فاطمه رستگار در حالی به عنوان نخستین زن ایرانی صاحب مدال بین‌المللی در بوکس معرفی شد که این موفقیت، بیشتر به لطف جدول مسابقات بود تا نتیجه مبارزه روی رینگ. در بازی‌های آسیایی جوانان بحرین، برای نخستین بار دختران بوکسور ایران روی رینگ رفتند و همین حضور، خودش اتفاقی مهم برای ورزش بانوان به شمار می‌رفت. اما در وزن ۸۰+ کیلوگرم، اتفاقی افتاد که هم تاریخی بود و هم کمی عجیب.  رستگار در نخستین مبارزه خود برابر النورا کانگیرت از قزاقستان قرار گرفت؛ حریفی بسیار باتجربه و از مدعیان اصلی مدال طلا. نماینده ایران در سه راند پیاپی شکست خورد و عملا از ادامه رقابت‌ها کنار رفت. با این حال، چون تعداد بوکسورهای حاضر در این وزن کم بود، شکست در همان مبارزه نخست مانع از مدال گرفتنش نشد و او درنهایت به مدال برنز رسید. به این ترتیب، فاطمه رستگار بدون حتی یک پیروزی، نخستین مدال تاریخ بوکس زنان ایران را به دست آورد. مدالی که اگرچه از نظر ورزشی دستاورد بزرگی محسوب نمی‌شود، اما از جنبه تاریخی و نمادین، ارزشی دوچندان دارد. رستگار با پیراهن و دستکش آبی روی رینگ رفت و در پایان، هرچند میدان را باخت، اما عنوانی ماندگار در تاریخ بوکس بانوان ایران به دست آورد. البته نباید سخت گرفت، این به عوض همه سختی‌هایی است که فاطمه در مسیر انتخاب بوکس به عنوان ورزش خود کشیده است.

 

 

کپی شد