وزنه‌برداری ایران به دنبال عملکرد بهتر در المپیک آسیایی؛حمایت بهتر، مدال بهتر
نازنین دشتی
مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان در آخرین روزهای سال میلادی به میزبانی تاشکند ازبکستان برگزار شد و تیم ایران که به دنبال یکی از سکوهای این مسابقات بود، توانست با کسب دو مدال طلا، سه نقره، سه برنز و مجموع 548 امتیاز عنوان نایب‌قهرمانی را از آن خود کند. این در حالی بود که ازبکستان میزبان در جدول نهایی مدال‌ها با کسب پنج مدال طلا، پنج نقره و دو برنز قهرمان شد و تیم گرجستان نیز با سه طلا، چهار نقره و یک برنز در مکان سوم ایستاد. با وجود اینکه انتظار می‌رفت پولادمردان ایران مدال‌های بیشتری را به دست بیاورند اما شکسته شدن 9 رکورد توسط چهار وزنه‌بردار مرد و ثبت آن در سطح جهانی اتفاق مهمی بود که نمی‌توان نادیده‌اش گرفت. از جمله این نفرات، علیرضا یوسفی وزنه‌بردار دسته ۱۰۹+ کیلوگرم کشورمان بود که با مهار وزنه ۲۳۸ کیلوگرم در حرکت دوضرب، رکورد جوانان جهان را به نام خود تغییر داد و به همین واسطه در گزارش فدراسیون جهانی هم جای گرفت. درنهایت نتایج به دست آمده در میدان جهانی متولیان وزنه‌برداری کشور را متقاعد کرده که با اعزام نفرات باتجربه و عنوان‌دار می‌توان در بازی‌های آسیایی موفق‌تر ظاهر شد و عملکرد بهتری داشت. موضوعی که علیرضا بیرانوند دبیر فدراسیون وزنه‌برداری به آن اشاره کرده است اما موضوع مهم این است که تکیه بر نفرات باتجربه و عنوان‌دار برای موفقیت در المپیک آسیایی کافی نیست. وزنه‌برداری ایران که سال‌های دور در عرصه قاره و جهان مدعی بود، چند سالی است که حال خوشی ندارد و با مشکلات بسیار زیادی دست و پنجه نرم می‌کند. اگر بخواهیم تازه‌ترین موضوعات را مثال بزنیم، ملی‌پوشان در همین اردوی آخر برای مسابقات جهانی مشکلات بسیار زیادی داشتند که بسیار پیش افتاده هستند.
تدارکات خوب در همه ورزش‌ها از اساسی‌ترین مسائل است. اما فراهم نبودن امکانات اولیه برای اعضای تیم ملی در اردوی جهانی اتفاق بسیار تلخی است که نمی‌شود به سادگی از کنار آن عبور کرد. پیش از این گلایه‌های وزنه‌برداران حول محور وضعیت میله و صفحه‌ها برای تمرین بود اما حالا اینکه مدال‌آوران بعد از فتح سکوی جهانی از مشکلات تغذیه و نداشتن آب معدنی در اردو گلایه کنند، یک فاجعه بزرگ است. فدراسیون وزنه‌برداری بارها گلایه‌های خود را از مسئولان عالی‌رتبه برای میزان توجه به این رشته مطرح کرده‌اند اما بسیاری از مشکلات در دل خود این نهاد است. اینکه تمام اعضای تیم مشکل تامین غذا داشتند اصلا زیبنده فدراسیون وزنه‌برداری نیست و فدراسیون باید شرایط آسایش و آرامش را فراهم می‌کرد نه اینکه خود ملی‌پوشان به فکر تامین آب و غذای خود باشند. بنابراین اگر فدراسیون به دنبال عملکرد بهتر در بازی‌های آسیایی می‌گردد، باید برای فراهم کردن حداقل‌ها در اردوی ملی و البته آسایش و آرامش ملی‌پوشان و امکانات فکر اساسی کند. رقابت‌های وزنه‌برداری در بازی‌های آسیایی در هفت وزن المپیک توکیو برگزار می‌شود اما با توجه به اینکه برخلاف المپیک کشورها می‌توانند در هر وزن دو نماینده داشته باشند، انتظار می‌رود که وزنه‌برداری ایران بتواند با دست پر از هانگژو برگردد. موضوعی که همان‌طور که اشاره شد، ابتدا به فراهم بودن شرایط و امکانات که بر عهده فدراسیون است، برمی‌گردد.
از طرف دیگر بحث المپیک هم در میان است. در حالی که این رشته بعد از فسادهای بسیار و دوپینگ‌های فراوان مدت‌ها است خطر حذف از المپیک را حس می‌کند و البته این رشته از لیست بازی‌های المپیک 2028 هم درآمده، المپیک پاریس بسیار حائز اهمیت است. بنا به اعلام فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری، ورزشکاران این رشته در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس در دسته‌های ۶۱، ۷۳، ۸۹، ۱۰۲ و به 102+ کیلوگرم به رقابت خواهند پرداخت. در بخش زنان نیز رقابت در پنج دسته ۴۹، ۵۹، ۷۱، ۸۱ و به اضافه ۸۱ کیلوگرم است. به این ترتیب فدراسیون باید از حالا برنامه‌ریزی‌هایش برای حضور قدرتمند در المپیک پاریس را هم آغاز کند. این وزن‌ها در حالی اعلام شده که باعث می‌شود برخی وزنه‌برداران ایران را به فکر تغییر وزن بیندازد.
وزنه‌برداران ایران پیش از این در وزن‌های ۸۹ و ۱۰۲ کیلوگرم راحت‌تر به مدال می‌رسیدند و از این رو گفته می‌شود حضور این دو وزن در المپیک به نفع ایران شده است. در 102+ کیلوگرم هم علی داوودی و علیرضا یوسفی نیازی به تغییر وزن ندارند و تنها باید روی افزایش رکورد تمرکز کنند. در دسته 73 هم ایران فعالیت چندانی ندارد و به نظر می‌رسد باید در اوزان دیگر به دنبال سهمیه باشد. همچنین مصطفی جوادی (81 کیلوگرم)، ایوب موسوی (96 کیلوگرم)، سهراب مرادی، کیانوش رستمی و رضا دهدار (96 کیلوگرم) کسانی هستند که اگر می‌خواهند روی تخته پاریس وزنه بزنند باید تغییر وزن بدهند. وزنه‌برداران دسته 109 کیلوگرم ایران اما جزو بدشانس‌ها هستند. در ایران نفراتی مانند علی هاشمی، کیا قدمی، امیر عزیزی که در این دسته فعالیت می‌کنند با دو مشکل روبه‌رو هستند. آنها اگر بخواهند به دسته 102 کیلوگرم بروند باید وزن کم کنند که مشکلات و آسیب‌دیدگی‌های خودش را دارد و اگر بخواهند به دسته 102+ کیلوگرم بروند، با وزنی پر رقیب مواجه می‌شوند که کار را برای‌شان سخت می‌کند. بنابراین باید دید که فدراسیون چه برنامه‌ریزی را برای المپیک 2024 خواهد داشت.
دیدگاه تان را بنویسید