نگار رشیدی 

افتی که تیم ملی فوتبال زنان طی یکی، دو سال اخیر دچارش شده بود، امیدها را برای بازگشت این تیم به مسیر پیشرفت به حداقل رسانده بود. تیمی که در دوره‌ای پیشرفت خوبی داشت اما درست زمانی که باید حمایت‌ها از آنها ادامه پیدا می‌کرد تا یک جهش خوب در مسیر رو به جلوی خود داشته باشند، باتلاق ناکامی سر راه‌شان قرار گرفت. زنان فوتبال ایران 12 بازی را بدون برد پشت سر گذاشتند و به هیچ رقیبی حتی آنهایی که در رده‌های بسیار پایین‌تر از ایران بودند، نه نمی‌گفتند. 

در آن دوران علاوه بر اینکه فدراسیون نقش خود را به عنوان حامی اصلی تیم ملی به درستی ایفا نمی‌کرد، انتقادهای زیادی هم به سرمربی وقت تیم ملی مطرح می‌شد. درنهایت بعد از انتقادهای بسیار فدراسیون تصمیم گرفت در کادر فنی یک خانه‌تکانی اساسی راه بیندازد و سکان هدایت تیم ملی را به مرضیه جعفری که کارنامه‌ای سنگین از افتخار را در رده باشگاهی دارد، بسپارد. کسی که نور امید را بار دیگر به این تیم تاباند و توانست با وجود محدودیت‌ها و مشکلات بسیاری که سر راه فوتبال زنان ایران بود، همان‌طور که انتظار می‌رفت عمل کرد و در نخستین تجربه سرمربیگری‌اش در تیم ملی، توفانی ظاهر شد. 

مرضیه جعفری و دخترانش برای اینکه بار دیگر به مرحله گروهی جام ملت‌های آسیا صعود کردند در جنگ و مشکلات برنامه‌ریزی آماده شدند و در دو بازی نخست‌شان نشان دادند که هدف‌های بزرگی را دنبال می‌کنند. آنها در اولین گام مرحله مقدماتی جام ملت‌های آسیا 2026 به مصاف سنگاپور رفتند و پیروزی‌شان را با به ثمر رساندن چهار گل جشن گرفتند. در این برد آنچه که بیش از هر چیز مشهود بود قدرت و صلابت شیردختران کشورمان بود. دخترانی که شاید پیش از این با توجه به نتایج اخیرشان حریف آسانی برای رقبا به شمار می‌رفتند اما این بار خط و نشانی اساسی برای همه حریفان کشیدند. 

در این دیدار به جز پیروزی شیرین تیم ملی، اتفاقات خاص دیگری هم رقم خورد که مرور آن ضروری است. ملی‌پوشان پیش از شروع بازی زمانی که سرود ملی کشورمان پخش شد، در حرکتی نمادین با سلام نظامی سرود را زمزمه کردند. بعد از تیم ملی والیبال که در اوج جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی علیه کشورمان با سلام نظامی مسابقه خود در لیگ ملت‌ها را برگزار کردند، این زنان ملی‌پوش ایران بودند که با این کار به اتفاقات اخیر واکنش نشان دادند تا به نوعی به درگذشتگان جنگ 12 روزه نیز احترام بگذارند. اقدامی که آنطور که باید و شاید دیده نشد اما برای همیشه در یادها خواهد ماند. 

اتفاق به یادماندنی دیگر این بود که زهرا قنبری کاپیتان و ستاره تیم ملی که سابقه پنج دوره متوالی خانم گلی را هم در کارنامه دارد، بعد از به ثمر رساندن گل چهارم مقابل سنگاپور، شادی گلش را به پدر مرحومش تقدیم کرد. او پیش از بازی تیم خاتون در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا پدرش را از دست داد و حالا گلش را به او تقدیم کرد. 

اما دومین قربانی تیم ملی زنان ایران در این مرحله از مسابقات، تیم بوتان بود. تیمی که خودش را به صدر جدول رسانده بود اما مقابل ایران گلباران شد تا نشان دهد صدرنشینی‌اش اتفاقی بیش نبوده است. شاگردان جعفری این مسابقه را با نتیجه هفت بر یک به سود خود به پایان بردند تا با روحیه بسیار زیادی آماده نبرد سوم شوند. در این مسابقات زهرا علیزاده، فاطمه شبان (دو گل) و نگین زندی در نیمه اول برای ایران گلزنی کردند. ایران در این نیمه یک گل هم دریافت کرد تا با نتیجه چهار بر یک راهی رختکن شود. در نیمه دوم این مسابقه هم زهرا قنبری، محدثه ذلفی و روژین تمریان دروازه بوتان را باز کردند. 

همان‌طور که اشاره شد، تیم ملی زنان ایران بدون آمادگی کافی و برگزاری بازی‌های تدارکاتی راهی این مسابقات شد. از طرفی زمان اعزام خطوط هوایی کشور هم مسدود بود تا آنها در شرایط سخت‌تری خود را به محل برگزاری مسابقات برسانند. تقریبا می‌توان گفت همه چیز دست به دست هم داد تا جعفری و تیمش در صورت ناکامی دلیل کافی داشته باشند اما آنها نشان دادند روی‌شان را از مشکلات برگردانده‌اند و اجازه نداده‌اند هیچ چیز روی عملکرد تیمی و فردی‌شان تاثیر بگذارد. به همین دلیل هم آنها شایسته این هستند که بیشتر دیده و حمایت شوند. دخترانی که هیچ‌وقت بنا به دلایلی مسابقه‌های‌شان پخش زنده نداشته تا ناخودآگاه زیر سایه قرار بگیرند. کمی توجه و دیده شدن می‌تواند افق‌های بیشتری را در این تیم باز کند و اتفاقات بزرگ‌تری در صف انتظار قرار بگیرد. 

در هر حال آنها حالا باید برای مسابقه سوم که چهارشنبه 25 تیر مقابل لبنان برگزار می‌شود، آماده شوند و شنبه 28 تیرماه در آخرین مسابقه به مصاف تیم ملی اردن بروند. دو مسابقه‌ای که انتظار می‌رود دختران جعفری بار دیگر خوش بدرخشند و با صدرنشینی در گروه خود، به جام ملت‌های آسیا صعود کنند.