همه تفاوت‌های کلیدی استقلال و پرسپولیس در این فصل
قاتل خاموش، شکارچی روشن
آریا رهنورد
آن‌چه جدول رده‌بندی رقابت‌های لیگ برتر نشان می‌دهد، «سه امتیاز» فاصله بین استقلال و پرسپولیس است. با این حال به نظر می‌رسد کیفیت این فصل دو تیم، به مراتب بیشتر از این باشد. تیم یحیی این هفته حتی نتوانست قعرنشین رقابت‌های لیگ برتر را شکست بدهد اما استقلال با یک نمایش برتر، به یکی از تیم‌های تاکتیکی این فصل غلبه کرد. حالا تیم فرهاد در آستانه قهرمانی نیم‌فصل قرار دارد اما به نظر می‌رسد آنها حتی بیشتر از قهرمانی لیگ، به دنبال پایان دادن به سلطه طولانی‌مدت پرسپولیسی‌ها هستند.
مساله‌ای به نام انگیزه
اولین و شاید مهم‌ترین تفاوتی که در این فصل بین استقلال و پرسپولیس دیده می‌شود، فاکتوری تعیین‌کننده به اسم انگیزه است. برای پی بردن به این نکته مهم، کافی است واکنش دو تیم را به گل تساوی در دیدارهای این هفته مرور کنیم. پرسپولیس بعد از دریافت گل تساوی دچار فروپاشی تاکتیکی شد و تا پایان مسابقه نمایش بسیار ناامیدکننده‌ای ایفا کرد. این تیم حتی نمی‌توانست موقعیت چندانی روی دروازه حریف به وجود بیاورد. در مقابل استقلالی‌ها بعد از خوردن گل تساوی از مس، دوباره به نمایش هجومی‌شان ادامه دادند و این از رفتارشان کاملا مشخص بود که به هر قیمتی خواهان بردن این جدال سخت هستند. پرسپولیس به عنوان تیمی که در پنج فصل گذشته همواره قهرمان رقابت‌های لیگ برتر ایران بوده، دیگر مثل سابق برای بردن هر مسابقه تشنه نیست و حتی اگر قهرمانی را هم از دست بدهد، با یک فاجعه بزرگ روبه‌رو نمی‌شود اما استقلالی‌ها با نهایت انگیزه و توان می‌خواهند روی سکوی اول لیگ برتر قرار بگیرند. این انگیزه، کار استقلال را برای نتیجه گرفتن در دیدارهای این فصل ساده‌تر می‌کند. تقریبا نیمی از راه لیگ برتر سپری شده و یحیی فعلا نتوانسته تیمش را برای بردن همه دیدارها حریص نگه دارد. فرهاد اما به لحاظ روحی تیمش را برای بردن رقابت‌های لیگ برتر آماده کرده است.
استقلالی‌ها این فصل مقابل دروازه حریف، عملکرد بهتری داشته‌اند و فرصت‌طلب‌تر از حریف ظاهر شده‌اند. این هم یکی دیگر از تفاوت‌های اساسی دو تیم است. پسران فرهاد نسبت به پسران یحیی، به شکل مطلوب‌تری از بخت‌های گل‌زنی استفاده می‌کنند و مقابل دروازه حریف، تیم بی‌رحم‌تری هستد
کیفیت دفاعی
یکی از اساسی‌ترین دلایل موفقیت‌های این سال‌های پرسپولیس، کیفیت تدافعی این تیم بوده است. این تیم با برانکو، کالدرون و خود یحیی، آمارهای دفاعی خارق‌العاده‌ای داشته اما این فصل تا هفته چهاردهم لیگ برتر، 10 گل دریافت کرده است. در واقع به نظر می‌رسد که گل زدن به پرسپولیس دیگر مثل گذشته کار سختی نیست و حتی معمولی‌ترین تیم‌ها و بازیکن‌ها هم می‌توانند به راحتی دروازه این تیم را باز کنند. حتی تیم‌های بحران‌زده‌ای مثل تراکتور و پدیده مشهد هم به راحتی توپ را از روی خط دروازه قرمزها عبور داده‌اند. در مقابل، استقلال کیفیت فنی جالب توجهی در خط دفاعی داشته و این مساله از آمار خط دفاعی این تیم در این فصل کاملا مشخص به نظر می‌رسد. فرهاد در شروع فصل خط دفاعی‌اش را به خوبی ترمیم کرد و ترکیب بسیار قدرتمندی برای استقلال در دفاع ساخت. آبی‌ها چند مدافع آماده در ترکیب و چند مدافع آماده روی نیمکت دارند. در مقابل پرسپولیس به محض مصدومیت سیدجلال، با افت فاحش در دفاع روبه‌رو می‌شود. این مساله حتی برای خط دروازه هم صدق می‌کند. آبی‌ها با داشتن سه گلر یعنی حسین حسینی، رشید مظاهری و علی رضایی، خیال راحتی از بابت خط دروازه دارند اما پرسپولیس بعد از رفتن رادو، تنها حامد لک را در دروازه دارد و این مساله به افت قابل توجه انگیزه و کیفیت این سنگربان انجامیده است. به همین خاطر است که می‌توان نتیجه گرفت که استقلال عقب زمین، تیم به مراتب بهتری است و می‌تواند دست به کارهای جذاب‌تری در این بخش از زمین مسابقه بزند. مرور عملکرد تیم‌های قهرمان لیگ برتر در ادوار گذشته یک وجه اشتراک بسیار مهم را بین آنها عیان می‌کند. همه این تیم‌ها در دفاع تیم‌های بسیار قدرتمندی بوده‌اند و این خصوصیت در پرسپولیس لیگ بیست و یکم دیده نمی‌شود.
اولین و شاید مهم‌ترین تفاوتی که در این فصل بین استقلال و پرسپولیس دیده می‌شود، فاکتوری تعیین‌کننده به اسم انگیزه است. برای پی بردن به این نکته مهم، کافی است واکنش دو تیم را به گل تساوی در دیدارهای این هفته مرور کنیم
خریدهای جدید
بی‌جهت نبود که فرهاد به شدت اصرار داشت تا به هر قیمتی تیمش را در فصل نقل و انتقالات تقویت کند. استقلال در فصل گذشته هم تیم خوبی بود اما چند ضعف کلیدی داشت که در پنجره تابستانی توسط مجیدی برطرف شدند. او این بار حتی برای خرید نفرات با مدیران سابق تیمش به مشکل خورد و تا پای جدایی دوباره از استقلال هم رفت. ارزش این خریدها اما به مرور زمان مشخص شد. کوین یامگا این فصل در دو پست مختلف برای استقلال درخشیده، روی نقطه پنالتی کاملا مطمئن بوده و در مجموع فصل بسیار خوبی را در این باشگاه پشت سر گذاشته است. رودی ژستد هم در خط حمله نقشه‌های دلخواه فرهاد را در زمین پیاده کرده است. جعفر سلمانی با گل‌های سه امتیازی‌اش در این فصل نشان داده چه فوتبالیست مهمی است، علیرضا رضایی در قامت یک گلر آینده‌دار ظاهر شده و امیرحسین حسین‌زاده هم خیلی زود تبدیل به یک مهره ثابت و مهم برای استقلال شده است. همه این‌ها نشان می‌دهد مجیدی ضعف‌های تیم را به خوبی شناخته و توانسته آنها را برطرف کند. جالب اینکه این پایان خریدهای این فصل تیم مجیدی نیست و او تاکید کرده که قصد دارد دو مهره خارجی دیگر را هم در ادامه فصل به تیم اضافه کند. اگر چنین اتفاقی رخ بدهد، استقلال به احتمال زیاد در جدول دست‌نیافتنی‌تر هم خواهد شد. در مقابل پرسپولیسی‌ها اصلا در خریدهای این فصل موفق عمل نکرده‌اند. رضا اسدی که با آن همه سروصدا راهی پرسپولیس شد حالا فقط در دقایق پایانی به میدان می‌رود و اصلا هم خوب عمل نمی‌کند. در ترکیب پرسپولیس اثری از حامد پاکدل و علی ابراهیمی هم نیست. اوج شاهکارهای نقل و انتقالاتی پرسپولیس اما خرید منوچهر صفروف و وحدت هنانوف بود. بازیکنانی که در این فصل حتی یک دقیقه برای تیم به میدان نرفته‌اند. جالب اینکه این نفرات اگر در تاجیکستان باقی مانده بودند، حداقل از لیگ قهرمانان آسیا حذف نمی‌شدند.
سوپراستارها
یکی از دلایل مهم افت پرسپولیس در این فصل، پایین آمدن سطح بازی سوپراستارهای این تیم است. مشخصا مهدی ترابی و وحید امیری در لیگ بیست و یکم تنها سایه‌ای از خودشان را به نمایش گذاشته‌اند. اگر این دو نفر فصل گذشته هم همین‌قدر ناامیدکننده نشان می‌دادند، پرسپولیس شانسی برای قهرمانی لیگ برتر بیستم نداشت. باید پذیرفت که دو سوپراستار مهم این فصل پرسپولیس، اصلا آماده نیستند و این اتفاق لطمه بزرگی به کیفیت فنی تیم یحیی زده است. وقتی کار گره می‌خورد، این دو نفر باید شرایط را به سود پرسپولیس تغییر بدهند اما در فرم این فصل آنها اصلا چنین چیزی دیده نمی‌شود. در مقابل ستاره‌های کلیدی استقلال در این فصل بسیار عالی ظاهر شده‌اند. سیاوش یزدانی یکی از این نفرات است که این فصل فوق‌العاده نشان داده و فراتر از حد انتظار ظاهر شده است. حتی مهدی مهدی‌پور هم در لیگ بیست و یکم نمایش درخشانی داشته و یک هافبک ایده‌آل برای استقلال بوده است. در حقیقت کیفیت فردی نفرات دو تیم، کاملا به سود استقلال بوده و این مساله تیم مجیدی را در یک قدمی بردن لیگ قرار داده است.
فرصت‌طلب‌ها
استقلالی‌ها این فصل مقابل دروازه حریف، عملکرد بهتری داشته‌اند و فرصت‌طلب‌تر از حریف ظاهر شده‌اند. این هم یکی دیگر از تفاوت‌های اساسی دو تیم است. پسران فرهاد نسبت به پسران یحیی، به شکل مطلوب‌تری از بخت‌های گل‌زنی استفاده می‌کنند و مقابل دروازه حریف، تیم بی‌رحم‌تری هستد. آنها این اتفاق را یک بار دیگر در نبرد حساس این هفته با نفت مسجدسلیمان به اثبات رساندند. شاید پرسپولیس هم در بسیاری از دیدارهای این فصل لیگ برتر، موقعیت‌های زیادی ساخته اما این فرصت‌ها را به راحتی از دست داده است. برای این مساله، بیشترین میزان سرزنش شامل حال مهره‌های هجومی تیم می‌شود. عیسی آل‌کثیر در این فصل اصلا آماده نبوده و مهدی عبدی هم آنقدر نیمکت‌نشین شده که نمی‌تواند ضرباهنگ ثابتی برای درخشیدن در ترکیب تیم به دست بیاورد. برای بردن لیگ برتر، پرسپولیس باید این مشکل را هم برطرف کند. چراکه اگر قرار باشد موقعیت‌های گل‌زنی به همین راحتی از دست بروند، پرسپولیس نمی‌تواند در دیدارهای حساس، نزدیک و فشرده به برتری برسد و در نهایت خودش را به صدر جدول رده‌بندی رقابت‌های لیگ برتر برساند.
دیدگاه تان را بنویسید