عاطفه احمدی: نمی‌خواهم در المپیک فقط حضور داشته باشم

نگار رشیدی

   به تازگی از قهرمانی جهان برگشته‌اید. مسابقات چطور بود؟

همان‌طور که می‌دانید بهترین‌های ایران به این مسابقات اعزام شدند و چه در آقایان و چه بانوان همه‌مان بدون تمرین راهی این رقابت‌ها شدیم. آقایان که درمجموع فقط یک هفته تمرین کردند و بیشتر مشغول انتخابی بودیم. بانوان هم که در دو هفته اول اردو تمرین نداشت و 10 روز در شیراز تمرین کردیم. در کل ما با شرایط سختی روبه‌رو بودیم. حتی بهترین‌های دنیا هم می‌گفتند که این دوره از مسابقات جهانی، یکی از سنگین‌ترین مسابقات بوده است. یعنی شرایط برای بهترین‌های دنیا هم سخت بود چه برسد به ما که شرایط‌مان از آنها خیلی ضعیف‌تر است و امکانات‌مان نسبت به رقبا بسیار کم‌تر است. با وجود تمام کم بودن امکانات و شرایط سختی که پیش از اعزام داشتیم، ایرانی‌ها خیلی خوش درخشیدند. آقایان رتبه‌هایی را به دست آوردند که تا به حالی کسی کسب نکرده بود. خودم هم که در مارپیچ کوچک رتبه‌دار هستم و خدا را شکر برای اولین بار راهی مانش دوم مارپیچ بزرگ شدم. باید بگویم ما با زور و قدرت و غیرت‌مان اسکی کردیم. ما از نظر فنی و تمرینی بار زیادی نداشتیم. ولی به خاطر کشورمان تلاش کردیم و خواستیم بعد از یک سال و نیم که وارد مسابقه شدیم، هر کاری از دست‌مان برمی‌آید انجام دهیم. امیدوارم در ادامه بیشتر به مسابقات اعزام شویم. مثلا وقتی خیلی خوب تمرین می‌کردیم، در همان پیست، همان طراحی و همان دروازه وقتی اسمش به مسابقه تغییر می‌کرد، استرس‌مان چندین برابر می‌شد. دلیلش هم این بود که ما زیاد به مسابقات برون‌مرزی نمی‌رویم و استارت نمی‌زنیم و جو سنگین مسابقات ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

   دیر رسیدن به ایتالیا هم موضوعی بود که بیشتر اعضای تیم به آن اشاره کردند.

بله، ما به خاطر ویروس کرونا دقیقا شب مسابقه به هتل رسیدیم. در صورتی که در دوره‌های قبل یک هفته زودتر اعزام می‌شدیم تا با شرایط آب و هوایی محل مسابقات تطبیق پیدا کنیم. امسال حتی خواب‌مان هم تنظیم نشده بود. ما با تمام این شرایط اسکی کردیم. کم‌تر کسی می‌داند ما چه شرایط سختی را پشت سر گذاشتیم. اگر اروپایی‌ها و قهرمان‌های دنیا بدانند ما در چه شرایطی اسکی می‌کنیم، مدال‌شان را به ما می‌دهند. همه ورزشکارها چندین مربی و چند تا اسکی دارند. ولی مربی ما که چندین سال کنارمان بود، نتوانست به مسابقات اعزام شود. تمام فشارها روی باقر کلهر سرمربی آقایان بود که مربیگری ما را هم بر عهده گرفتند. درمجموع امیدوارم که شرایط بهتر شود.

  به جز تاریخ سازی شما، پوریا ساوه‌شمشکی هم بهترین جایگاه ایران در ادوار این مسابقات را کسب کرد. با این نتایج می‌توان گفت که اسکی با حمایت به اهداف بزرگ‌تری دست می‌یابد؟

بله. همین موضوع برای ما خیلی جذاب بود. همه ما تعجب کرده بودیم که تمام بچه‌ها در نبود امکانات تا این اندازه خوب اسکی کردند و این رتبه‌ها را به دست آوردند. چه برای ما و چه برای کسانی که انتظار نداشتند از فدراسیون بگیر تا کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش جای تعجب بود. ما ورزشکارهایی هستیم که بدون تمرین، امکانات و مربی اینقدر خوب اسکی کردیم. اگر اردوها و کمپ‌های مختلف فراهم شود و در شرایطی که رقبا در اختیار دارند ما هم تمرین کنیم، مسلما رتبه‌هایی را به دست می‌آوریم که بسیار ارزشمند است. اگر حمایت صورت بگیرد حتما به جمع 30 نفر برتر دنیا هم می‌رسیم. امیدوارم این اتفاق بیفتد. اسکی هم ورزش است. چرا اسکی را جزو ورزش نمی‌دانند و زیاد به آن توجه نمی‌کنند یا علاقه‌ای به آن نشان نمی‌دهند؟ همه فکر می‌کنند اسکی رشته بسیار پرخرجی است و ورزشکارهایی که در این رشته فعال هستند، خیلی پولدار هستند. در صورتی که ما از جیب هزینه می‌کنیم و آورده مالی برای‌مان ندارد. اگر ما در اسکی هستیم، فقط برای عشق و علاقه‌مان اسکی می‌کنیم. نه بیمه داریم، نه حقوق داریم. امیدوارم به اسکی هم توجه کنند.

  برنامه‌تان برای حضور در المپیک زمستانی چیست؟

من چهار سال است که نفر اول اسکی ایران است. یک جورهایی به کسب سهمیه اطمینان دارم ولی همچنان برای المپیک می‌جنگم. هدف من این نیست که صرفا در المپیک حضور پیدا کنم. می‌خواهم مثل همیشه به شکلی به المپیک بروم و کاری را انجام بدهم که تا به حال کسی نرفته و انجام نداده. همه برای المپیک تلاش می‌کنیم و همه شانس داریم. امیدوارم هر چه که خیر است برای ورزشکاران اتفاق بیفتد.

 برای رسیدن به هدف‌تان از نهادهای دیگر از جمله فدراسیون و کمیته المپیک چه انتظاراتی دارید؟

در اروپا و در کل تمام کشورها مثل ژاپن و کره و چین از این المپیک تا المپیک بعدی که یک پروسه چهار ساله است، برنامه‌ریزی می‌کنند. مثلا ورزشکاری را انتخاب و روی او سرمایه‌گذاری، برنامه‌ریزی و با در اختیار قرار دادن مربی و اردو و مسابقه چهار سال حمایتش می‌کنند تا در المپیک بعدی نتیجه خوبی برای کشورش به دست بیاورد. ولی ما ایرانی‌ها سال المپیک تازه یادمان می‌افتد که المپیک داریم. امیدوارم در یک سالی که تا المپیک داریم، به من کمک کنند تا بیشتر در مسابقات برون‌مرزی شرکت کنم، امتیاز خوبی به دست بیاورم، آمادگی بهتری کسب کنم تا ذهن و جسمم برای حضور در المپیک آماده باشد.