اما سگ‌های بزرگ (سرمایه‌داران) نه؟ مردم احساس بی‌عدالتی می‌کنند و من نمی‌دانم این شرایط چگونه به خاتمه خواهد رسید؟

ماکرون و آینده‌اش

اما آنچه کمتر در این میان مورد توجه رسانه‌ها قرار می‌گیرد، آینده امانوئل ماکرون است. او خود را رهبر آینده اروپا می‌داند چرا که انگلستان در حال خروج از اتحادیه اروپاست و مرکل نیز مدت زمان زیادی در قدرت نخواهد بود. 

ماکرون تنها 40 سال دارد و می‌خواهد مرد اول اتحادیه اروپا باشد، اتحادیه‌ای که به آن جدا اعتقاد دارد.

ماکرون اگر نتواند قدرت رهبری خود را در داخل کشورش اثبات کند، نمی‌تواند انتظار داشته باشد که در آینده اتحادیه اروپا جایگاهی برای در نظر گرفته شود. وی از 17 نوامبر (26 آبان ماه) به این‌سو، نتوانسته توانایی خود در رهبری کشورش را به اثبات برساند.