یکتا جمالی نامی است که قطعا در آینده آن را زیاد خواهیم شنید. وزنه‌بردار دختر نوجوانی که علاقه شدیدی به تاریخ‌سازی دارد و همه تلاش خود را به کار می‌گیرد که در مسیر خود رو به جلو حرکت کند و خبری از توقف یا بازگشت به عقب نباشد. جمالی از تاریخ‌سازان وزنه‌برداری بانوان ایران است. او سال گذشته اولین مدال جهانی تاریخ وزنه‌برداری بانوان ایران را در مسابقات جوانان جهان در تاشکند به دست آورد و روی سکوی سوم این مسابقات ایستاد. او در ادامه مدال نقره مسابقات نوجوانان جهان را به گردن انداخت و راهش را به حضور در قهرمانی بزرگسالان جهان هموار کرد. ثبت 6 حرکت موفق برای این وزنه‌بردار در رده بزرگسالان نتیجه بسیار خوبی بود. جمالی حالا مدال خود در جوانان جهان را ارتقا داده و برنز خود را به نقره تبدیل کرده است و عنوان چهارمی مجموع را به خود اختصاص داد. او در گروه A دسته 78 کیلوگرم در حرکت یک‌ضرب وزنه‌های 94، 98 و 100 کیلوگرم را مهار کرد تا مدال نقره به نامش بخورد. یکتا در حرکت دوضرب کار خود را با وزنه 115 کیلوگرم آغاز کرد. او برای حرکت دوم درخواست وزنه 121 کیلوگرم را داشت که نتوانست آن را مهار کند اما در حرکت سوم موفق به مهار این وزنه شد تا با رکورد 221 کیلوگرم، بدون مدال دوضرب و مجموع به کارش در جهانی پایان دهد. در این مسابقات وزنه‌بردار ازبکستانی با رکورد 109 یک ضرب، 129 دوضرب و مجموع 238 کیلوگرم قهرمان این دسته شد، وزنه‌بردار کوبا با مجموع 226 کیلوگرم مدال نقره را به خود اختصاص داد و نماینده آمریکا نیز با مجموع 222 کیلوگرم

سوم شد.

در هر حال یکتای وزنه‌برداری ایران توانست با رکورد 100 کیلوگرمی که ثبت کرد، بار دیگر نخستین وزنه‌بردار بانوی ایرانی باشد که در قهرمانی جوانان جهان مدال نقره گرفته است. این در حالی است که فدراسیون وزنه‌برداری چندی پیش در تصمیمی ناگهانی اعزام به این رقابت‌ها را لغو کرده بود و درنهایت تصمیم گرفت تنها دو نماینده را راهی یونان کند. یکی یکتا جمالی در تیم بانوان که نقره‌ای شد و علیرضا یوسفی نیز از تیم پسران نماینده کشورمان بود. تیم سعید علی‌حسینی ماه‌ها برای حضوری قدرتمند در قهرمانی جوانان جهان در اردو بود و تمرین می‌کرد. شاید اگر فدراسیون وزنه‌برداری که ماه‌های بسیار پرحاشیه و البته سرشار از بلاتکلیفی را پشت سر می‌گذاشت، این تصمیم را نمی‌گرفت، شاهد مدال‌های خوبی در این میدان می‌شدیم. چراکه بسیاری از جوانان وزنه‌برداری ایران آخرین فرصت را برای رقابت در این رده سنی داشتند و این خود انگیزه زیادی برای افتخارآفرینی و قرار گرفتن در لیست مدال‌آوران جهان به آنها می‌‌داد. این موضوع در تیم بانوان هم مصداق دارد. سال گذشته نخستین سهمیه المپیک در وزنه‌برداری بانوان به دست آمد و به جز جمالی، کسانی مثل الهام حسینی در میادین مختلف خوش درخشیده‌اند. به این ترتیب اگر فدراسیون وزنه‌برداری از حاشیه خودش را دور کند، با یک مدیریت و برنامه‌ریزی درست نه‌تنها می‌تواند به اوج برگردد، حتی می‌تواند در بخش بانوان خیلی زودتر از چیزی که انتظار می‌رود مدعی داشته باشد.