آریا رهنورد

باورکردنی نیست که در ایران حتی برگزاری یک دیدار دوستانه برای تیم ملی هم این‌چنین خبرساز و حادثه‌آفرین می‌شود. رسمی شدن دیدار دوستانه ایران و کانادا در نوع خودش اتفاق خوبی بود اما خیلی زود گروه بسیار کوچکی از ایرانیان خارج از کشور، شروع به تهدید تیم ملی و هوادارانی کردند که قصد دارند این بازی را از نزدیک ببینند. ظاهرا برای این گروه، همه چیز «سیاسی» است و آنها نمی‌توانند بپذیرند که پسران فوتبالیست در دو کشور ایران و کانادا، با صلح و دوستی در کنار هم فوتبال بازی کنند.

تلاش برای سیاسی دانستن فوتبال از سوی عده قلیلی از خارج‌نشین‌ها، تجربه‌ای تلخ و تکراری به نظر می‌رسد. جدایی فوتبال از سیاست اما مهم‌ترین شعار نهادهای اداره کننده این رشته ورزشی در دنیا به شمار می‌رود. فیفا تقریبا روی هیچ موضوعی به اندازه سیاسی شدن فوتبال حساس نیست و اصلا نمی‌پذیرد که افرادی بخواهند برچسب‌های خاص خودشان را روی این ورزش بگذارند. پس از قطعی شدن دیدار دوستانه ایران و کانادا، تلاش‌هایی برای به حاشیه کشاندن مسابقه از سوی عده‌ای خاص شروع شد. درست همان‌طور که نمایش یک فیلم ایرانی در آمریکا با حضور پرویز پرستویی جنجال‌ساز شده بود. طبیعتا ایرانیان طرفدار فوتبال که در کانادا پرشمار هم هستند، دوست دارند این مسابقه تدارکاتی را از نزدیک تماشا کنند. برای خیلی از آنها، شاید این اولین تجربه تماشای بازی تیم ملی کشور زادگاه‌شان از نزدیک باشد. این بازی برای خود کانادا هم فرصت خوبی به حساب می‌آید. چون این تیم بعد از چند دهه به جام جهانی برگشته و باید خودش را در مسیر درخشیدن در این جام محک بزند. تلاش‌ها برای به حاشیه راندن این بازی اما همچنان با تمام قدرت ادامه دارند. عده‌ای حتی به فدراسیون فوتبال کانادا برای لغو مسابقه فشار می‌آورند. عده‌ای که ظاهرا برای‌شان هیچ چیز به اندازه مخابره یک پیام سیاسی اهمیت ندارد. درست در روزهایی که کشور زیر فشار شدیدترین تحریم‌ها قرار داشته، افرادی از همین قبیل از دولت آمریکا درخواست تشدید تحریم‌ها را داشتند و اصلا برای‌شان مهم نبود چه افرادی در داخل کشور به خاطر نبود دارو و وسایل مورد نیاز، تا یک قدمی مرگ می‌روند. رابطه این افراد و مردم ایران، به همین اندازه تلخ و ناامیدکننده است. آنها آرزو دارند مردم در فشار جان بدهند، تیم ملی شکست بخورد و ناامید شود و تک تک دلخوشی‌های مردم از دست برود تا شاید بتوانند بیرون از گود فرصت بیشتری برای عرض اندام به دست بیاورند! پسران تیم ملی نماینده هیچ حزب، گروه و ارگانی نیستند. تک تک آنها نماینده مردم هستند و با هیچ رانتی به جایگاه امروزشان نرسیده‌اند. چطور می‌توانید چنین قضاوت بی‌رحمانه‌ای درباره تیمی داشته باشید که ستاره‌هایش از دل سخت‌ترین مسیرها به چنین جایگاهی رسیده‌اند؟ چطور می‌توانید ماهیت مردمی تیمی را زیر سوال ببرید که ستاره‌ای مثل مهدی طارمی دارد؟ بازیکنی که دو سال از بهترین سال‌های جوانی را به سربازی گذراند و خیلی دیرتر از آن‌چه حقش بود به لباس تیم ملی رسید. این برخوردها با پدیده‌ای مثل فوتبال، هم خجالت‌آور است و هم نشان از بی‌اطلاعی محض دارد. افرادی که چنین صحبت‌هایی را به زبان می‌آورند نه اصلا فوتبال را می‌شناسند و نه درکی از جامعه ایران دارند. مردم حتی در سخت‌ترین اوضاع هم شیفته تیم ملی‌شان هستند. اگر تورم، گرانی یا هر مساله دیگری هم در کشور وجود دارد، مقصرانش پسران تیم ملی نخواهند بود. اتفاقا همین پسرها بارها و بارها در شرایط سخت کنار مردم کشورشان ایستاده‌اند و از بیرون گود دستوری به آنها نداده‌اند. آنها برای رسیدن به لباس تیم ملی مرارت کشیدند و حالا برای رفتن به جام جهانی هم زجر زیادی را تحمل کرده‌اند اما افسوس که عده‌ای به جز تخریب داشته‌ها و ارزش‌های ملی، به چیز دیگری فکر نمی‌کنند. این وظیفه کانادایی‌هاست که امنیت کامل مسابقه در روز بازی را تامین کنند و همچنین مسئولیت ایرانیانی که به ورزشگاه می‌روند، این خواهد بود که افرادی با تفکر سمی را از خودشان دور نگه دارند. آنها می‌توانند به هر چیزی معترض باشند اما حق ندارند پای فوتبال را به این ماجرا باز کنند. چراکه فوتبال هرگز نباید به ابزاری این‌چنین دم دستی برای رساندن عده‌ای خاص به شهرت تبدیل شود. فوتبال، مهم‌تر از آن است که به همین سادگی بازیچه افراد بی‌اطلاع از ورزش باشد.مردم ایران، تیم ملی کشورشان را دوست دارند و در اوج دشواری‌ها، از این تیم محبوب و سختکوش الهام می‌گیرند. تیمی که تک تک بازیکنانش شایسته بهترین اتفاق‌ها هستند و رویاهای بزرگی در سر دارند. این تیم بدون تردید یکی از درست‌ترین اتفاقات در ایران است. نه کسی با فساد در آن فرصت بازی به دست می‌آورد و نه کسی نتایجش را از مردم پنهان می‌کند. برای تاختن به چنین تیمی، باید بیش از حد سنگدل باشی! برای زیر سوال بردن چنین تیمی، باید بیش از حد بی‌اطلاع باشی. این پسرها فقط نماینده خودشان و مردم هستند. هر کسی می‌تواند خودش را جدا از این دایره بداند اما حق ندارد این تیم را شبیه تصورات باطل خودش توصیف کند.