کرار تکثیر می‎شود

آریا طاری

طارق در شرایطی به ترکیب استقلال اضافه شد که ایران، در مرکز یک نوسان بزرگ مالی قرار داشت و پیدا کردن ارز در بازار، کار بسیار دشواری به نظر می‌رسید. با وجود بالا رفتن وحشتناک قیمت دلار، استقلال به سراغ این فوتبالیست عراقی رفت و با او قرارداد رسمی امضا کرد. همام با استقبال مجازی و حقیقی هواداران، پیراهن آبی را بر تن کرد و تماشاگران استقلال حتی شعار ویژه‌ای را نیز برای او در نظر گرفتند. هافبک عراقی به سرعت فیکس شد و فرصت خوبی برای بازی در تیم شفر به دست آورد. با این وجود رفتار او پس از اولین بازگشت به کشورش، هیچ نسبتی با قدرشناسی نداشت. همام در اولین مصاحبه با رسانه‌های عراقی، ادعاهایی را به زبان آورد که شاید در کشورهای دیگر دنیا، شرایط را برای اخراج زودهنگام یک بازیکن از یک تیم فوتبال فراهم کند. او مدعی شد که مدیران باشگاه تعمدا قصد داشتند این بازیکن را در اردو حفظ کنند تا مصدومیتش تشدید شود و حضور در اردوی تیم ملی عراق را از دست بدهد. اینکه او چطور به این تصور رسیده، سوال برانگیز به نظر می‌رسد. او لحنی را برای خودش انتخاب کرده که انگار «لئو مسی» است و باشگاه بدون حضور او، دچار فروپاشی خواهد شد. استقلال در دو دیدار گذشته در غیاب مرد مغرور عراقی، در جام حذفی به مرحله بعدی صعود کرده و به جز تصاحب اولین پیروزی خارج از خانه در لیگ برتر، در جدول نیز به وضعیت مناسب‌تری رسیده است. بدون تردید این بازیکن در بازگشت از عراق، کار سختی برای پس گرفتن جایگاهش از مهره‌های جوان استقلال خواهد داشت اما شاید درخشیدن در لباس آبی و موفقیت در تهران، اهمیت چندانی نیز برای طارق نداشته باشد. او دست روی این نکته گذاشته که تیم ملی، از هر تیم دیگری برایش مهم‌تر است و بازی در عراق، همیشه اصلی‌ترین اولویت فوتبالش خواهد بود. آن‌هم در شرایطی که با توجه به قراردادش با استقلال، به این باشگاه تعهد دارد و باید همه تصمیم‌هایش را با رضایت کامل این باشگاه بگیرد. آبی‌ها حتی می‌توانند مانع حضور او در اردوی تیم ملی شوند و به صلاحدید خودشان در زمان برگزاری اردوی عراق، این بازیکن را در تهران حفظ کنند. او باید به صورت تمام و کمال از باشگاه حساب ببرد اما حیرت‌آور است که در فوتبال ایران، باشگاه‌ها مقابل بازیکن‌ها کرنش می‌کنند و مقابل آنها، سر تعظیم فرود می‌آورند.

«سطح لیگ ایران تفاوتی با لیگ عراق ندارد اما در آن کشور احساس می‌کنم که یک خارجی هستم». همین جمله برای پی بردن به رفتار غیرحرفه‌ای و تفکر عجیب همام طارق کفایت می‌کند. او به واسطه زدن کدام گل و خلق کدام لحظه درخشان در ترکیب استقلال، به خودش اجازه می‌دهد که سطح بازی این تیم را زیر سوال ببرد و مدیران باشگاه را به بی‌صداقتی متهم کند؟ اگر لیگ عراق به خوبی لیگ فوتبال ایران است، چرا این بازیکن حاضر شده از کشورش جدا شود و به ایران سفر کند؟ کیفیت طارق در اولین هفته‌های حضور در لیگ برتر، از بسیاری از ستاره‌های داخلی لیگ ضعیف‌تر بوده اما «خارجی» بودن موجب شده او به مراتب بیشتر از سطح استعدادهایش تحویل گرفته شود و با توهم دست و پنجه نرم کند. او اولین فوتبالیست عراقی شاغل در ایران نیست که این چنین روی همه اصول حرفه‌ای پا می‌گذارد و ناگهان با یک مصاحبه، همه چیز را زیر سوال می‌برد. پیش از او، جاسم کرار بارها با همه ارکان فوتبال در ایران درگیر شده و با عبارت‌هایی زشت از لیگ برتر ایران یاد کرده اما باز هم مدیران نفت آبادان به سراغ این بازیکن رفته‌اند تا با او قرارداد ببندند. ستاره‌های عراقی شاید به لحاظ فنی کیفیت بدی نداشته باشند اما به لحاظ تعهد حرفه‌ای، در نقطه صفر جای می‌گیرند. رفتار آنها به محض ترک ایران تغییر می‌کند و خنجر کلمه‌های‌شان، تیز و تیزتر می‎شود. طارق، کرار و هوار اما در این ماجرا متهم ردیف اول نیستند. این جایگاه به مدیرانی تعلق دارد که تاریخ و اعتبار باشگاه را قربانی مصلحت زمان حال می‌کنند. مدیرانی که باید روبه‌روی این کج‌دهنی‌ها بایستند اما با گذشت کردن در بدترین موقعیت ممکن، به تکرار ماجراهایی شبیه به این کمک می‌کنند و موجب می‌شوند یک بازیکن بدون ترس از محرومیت، مشغول نیش زدن به باشگاه و زیر سوال بردن جایگاه آن شود.