شستا و ۶۰ بحران

آریا طاری

دیگر همه خبر توقیف ساختمان فدراسیون فوتبال به خاطر شکایت شرکت شستا را شنیده‌اند. این شرکت حتی ساختمان باشگاه پرسپولیس را نیز توقیف کرده است. آنها حق دارند که دنبال مطالبات‌شان از فدراسیون فوتبال باشند اما به نظر می‌رسد روش‌های دیگری هم برای این کار وجود داشته باشد. این نکته را هم در نظر داشته باشید که این رقم، تنها به بخش اول دستمزد مارک ویلموتس و قسط او در فوتبال ایران مربوط می‌شود. فدراسیون در روزهایی که ویلموتس قراردادش را فسخ کرده بود، برای نشاندن این مربی روی نیمکت تیم ملی دو میلیون یورو از شرکت شستا قرض گرفت و هرگز هم راهی را برای پس دادن این قرض امتحان نکرد. شاید ساختمان فعلی فدراسیون بتواند این طلبکاری را صاف کند اما رقم طلب خود ویلموتس از فوتبال ایران، سه برابر این رقم است. در حقیقت فدراسیون باید ساختمان تک تک باشگاه‌ها را به مزایده بگذارد تا شاید بتواند چنین رقمی را پرداخت کند. ویلموتس فوتبال ایران را به انتهای چاه کشانده و هر روز یک خبر ناامیدکننده دیگر در این مورد منتشر می‌شود. اوضاع این فوتبال به شدت بحرانی است و بعید به نظر می‌رسد که امیدی برای بهبود شرایط وجود داشته باشد. با این حال به نظر می‌رسد به جای ساختمان‌ها، این آدم‌ها هستند که باید تاوان بدهند. آنها که ویلموتس را به فوتبال ایران آوردند، آنها که یک قرارداد غیرحرفه‌ای با او بستند، آنها که با تاجر شکر پای میز قرارداد رفتند و آنها که این ضرر بزرگ را به فوتبال ایران تحمیل کردند، باید پاسخگوی این وضعیت باشند. سازمان بازرسی کل کشور به این پرونده ورود کرده است و هواداران فوتبال در ایران انتظار دارند که این رقم وحشتناک از جیب عوامل اصلی این اتفاق خارج شود. برای آن‌که، این هزینه‌ها آنقدر هم زیاد نیست. همین که بخشی از اموال لاکچری‌شان را واگذار کنند، این ضرر جبران خواهد شد. این آدم‌ها نه‌تنها کنار نمی‌کشند، بلکه حتی برای باقی ماندن در فدراسیون هم دست و پا می‌زنند. جالب اینکه در این شرایط خجالت‌آور، فدراسیونی‌ها همچنان پروسه میزبانی جام ملت‌ها را هم دنبال می‌کنند. یعنی فدراسیونی که دیگر حتی اختیار ساختمان خودش را هم ندارد با اعتماد به نفس عجیبی از میزبانی جام ملت‌ها حرف می‌زند. یعنی همین حالا اگر قرار باشد در داخل خود فدراسیون یک رقابت درون گروهی گل کوچک برگزار شود، فدراسیونی‌ها عمرا نمی‌توانند آن را به صورت منظم و دقیق برگزار کنند اما در عین حال حرف از میزبانی جام ملت‌ها می‌زنند و برای تبلیغات هزینه انجام می‌دهند. فدراسیون فوتبال ایران عملا یک فدراسیون ورشکسته است و با جیب خالی، پز عالی می‌دهد اما کاش اگر قرار به تاوان دادن باشد، مسببین این ورشکستگی تاوان بدهند و یک بار هم که شده در فوتبال ایران، مجازات سهم افرادی شود که کوتاهی کرده‌اند. آنها که منابع فوتبال ایران را این‌چنین به باد داده‌اند، هنوز هم راست راست راه می‌روند و کوچک‌ترین برخوردی را تجربه نمی‌کنند. این یعنی در این فوتبال، لزوم پاسخگویی به طور کامل ریشه کن شده و هیچ‌کس به آن اهمیت نمی‌دهد.