راه هموار و سیم خاردار!

 آریا رهنورد

تیم ملی عراق، مهم‌ترین همگروه تیم ملی در جام ملت‌ها به شمار می‌رود. تیمی که در هر دو دوره گذشته جام نیز با ایران برخورد کرده است. سال 2011 عراقی‌ها که مدافع عنوان قهرمانی جام محسوب می‌شدند، در اولین بازی نتیجه را به تیم افشین قطبی واگذار کردند و سال 2015 نیز این تیم در یک بازی دراماتیک و فراموش‌ نشدنی در مرحله یک‌چهارم نهایی، پسران کی‌روش را از جام ملت‌ها کنار زد. حساسیت‌ مسابقه ایران و عراق در جام ملت‌های امارات، این بار تنها به رقابت همیشگی میان دو تیم و پیشینه‌ سیاسی دو کشور برنمی‌گردد. تیمی که برنده این رقابت باشد، جام را در مسیر به مراتب هموارتری دنبال خواهد کرد. یمن و ویتنام به عنوان دو تیم دیگر این گروه، حرف چندانی برای گفتن نخواهند داشت. البته که تجربه تساوی در دیدار تدارکاتی با فلسطین، ثابت می‌کند که دیگر هیچ تیمی نباید دستکم گرفته شود و همه کشورهایی که در جام ملت‌ها حاضر هستند، انگیزه‌های زیادی برای درخشش در این جام دارند. با این وجود یمن و ویتنام تهدید بزرگی برای ایران و عراق به شمار نمی‌روند. به احتمال بسیار زیاد آنها هر دو بازی را به قدرت‌های اصلی گروه واگذار می‌کنند و سرنوشت سرگروهی به بازی پایانی کشیده می‌شود. جایی که ستاره‌های ایران و عراق برای یک هدف مشترک روبه‌روی هم قرار می‌گیرند و این هدف، به پایان رساندن مرحله گروهی در بالاترین رده ممکن است.

 بازی با استرالیا به عنوان سرگروه گروه دوم و یا امارات به عنوان صدرنشین گروه اول. ایران در صورت رویارویی با استرالیا و عبور از این تیم، احتمالا به ژاپن خواهد رسید که بدون تردید سخت‌ترین مسیر ممکن را خلق می‌کند

تیم ملی در صورت صدرنشینی در گروه، مرحله یک‌هشتم نهایی را روبه‌روی یکی از تیم‌های «سوم» گروه‌های  B،E  و یا F برگزار خواهد کرد. به احتمال بسیار زیاد عمان، سوریه و یا کره شمالی قدرتمندترین تیم‌هایی هستند که ممکن است در این مرحله به تور ایران بیفتند. اگر کی‌روش و تیمش از این مرحله عبور کنند و به یک‌چهارم نهایی برسند، حریف بعدی‌شان از جدال میان تیم‌های دوم گرو‌ه‌های  Aو C  انتخاب خواهد شد. «چین» محتمل‌ترین حریف ایران در این مرحله خواهد بود. سرمربی پرتغالی تیم ملی، معتقد است که حضور ژاپن، کره جنوبی و استرالیا قبل از شروع جام در بین چهار تیم نهایی رقابت‌ها «قطعی» شده است اما بر اساس جدول مسابقات جام ملت‌ها، دو تیم استرالیا و ژاپن در صورت سرگروهی (که کاملا محتمل نیز به نظر می‌رسد) و پیروزی در مرحله یک‌هشتم نهایی برابر رقبای‌شان، چاره‌ای به جز برخورد در مرحله یک‌چهارم نخواهند داشت. در واقع اگر معجزه خاصی در گروه‌های استرالیا و ژاپن رخ ندهد و هر دو تیم سرگروه شوند، تنها یکی از آنها در نیمه‌نهایی حاضر خواهند بود. برنده جدال احتمالی این دو تیم، به مصاف تیم ملی ایران خواهد رفت. تیم ملی در صورت شکست دادن تیم‌هایی در سطح عمان و چین، یک مسابقه بزرگ را در نیمه‌نهایی با ژاپن و یا استرالیا برگزار خواهد کرد.

اگر سرگروهی تیم ملی از دست برود و ایران پشت سر عراق به عنوان تیم «دوم» گروه راهی مرحله بعد شود، شرایط تیم به شدت دشوار خواهد شد. در این صورت تیم کی‌روش باید در اولین مسابقه حذفی با صدرنشین گروه  E مسابقه بدهد که به احتمال بسیار قوی عربستان سعودی خواهد بود. این مسیر کابوس‌وار با برخورد احتمالی با کره جنوبی در یک‌چهارم نهایی تکمیل خواهد شد. در واقع ایران برای رسیدن به جمع چهار تیم برتر، باید روبه‌روی دو قدرت مطرح فوتبال آسیا به میدان برود. شاید «سوم» شدن تیم ملی در گروه تقریبا محال به نظر برسد اما اگر این روایت باورنکردنی به حقیقت تبدیل شود و تیم ملی به عنوان یکی از تیم‌های سوم برتر جام راهی دور بعد شود، دو احتمال متفاوت برای این تیم شکل خواهد گرفت. بازی با استرالیا به عنوان سرگروه گروه دوم و یا امارات به عنوان صدرنشین گروه اول. 

ایران در صورت رویارویی با استرالیا و عبور از این تیم، احتمالا به ژاپن خواهد رسید که بدون تردید سخت‌ترین مسیر ممکن را خلق می‌کند. در صورت رویارویی با امارات و عبور از این تیم نیز احتمالا ازبکستان انتظار تیم ملی را می‌کشد. با این وجود نباید از یاد برد که در فوتبال فرمول مشخصی وجود ندارد که هر لحظه ممکن است همه این حدس‌ و گمان‌ها به هم بریزند و جایگاه تیم‌های شاخص در گروه‌های مختلف تغییر کنند و حتی اتفاقاتی رخ بدهد که در نهایت دومی برای ایران مفیدتر از اولی در گروه باشد. با این وجود کارلوس و تیمش جام را با یک هدف بزرگ آغاز می‌کنند. آنها می‌خواهند از روز اول شبیه یک تیم مدعی باشند و بدون توجه به همه پیش‌بینی‌ها و حدس‌و‌گمان‌ها، رقبا را یک به یک در مسیر لمس جام کنار بگذارند.