کاپ آسیا بدون حامد حدادی برگزار می‌شود؛ جای خالی اسطوره
حامد حدادی آنقدر نام بزرگی است که تا سال‌ها بعد از خداحافظی‌اش می‌توان در تورنمنت‌های مختلف از او یاد کرد. ستاره‌ای که یک نام جاودان در تاریخ بسکتبال ایران و آسیا به شمار می‌رود و برای نوشتن از او و افتخاراتش همیشه بهانه هست. بازیکنی که می‌توان به جرات گفت کمتر کسی در قاره کهن هست که به اندازه او تاثیرگذار و ماندگار بوده است. آسمانخراشی که کارنامه‌اش پر از افتخار است اما حالا مدتی است که پیراهن تیم ملی را بوسیده و کنار گذاشته تا به جای اینکه نامش در ترکیب تیم قرار بگیرد، جای خالی‌اش در زمین به چشم بیاید.
مسابقات بسکتبال کاپ آسیا 2025 هم در حالی از 14 مرداد به میزبانی عربستان آغاز می‌شود که اسطوره بسکتبال ایران در آن حضور ندارد. و این جای خالی آنقدر مهم است که پیش از شروع رقابت‌ها، فدراسیون جهانی بسکتبال در گزارشی به او اشاره کرده است. کسی که با چهار عنوان MVP و سه طلای قاره‌ای، نه‌تنها نسل طلایی بسکتبال ایران را ساخت، بلکه تعریف تازه‌ای از نقش سنتر در بسکتبال آسیا ارائه داد.
در این گزارش آمده است:«در تاریخ بسکتبال آسیا کمتر کسی به اندازه حامد حدادی، غول ۲۱۸ سانتی‌متری که بیش از یک دهه بر جام ملت‌های آسیا تسلط داشت، تاثیرگذار بوده است. حدادی در هشت دوره جام ملت‌های آسیا (از نخستین حضورش در سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۲) درخشید و با چهار عنوان MVP بیش از هر بازیکن دیگری در تاریخ مدرن این رقابت‌ها نام خود را جاودانه کرد. او ستون اصلی صعود تیم ملی ایران به قله بسکتبال قاره و چهره ثابت نسل طلایی کشور بود.
نقطه عطف بسکتبال ایران، قهرمانی در سال ۲۰۰۷ در شهر توکوشیمای ژاپن بود؛ جایی که حدادی ۲۲ ساله، تیم ملی را به نخستین قهرمانی تاریخش در جام ملت‌های آسیا رساند. او به‌طور میانگین حدود ۱۳ امتیاز، ۱۰ ریباند و یک بلاک در هر بازی ثبت کرد و مقابل حریفانی که توان متوقف کردنش را نداشتند، یک‌تنه در منطقه زیر سبد سلطه داشت.
دو سال بعد، در تیانجین ۲۰۰۹، تاثیرگذاری حدادی بیشتر هم شد و او میانگین ۱۵.۸ امتیاز، ۱۳.۱ ریباند و چهار بلاک در هر بازی داشت، عملکردی که ایران را به دومین طلای پیاپی رساند و دومین عنوان MVP را برای حدادی به ارمغان آورد. در فینال برابر چین، حدادی با ۱۹ امتیاز، ۱۷ ریباند و یک بلاک، درخشید و ایران قدرت اول بسکتبال آسیا شد.
با وجود بازگشت چین و قهرمانی در سال ۲۰۱۱، حدادی همچنان درخشان ظاهر شد و میانگین ۱۵.۴ امتیاز و ۱۱.۴ ریباند را ثبت کرد. او در سال ۲۰۱۳ بار دیگر بازگشت و قهرمانی دیگری در مانیل کسب کرد تا سومین MVP را نیز به ویترین افتخاراتش اضافه کند. در این مقطع، او دیگر چهره‌ی بلامنازع پست ۵ بسکتبال آسیا شده بود.
نقطه اوج مسیر آسیایی‌اش در جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۷ در بیروت رقم خورد. ایران در فینال مغلوب استرالیا شد و به مدال نقره رسید، اما حدادی باز هم عنوان MVP را به دست آورد و با چهار جایزه MVP، رکوردی تاریخی ثبت کرد که هیچ بازیکن دیگری در تاریخ رقابت‌ها به آن نرسیده است.
آنچه میراث حدادی را ماندگار کرده، فقط آمار و مدال‌ها نیست بلکه تغییری که در ریتم بازی‌ها ایجاد کرد او را خاص جلوه داد. او یک سنتر با دید پاسوری بالا بود که مدافعان را به خود جلب می‌کرد و با پاس‌های هوشمندانه، یارانش را در موقعیت‌های مناسب قرار می‌داد. یکی از مربیان تیم ملی ایران زمانی درباره‌اش گفته بود که حامد یک گارد راس است که از پست ۵ بازی می‌کند.
در واقع، در جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۷، حدادی با میانگین ۶.۵ پاس گل در هر بازی، بهترین پاسور کل تورنمنت شد. حضورش کافی بود تا نقشه‌های حریفان را برهم بزند و فضایی طلایی برای هم‌تیمی‌هایش خلق کند.
در طول چهار دوره‌ای که ارزشمندترین بازیکن شد، تیم ملی ایران با هدایت او در ۳۲ بازی، ۳۰ پیروزی به دست آورد و سه مدال طلا (۲۰۰۷، ۲۰۰۹، ۲۰۱۳) و یک نقره (۲۰۱۷) کسب کرد.
اکنون که مسیر رسیدن به جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۵ آغاز شده، میراث حدادی همچنان الهام‌بخش نسل جدید است. او معنای تازه‌ای به نقش یک سنتر در آسیا داد؛ یک مهره دوطرفه، بازی‌ساز زیر سبد و رهبر تیمی که پیروزی را به عادت تبدیل کرد. او پایه‌گذار دوران سلطه بر آسیا برای ایران بود و برای جام ملت‌ها، نقطه‌معیاری که فقط به یاد آورده نمی‌شود، بلکه توسط هر ستاره نوظهوری در مسیر پیشرفت، مطالعه و تحسین قرار می‌گیرد.»
دیدگاه تان را بنویسید