چرا نتوانستیم؟

آریا رهنورد

جام قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا به کاشیما آنتلرز رسید اما نایب‌قهرمانی در این تورنمنت بیشتر از ناکامی، به یک موفقیت بزرگ برای پرسپولیس شباهت داشت. قرمزها اگرچه در خانه موفق به لمس جام نشدند و اولین قهرمانی تاریخ‌شان را جشن نگرفتند اما با یک ترکیب نصفه و نیمه، به سختی مبارزه کردند و با همه توان برای رسیدن به هدف‌شان جنگیدند. به جز قدرت کاشیما، عوامل پرشمار دیگری نیز سد راه قهرمانی سرخپوشان در آسیا شدند. عواملی که اجازه ندادند هواداران پرسپولیس بعد از برگزاری دیدار نهایی، آزادی را با لبخند و نفس راحت ترک کنند.

آقای خیریت

اگر مهدی طارمی رفتار کودکانه و تصمیم عجولانه‌اش برای پیوستن به ریزه‌اسپور ترکیه و بازگشت ناگهانی از این باشگاه به پرسپولیس را پیاده نمی‌کرد، شاید حالا قرمزها می‌توانستند با ترکیبی فوق‌العاده در فینال آسیا حاضر باشند. طارمی باشگاه را در یک چالش بسیار بزرگ قرار داد. محرومیت از دو پنجره نقل و انتقالات، موجب شد سرخ‌ها در فینال آسیا با مهره‌هایی مثل آدام همتی و علوان‌زاده به مصاف حریف‌شان بروند. آن‌هم در شرایطی که سروش رفیعی و مهدی‌‌ ترابی، «تماشاچی» مسابقه محسوب می‌شدند. زمزمه‌های سرزنش‌آمیز تماشاگرها در جریان بازی دیروز، نشان می‌داد عصبانیت آنها از طارمی هنوز فروکش نکرده است. بین مهدی و پرسپولیس، خیریتی در کار نبود.

طاهری و شرکا

البته که مهدی طارمی مقصر است. البته که این بازیکن دست به یک رفتار غیرحرفه‌ای زده و نسبت به پیامدهای احتمالی ترک ریزه‌اسپور نیز کاملا بی‌توجه بوده است اما مقصران اصلی رقم خوردن فاجعه محرومیت، مدیرانی هستند که قبل از تصمیم بازگرداندن طارمی، مذاکره‌های لازم را با باشگاه ترکیه‌ای انجام ندادند. اگر طارمی به بازگشت اصرار داشت، باید رقم جریمه را از جیب خودش به ریز‌ه‌اسپور پرداخت می‌کرد. طاهری و شرکا اما به سادگی از این موضوع گذشتند و عملا پرسپولیس را به لبه پرتگاه بردند. این بی‌توجهی و سهل‌انگاری، برای همیشه در تاریخ پرسپولیس به یاد آورده خواهد شد.

حتی شما پروفسور عزیز

عملکرد برانکو ایوانکوویچ در پرسپولیس خارق‌العاده بوده است. هواداران باشگاه دیوانه‌وار شیفته مرد کروات هستند و هیچ تردیدی وجود ندارد که اگر درایت فنی برانکو نبود، پرسپولیس امروز در این نقطه قرار نمی‌گرفت. او کارهای بزرگ زیادی انجام داد اما بزرگ‌ترین پروژه‌اش را تمام نکرد. وقتی خبر محرومیت نقل و انتقالاتی سرخپوشان از راه رسید، این تیم هنوز می‌توانست بازیکن بخرد و خودش را به اندازه کافی برای روزهای سخت تجهیز کند. پروفسور اما دست به چنین کاری نزد و تصمیم گرفت به داشته‌هایش بسنده کند. این خود او بود که حتی برابر نود ارومیه، مهره‌های جوانش را تست نمی‌کرد و وقتی در فینال آسیا مجبور به استفاده از آنها شد، شناخت چندانی از این مهره‌ها نداشت.

چند ثانیه برای پشیمانی

غیبت سیامک نعمتی در دیدار برگشت فینال، هم به خود این بازیکن و هم به پرسپولیس لطمه زد. جای خالی سیامک در ترکیب سرخ‌ها به شدت احساس می‎شد اما او ناچار بود بازی را از روی سکوها تماشا کند. تماشاچی بودن در روز سرنوشت، تاوان چند ثانیه عصبانیت نعمتی در دیدار رفت فینال بود. اگر او فقط کمی خونسردتر ظاهر می‎شد و از عصبانیتش جلوگیری می‌کرد، از محرومیت در امان می‌ماند و می‌توانست در آخرین بازی فصل لیگ قهرمانان در آزادی به میدان برود. نعمتی در ژاپن به استقبال کارت قرمز رفت و ترکیب پرسپولیس را از آن‌چه به نظر می‌رسید، خالی‌تر کرد.

این پرسپولیس بدشانس

حداقل در دو مسابقه فینال، شانس با قرمزها یار نبود. تیم‌‌های قهرمان، همیشه باید مقادیری خوش‌شانسی هم با خودشان حمل کنند و این اتفاق در دو جدال با کاشیما برای پرسپولیس رخ نداد. در مسابقه رفت، گل دوم کاشیما کاملا روی اتفاق به ثمر رسید. مهاجم میزبان حتی نتوانست ضربه دلخواهش را به توپ بزند اما این توپ قوس عجیبی گرفت و به شکل تصادفی، به تور دروازه بیرو بوسه زد. در چنین شرایطی، بازگشت به بازی بیش از حد دشوار شده بود.

مهاجم بی‌دقت

بهترین بخت گل‌زنی پرسپولیس در دوئل 180 دقیقه‌ای با کاشیما، با ضربه بد علیپور از دست رفت. او در دیدار برگشت نیز نمایش خوبی نداشت اما در همان ثانیه‌های ابتدایی بازی رفت می‌توانست درون محوطه جریمه کار کاشیما آنتلرز را تمام کند. از دست رفتن این موقعیت، به معنای از دست رفتن شانس قهرمانی پرسپولیس بود. علیپور در طول جام نمایش‌های بسیار خوبی داشت و با فرار تماشایی‌‎اش در زمین السد، زمینه‌ساز پیروزی باورنکردنی تیم برانکو شد اما شاید موقعیتی که در فینال آسیا از دست داد، دیگر هرگز برای این بازیکن تکرار نشود.

فقر امکانات

پرسپولیس در کری‌خوانی‌های رقیب، مدام به حمایت شدن از سوی دولت متهم می‌شود اما همین تیم حتی نتوانست یک پرواز چارتر به مقصد ژاپن برای خودش پیدا کند. قرمزها هم در زمان رفت و هم موقع برگشت، ابتدا به دوبی رفتند و از آن‌جا به طرف ژاپن پرواز کردند. این در حالی بود که تیم ژاپنی با یک هواپیمای اختصاصی به تهران رسید. همین تفاوت در جزئیات، در نهایت تفاوت کیفیت دو تیم را رقم می‌زند.