نازنین دشتی 

هنوز فصل نقل‌ و انتقالات تابستانه به صورت رسمی آغاز نشده اما فعالیت تعدادی از باشگاه‌ها، تنور بازار را از همین حالا حسابی داغ کرده و شعله‌ گرمای جابه‌جایی‌ها هر روز بیشتر هم می‌شود. دهم خرداد روزی است که فرآیند جذب بازیکن توسط باشگاه‌ها آغاز می‌شود. باشگاه‌هایی که برخی‌شان در انتظار یک تصمیم مهم بودند تا کار را در مسیر ایده‌آل‌های خود دنبال کنند. تصمیم مهمی که فدراسیون فوتبال باید می‌گرفت و درنهایت انتخابی کرد که خوشحالی باشگاه‌ها را به دنبال داشت. 

فدراسیون فوتبال بعد از شایعات زیادی که درباره سهمیه تعداد بازیکنان خارجی می‌چرخید، تصمیم گرفت که در لیگ برتر بیست‌وپنجم سهمیه بازیکنان خارجی را افزایش دهد تا به این ترتیب فصل جدید رقابت‌ها با سهمیه ۱+۷ بازیکن خارجی آسیایی برای هر تیم آغاز می‌شود. این تصمیم در حالی گرفته شد که فصل گذشته سهمیه هر باشگاه می‌توانست پنج بازیکن خارجی و یک بازیکن آسیایی در فهرست خود داشته باشد. از همان آغاز لیگ در فصل گذشته، شایعات زیادی پیرامون کاهش یا افزایش این سهمیه مطرح می‌شد اما فدراسیون به صورت رسمی این قانون را اعلام کرد تا پرونده سهمیه خارجی‌ها را ببندد. 

البته که این تعداد سهمیه به ویژه با توجه به اینکه رقم‌های درخواستی بازیکنان داخلی به طرز عجیبی بالا رفته، با استقبال باشگاه‌ها روبه‌رو است و حتی انتظار آن را هم داشتند. چراکه باشگاه‌ها می‌توانند با همان مبالغی که از سوی بازیکنان داخلی روبه‌رو هستند یا حتی کم‌تر از آن، بازیکنان خارجی باکیفیتی را روی نیمکت خود بنشانند. سرآمد این باشگاه‌ها، تراکتور تبریز است که به صورت رسمی اعلام کرد قصد دارد از بازار داخلی کنار بکشد و تمرکز خود را روی جذب بازیکنان خارجی بگذارد؛ چراکه آنها معتقدند نرخ بازیکنان داخلی به‌هیچ‌وجه منطقی نیست. این موضوع از نظر اقتصادی هم می‌تواند در فوتبال تاثیرگذار باشد و به صورت مستقیم در کاهش تورم مالی بازار داخلی نقش داشته باشد و تا حدودی تعادل را ایجاد کند. 

از سوی دیگر بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند افزایش این سهمیه علاوه بر بالا بردن کیفیت رقابت‌ها، می‌تواند به نماینده‌های کشورمان در لیگ نخبگان آسیا و سطح دوم لیگ قهرمانان آسیا هم کمک کند. هرچند باشگاه‌های ایرانی برای رقابت‌ با غول‌های آسیایی که سوار بر آسانسور پیشرفت و موفقیت هستند، به چیزهایی فراتر از بازیکن خارجی نیاز دارند. هرچند حتی اگر همین سهمیه بازیکنان خارجی را هم در نظر بگیریم، به عنوان مثال در لیگ عربستان تیم‌ها می‌توانند ۱۰ بازیکن خارجی را جذب کنند و در امارات و قطر هم محدودیتی در این موضوع وجود ندارد و صرفا لیست بازیکنان برای هر مسابقه باید تغییر کند. با این حال همین افزایش سهمیه در ایران هم برای تراکتور و سپاهان و قهرمان جام حذفی اتفاق خوبی است و این موضوع قطعا به این تیم‌ها کمک خواهد کرد تا حداقل ترکیب خود را با بازیکنان خارجی بیشتری آماده کنند و بتوانند در رقابت‌های آسیایی و لیگ برتر شرایط ویژه‌ای داشته باشند. چراکه نقش بازیکنان خارجی در کیفیت و ساختار فنی تیم‌ها، به خصوص در مسابقات بین‌المللی، بسیار پررنگ شده است و حالا سه نماینده ایران می‌توانند با دست بازتری از این نقش استفاده کنند. 

همچنین باید به این نکته هم اشاره داشت که درست است که هر تیم می‌تواند از هفت بازیکن خارجی استفاده کند اما پیش‌بینی می‌شود یکسری ضوابط و فیلترها برای عقد قرارداد باشگاه‌های کشور با بازیکنان خارجی مانند دستورالعمل جذب بازیکنان خارجی که پیش از این نیز وجود داشت، تصویب و منتشر شود. 

درنهایت هم باید امیدوار بود که باشگاه‌ها از این فرصت به بهترین شکل استفاده کنند و برای فرار از هزینه زیاد برای بازیکنان خارجی، قراردادهایی نبندند که حسرت و افسوس و پشیمانی را برای‌شان به دنبال داشته باشد. قرارداد با بازیکنانی که نه از فیلتر کیفیت، که از فیلترهای دیگری رد می‌شوند و خروجی فنی و نقشی در موفقیت و پیشرفت تیم نخواهند داشت. چه بسا که در همین فصل گذشته هم بودند خارجی‌هایی که از همان ابتدا مشخص بود خریدشان تصمیم غلطی است اما سرانجام روی نیمکت‌های تیم‌های ایرانی نشستند و بدون آورده خاصی یا راه‌شان را جدا کردند یا در انتظار تصمیم‌های سرنوشت‌ساز از سوی باشگاه‌ها هستند. با توجه به مشکلات اقتصادی که تقریبا هیچ تیمی از آن بری نیست، چگونه هزینه کردن و نحوه انتخاب و خریدهای بازیکنان خارجی به اندازه اضافه شدن این سهمیه اهمیت دارد.