قرار گرفتن بایرن در صدر جدول بوندس‌لیگا اصلا عجیب و غیرمنتظره به نظر نمی‌رسد اما ایستادن یک نام آشنا در پایین‌ترین رده جدول برای خیلی از هواداران فوتبال غم‌انگیز است. شالکه که زمانی یکی از قدرت‌های کلیدی بوندس‌لیگا به شمار می‌رفت و در تورنمنت‌های اروپایی نیز خوش می‌درخشید، در 10 هفته از رقابت‌های این فصل بوندس‌لیگا حتی یک برد هم به دست نیاورده است. آنها با سه تساوی، هفت شکست و تنها سه امتیاز، تیم آخر بوندس‌لیگا هستند و با این روند باید خودشان را برای حضور در دسته پایین‌تر آماده کنند. آمار شالکه در این فصل، فراتر از ناامیدکننده به نظر می‌رسد. آنها در 10 مسابقه بوندس‌لیگا، با 6 گل زده صاحب ضعیف‌ترین خط حمله و با 31 گل خورده، صاحب ضعیف‌ترین خط دفاع هستند. آبی‌های سلطنتی حتی در فصل گذشته هم مشکلات بزرگی داشتند. آنها از ماه ژانویه، برنده هیچ مسابقه‌ای در بوندس‌لیگا نشده‌اند و سال 2020 برای این تیم تا امروز کابوس‌وارترین سال ممکن بوده است. به پایان رساندن یک سال کامل بدون حتی یک پیروزی برای تیمی که سابقه هفت قهرمانی بوندس‌لیگا را در کارنامه دارد، فاجعه‌بار به نظر می‌رسد. نتایج ناامیدکننده، تنش‌ها را در اردوی شالکه به اوج رسانده‌اند و باشگاه اخیرا سه بازیکن مهم را تا اطلاع ثانوی از تمرین‌ها کنار گذاشته است. با این حال چنین تصمیم‌هایی نیز نتوانسته‌اند وضعیت مطلوب‌تری برای این باشگاه به وجود بیاورند. تیمی که بدترین فصل ممکن را سپری می‌کند و فاصله چندانی با فروپاشی کامل ندارد.

ریشه اصلی مشکلات بزرگ شالکه را باید در مسائل اقتصادی جست‌وجو کرد. باشگاه همین حالا رقمی در حدود 200 میلیون یورو بدهکار است. همین بدهی‌ها موجب شده آنها استعدادهای ویژه‌ای مثل وستون مک‌کنی را به راحتی به فروش برسانند. این باشگاه همچنین در تمدید قرارداد ستاره‌هایش نیز شدیدا با مشکل روبه‌رو شده و همین ماجرا جدایی «رایگان» ستاره‌هایی مثل جونجو کنی و الکساندر نوبل را به همراه داشته است. بایرن برای خرید نوبل از شالکه، هیچ رقمی به این باشگاه پرداخت نکرد. در کنار همه این مشکلات ریز و درشت، باید به این موضوع اشاره کرد که بحران مصدومیت هم گریبان شالکه را گرفته و این تیم را به شدت آزار داده است. در حقیقت همه چیز علیه این باشگاه به نظر می‌رسد و هیچ نقطه روشنی برای بازگشت شالکه به روزهای خوب گذشته وجود ندارد. شالکه پیش از بحران کرونا هم با مشکلات مالی زیادی روبه‌رو بود اما پاندمی این ویروس، عملا ضربه بسیار بزرگی به باشگاه زد. تیم آلمانی در وضعیتی قرار نداشت که به هر شکل، بتواند به این ویروس غلبه کند و این اوضاع دشوار را پشت سر بگذارد. جدایی کلمان تنیس از کادر مدیریتی باشگاه، یک لطمه مهم دیگر برای شالکه به شمار می‌رفت. این مدیر از سال 2001 همواره در باشگاه حضور داشت و مهم‌ترین تصمیم‌ها را برای شالکه گرفته بود. همه چیز از جایی شروع شد که همین فرد، جملاتی را علیه آفریقایی‌ها به زبان آورد و بلافاصله موجی از سرزنش‌ها، او را وادار به استعفا از موقعیتش کرد. پس از جدایی تنیس، اوضاع مالی شالکه به مراتب بدتر شده و این روزها در گلزن‌کرشن، هیچ‌کس رنگ پیروزی را نمی‌بیند.