شیرینی وزنه‌برداری، غلبه بر اعداد است

نگار رشیدی

 با دوران خانه‌نشینی و کرونا چه می‌کنید؟

من هم مثل سایر ورزشکاران در این مدت که کرونا آمد، تمریناتم را در خانه پیگیری کردم. البته ما یک باشگاه در طبقه پایین‌ داریم که آنجا تمرین می‌کنم. البته تمریناتم به کیفیت تمرینات اردو نیست چون اولا مربی بالای سرم نیست و بعد هم شرایط طوری نیست که مثل اردو بتوان سنگین کار کرد. با این حال سعی کردم در این مدت آمادگی‌ام را بالا نگه دارم تا ان‌شاءا... با آغاز شدن اردوها بتوانم زیر نظر مربی تمریناتم را ادامه دهیم.

 این سالن تجهیزات مورد نیازتان را دارد؟

درواقع ما یک باشگاه بدنسازی داریم. من وقتی برگشتم یکسری تجهیزات اولیه‌ای که لازم داشتم را از هیات قرض کردم و یک مقدار هم خودم خریدم و با همین تجهیزات کارم را راه می‌اندازم. درست است تجهیزاتم خیلی حرفه‌ای نیست ولی حداقل می‌توانم تمریناتم را داشته باشم.

 در این مدت ورزشکاران بسیاری از شرایط سخت تمرین در خانه گلایه داشتند.

بله من به این دوستان حق می‌دهم. من هم اگر این شرایط را نداشتم، واقعا نمی‌توانستم تمرین کنم. بالاخره وزنه انداختن سر و صدای زیادی دارد و طبیعی است که همسایه‌ها شاکی شوند. به همین دلیل مجبورم کنترل‌شده تمرین کنم. یعنی خیالم راحت نیست ولی واقعا اگر همین سالن نبود، من نمی‌توانستم در خانه تمرین کنم.

 کارهایی بجز تمرین کردن نداشتید؟

من دانشجوی سال آخر مقطع دکترا هستم و از این فرصت استفاده می‌کنم تا روی پایان‌نامه‌ام کار کنم. یادگیری مکالمه زبان انگلیسی را هم در برنامه دارم و به کارهای عقب‌افتاده‌ام رسیدگی می‌کنم.

 باید در این مدت حسابی دل‌تان برای وزنه زدن تنگ شده باشد.

بله همینطور است. در وزنه‌برداری چون با آهن سر و کار داری رشته سردی است و وقتی هم‌تخته‌ای و کسی برای تمرین داشته باشی، هم کیفیت تمرینت بالا می‌رود و هم انگیزه‌ات بیشتر می‌شود. تنهایی کار کردن در این رشته سخت است.

هر رشته‌ای با توجه به توانایی آقا یا خانم سنجیده می‌شود. منِ خانم که نمی‌خواهم با یک آقا مسابقه بدهم. با کسانی در سطح خودم مسابقه می‌دهم. خانم‌ها را نباید دست‌کم بگیرند چون خانم‌ها توانایی‌های بسیاری دارند. مسلم است که تفاوت‌هایی بین رکوردهای آقایان و خانم‌ها وجود دارد که آن هم به خاطر فیزیولوژی خاص بدن خانم‌هاست

 وقتی در این رشته سرد با آهن سر و کار دارید، چه حسی دارد؟

وزنه‌برداری مثل سایر رشته‌ها نیست. رقیب شما در این ورزش وزنه‌ات است. وزنه‌ای که همیشه آماده است و هیچ نقطه ضعفی ندارد که بتوانی از آن استفاده کنی. مثلا در ورزش‌های رزمی می‌توانی روی نقطه ضعف رقیبت کار و از آن استفاده کنی اما وزنه مقدار ثابتی دارد و راهی برایت نمی‌گذارد که بتوانی از آن استفاده کنی. وزنه همیشه آماده است، شما هم باید همیشه باشی. اگر لحظه‌ای بخواهی کم‌کاری کنی، موفق نمی‌شوی. اما حسی که کار در این رشته را شیرین می‌کند و من واقعا دوستش دارم، غلبه به آن عددی است که تا قبل از آن نمی‌توانستی بلندش کنی. بعد وقتی به آن غلبه کنی، آن عدد دیگر رکوردت نیست، می‌شود وزنه‌های تمرینی‌ات، بعد می‌شود وزنه‌هایی که با آن گرم می‌کنی و... این خیلی قشنگ است که به چیزی غلبه می‌کنی که روزی فکر می‌کردی خیلی برایت سنگین است.

 المپیک هم یک سال عقب افتاد. این موضوع تاثیری روی تیم شما دارد؟

ما در مسابقات گزینشی المپیک همه تلاش‌مان این بود در هر مسابقه‌ای افزایش رکورد داشته باشیم که خدا را شکر خوب هم داشت پیش می‌رفت. ما مدت زیادی نبود که کار را استارت زده بودیم و سالی که ما وارد مسابقات شدیم، سال المپیک بود و رقابت‌ها خیلی سنگین بود چون همه برای کسب سهمیه تلاش می‌کردند. طبیعتا این شرایط کار را برای ما که تجربه آنچنانی نداشتیم سخت‌تر می‌کرد. ما اواخر فروردین آسیایی، در شهریور جهانی، در آبان مسابقات ترکیه و بعد رقابت‌های قطر و غرب آسیا را داشتیم که یک مقدار حضور در این تعداد مسابقه پشت سر هم برای ما سخت بود. اینکه بتوانیم همیشه خودمان را آماده نگه داریم. من به این وقفه خوشبینانه نگاه می‌کنم و امیدوارم فرصت خوبی برای ما باشد تا نقاط ضعف‌مان را رفع کنیم، رکوردهای‌مان را افزایش دهیم و خودمان را به جایگاهی که در شأن وزنه‌برداری ایران است برسانیم. چون همه دختران ایرانی این توانایی را دارند.

 از مردانه بودن وزنه‌برداری چیزی به شما می‌گویند؟

بله در فضای مجازی شاهد این موضوع هستیم. اما من نیمه پر لیوان را می‌بینم. چون مثلا شما کلی نظر خوب و مثبت در فضای مجازی می‌بینی و بعد در لابه‌لای آنها یکسری می‌گویند این ورزش مردانه است، این حجم از فشار برای خانم‌ها زیاد است و صحبت‌هایی از این قبیل. به نظر من این فکر درستی نیست. هر رشته‌ای با توجه به توانایی آقا یا خانم سنجیده می‌شود. منِ خانم که نمی‌خواهم با یک آقا مسابقه بدهم. با کسانی در سطح خودم مسابقه می‌دهم. خانم‌ها را نباید دست‌کم بگیرند چون خانم‌ها توانایی‌های بسیاری دارند. مسلم است که تفاوت‌هایی بین رکوردهای آقایان و خانم‌ها وجود دارد که آن هم به خاطر فیزیولوژی خاص بدن خانم‌هاست. اینطور نیست که بعضی‌ها فکر کنند خانم‌ها به آن سنگینی کار می‌کنند. درست است وزنه‌هایی که ما می‌زنیم برای یک خانم سنگین است اما اینطور نیست که اصولی و بدون رعایت مسائل فنی باشد. همه اینها به صورت علمی پیش می‌رود که فشاری به بدن وارد نشود. هر رشته‌ای سختی خودش را دارد.

شما می‌بینید خانم حمیده عباسعلی قهرمان کاراته بعد از اینکه سهمیه المپیکش را کسب کرد، آسیب دید. ورزش حرفه‌ای آسیب دارد و یک ورزشکار وقتی وارد این عرصه می‌شود، پیه همه چیز را به تنش می‌مالد. اینکه بگوییم فلان رشته مردانه است و خانم‌ها نباید ورود کنند کاملا اشتباه است. وگرنه از نظر من از ورزش رزمی مردانه‌تر نداریم و همانطور که می‌بینیم خانم‌های بسیاری در رشته‌های رزمی فعالیت می‌کنند. در ایران شاید چون تا الان خانم‌ها در برخی رشته‌های مثل کشتی و وزنه‌برداری نبودند فکرشان این است که رشته مردانه است. وگرنه خانم‌ها در فوتبال یا ورزش‌های رزمی دارند کار می‌کنند و این دیدگاه نسبت به آنها وجود ندارد. من فکر می‌کنم یک مقدار زمان لازم است تا این قضیه جا بیفتد. اما آن طرف قضیه آنقدر استقبال خوبی از ما شده که من نظرهای منفی در این باره را ندیده می‌گیرم.

 هم‌تیمی‌تان پوپک بسامی یکی از قهرمانان روزهای کرونایی بود که لباس پرستاری پوشید و به مبارزه با کرونا رفت.

پوپک بسامی یکی از بهترین و نزدیک‌ترین دوستان من است. او واقعا خیلی دلسوز و مهربان است. اصلا مهربانی در ذاتش است. همان زمانی هم که در اردو بودیم هر کسی هر مشکلی داشت، پوپک دلسوزانه همه جوره از او حمایت می‌کرد. او خیلی وقت‌ها به بچه‌ها کمک می‌کرد و باید بگویم از یک پرستار فراتر بود. من بابت این روحیه واقعا به او تبریک می‌گویم. در این مدت هم از پوپک خبر دارم. طبیعتا او در این مدت نتوانسته تمرین کند چون مدام با کرونا درگیر بود. خیلی اوقات نتوانسته خانواده‌اش را ببیند و حتی نمی‌توانست به تماس‌شان پاسخ بدهد و من مطمئنم اجر این کارش را یک جای خوب می‌گیرد. امیدوارم بتواند به تمریناتش برگردد و این ویروس هم هرچه زودتر از بین برود. من جایگاه خیلی خوبی را برای پوپک می‌بینم.