به خودت پشت نکن!

آریا طاری

تغییر ادبیات فرهاد مجیدی در مصاحبه‌های تازه، از تمایل او برای باقی ماندن روی نیمکت استقلال خبر می‌دهد. آبی‌ها البته با چند مربی خارجی مذاکره کرده‌اند اما شاید محدودیت امضای قراردادهای دلاری، مدیران باشگاه را به استفاده از یک مربی ایرانی ترغیب کند. امیر قلعه‌نویی یکی از گزینه‌های جدی باشگاه به شمار می‌رود اما به نظر می‌رسد فرهاد مجیدی نیز قصد دارد نیمکت را برای خودش حفظ کند. آیا برای این اتفاق، کمی زود نیست؟ آیا مجیدی با این تصمیم، کارنامه نوپای مربیگری‌اش را در معرض یک خطر بزرگ قرار نمی‌دهد؟ «شخصیت فوتبالی استقلال را گرفته‌اند. من این شخصیت را به تیم برمی‌گردانم». جملات فرهاد مجیدی در آخرین کنفرانس مطبوعاتی استقلال در لیگ برتر، تنها می‌توانند یک معنی داشته باشند. او مصمم به نظر می‌رسد تا در فصل آینده نیز به عنوان «سرمربی» در استقلال فعالیت کند و برچسب «موقت» را از روی خودش بردارد. درست مثل همه مربیان موقت دیگر، برای مجیدی نیز شانس دائمی شدن قرارداد در صورت درخشش روی نیمکت وجود داشت اما این دوران کوتاه در مجموع چندان امیدوارکننده نبوده است. استقلال با سرمربی جوان، دو تیم ته جدولی در لیگ برتر را شکست داد اما در جدال با نفت آبادان برنده نبود و در آسیا نیز با توقف خانگی روبه‌روی الدحیل، فرصت حضور در مرحله حذفی را از دست داد. در واقع تیم فرهاد از آزمون‌های دشوار سربلند بیرون نیامده و بخش مهمی از این اتفاق، به تجربه کم این مربی مربوط می‌شود. فرهاد مجیدی حالا نفر اول کادر فنی باشگاه به شمار می‌رود اما هنوز هم مثل دستیارها رفتار می‌کند و در جریان بازی، بارها و بارها حواس و انرژی‌اش را برای شادی کردن و یا اعتراض به داور کنار می‌گذارد. شاید اگر پس از گل روزبه چشمی به الدحیل، این مربی کمی و فقط کمی تمرکز به خرج می‌داد و به جای جشن گرفتن، تصمیم‌های فنی را به درون زمین منتقل می‌کرد، آبی‌ها به سرعت با گل مساوی حریف روبه‌رو نمی‌شدند. مدیرعامل باشگاه استقلال در زمان انتخاب مجیدی برای جانشینی وینفرد شفر، تاکید داشت که خود فرهاد تنها به شرط «موقت» بودن، چنین تصمیمی را پذیرفته است. حالا اما اعتبار این روایت کاملا زیر سوال می‌رود. چراکه مجیدی در چند مصاحبه اخیرش، آشکارا از علاقه به ماندن در نقش سرمربی حرف زده است. او کاملا در این نقش فرو رفته و حاضر نیست جایگاهی که در حال حاضر تصاحب کرده را به سادگی از دست بدهد. 

دیر یا زود، فرهاد مجیدی بالاخره سرمربی دائمی استقلال خواهد شد. از همان روزی که او فوتبال را برای همیشه کنار گذاشت، واضح به نظر می‌رسید که این چهره یک روز برای هدایت استقلال به این باشگاه برمی‌گردد. فرهاد برای مدتی به کادر فنی وینفرد شفر اضافه شد و به محض برکناری مرد آلمانی، در دسترس‌ترین گزینه برای سرمربیگری در باشگاه بود. تا این مرحله، همه چیز کاملا طبیعی به نظر می‌رسید اما از این جا به بعد، چیزهایی در باشگاه تغییر کرد و فرهاد دیگر حاضر نبود که از این جایگاه، جدا شود. بحث ماندن فرهاد روی نیمکت استقلال درست در روزهایی مطرح می‌شود که گروهی از هواداران بارسلونا به دنبال بازگرداندن «ژاوی» به باشگاه به عنوان سرمربی هستند. پس از شکست سنگین بارسا در آنفیلد، نتایج یک نظرسنجی نشان می‌داد بسیاری از هواداران بارسا ژاوی را به عنوان سرمربی فصل بعد می‌خواهند. اسطوره کاتالان‌ها اما اعلام کرد که آماده پذیرفتن چنین سمتی نیست و دانش فنی‌اش را برای ملحق شدن به بارسا در جایگاه سرمربی، کافی نمی‌داند. ژاوی در پایان این فصل از فوتبال بازنشسته می‌شود و از شروع فصل آینده مربیگری را آغاز می‌کند. او به جای عجله به خرج دادن برای هدایت بارسا، در قطر آموزش‌های لازم را خواهد داد. هافبک سابق بلوگرانا از زمان پیوستن به باشگاه السد، دوره‌های مختلف مربیگری را گذرانده است. او زیر نظر رایکارد، گواردیولا و لوئیس انریکه کار کرده و دانسته‌های زیادی دارد اما حاضر نیست اعتبارش را به همین سادگی خرج کند. ژاوی به عنوان یکی از باهوش‌ترین فوتبالیست‌ها در عصر خودش، می‌تواند الگوی خوبی برای فرهاد باشد. عجله فرهاد برای سرمربیگری استقلال، ممکن است هم برای خود او و هم برای باشگاه، گران تمام شود. امیر قلعه‌نویی امروز یکی از گزینه‌های جدی بازگشت به استقلال است. چراکه در اولین قدم با تجربه کافی سرمربی باشگاه شد و هر سه قهرمانی این تیم در تاریخ لیگ برتر را در دوره‌های مختلف رقم زد. علیرضا منصوریان اما دیگر گزینه محبوب هیچ‌کدام از استقلالی‌ها به شمار نمی‌رود. چراکه زمان خوبی را برای هدایت آبی‌ها انتخاب نکرد و به سختی شکست خورد. از بین این دو مربی، فرهاد ترجیح می‌دهد مسیر کدام‌شان را برود؟ اگر او در اولین تجربه جدی سرمربیگری در استقلال شکست بخورد، آینده‌اش در فوتبال ایران در معرض تباهی قرار خواهد گرفت. بدون تردید مجیدی کاریزمای لازم برای تبدیل شدن به یک سرمربی بزرگ را دارد اما سرمربیگری، هنر انتخاب‌های درست است و هدایت استقلال در چنین مقطعی، شباهت زیادی به یک انتخاب درست ندارد.