رئیسجمهور:
برای تأمین معیشت مردم برنامه ۲۰ بندی داریم
رئیسجمهور در گفتوگوی تفصیلی با KHAMENEI.IR ، برنامههای دولت برای رفع ناترازیها را بیان کرد.
تشریح اقدامات مهم و راهبردی دولت در یک سال گذشته، صبوری و نجابت مردم بهخصوص در فشارهای اخیر اقتصادی، تأکید بر تواناییهای داخلی و عزم دولت برای حل معضلات و مشکلات کشور و ... مهمترین محورهای این گفتوگوست.
در ادامه بخشهایی از گفتوگوی مسعود پزشکیان با پایگاه اطلاعرسانی رهبری از نظرتان میگذرد:
آنچه ما الان به دنبالش هستیم و داریم تلاش میکنیم که آن را اصلاح کنیم، موضوع ناترازیها است. اگر بخواهیم بحث بکنیم، باید بگوییم روندی که در کشور وجود دارد روندی است که در بسیاری از قسمتها با ناترازیهای بزرگی مواجه است. مسئلهی انرژی- که همان اوّل خودش را نشان داد- مسئلهی آب، مسائل مالی، مسائل مدیریّتی، مسائل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، همهی اینها مسائلی است که ما در وسعت زیادی با این مشکل مواجهیم. ما وقتی دولت را به دست گرفتیم، ۲۰ هزار مگاوات کسری انرژی داشتیم؛ این کسری انرژی در طول سالها ایجاد شده بود و طبیعتاً از یک طرف مصرف افزایش پیدا میکرد، از طرف دیگر توسعهای در رابطه با ارائهی خدمات انرژی نداشتیم و این هم سالی بود که بارندگی ما کم بود، نزدیک به چهل درصد نسبت به سالهای قبل میانگین بارندگی کاهش پیدا کرده بود، پشت سدها آب نبود و ما نزدیک به ۱۴ هزار مگاوات انرژی برقآبی داشتیم که با کمبودی که در پشت سدها از نظر آب داشتیم، نتوانستیم به طور کامل هم از آن استفاده کنیم؛ یعنی کسری انرژی ما به حدود ۳۰ هزار مگاوات رسید. خب طبیعتاً جنگ بود و در جنگ هم میبایست مسائل را حل میکردیم.
ارتباط ما با همسایگان خیلی بهتر شده. روابط ما با کشورهای همسایه در خیلی از زمینهها، چه فرهنگی، چه علمی، چه اقتصادی توسعه پیدا کرده. با آذربایجان، با ازبکستان، با ترکمنستان، با افغانستان، با پاکستان، با عراق، با ترکیه و در خلیج فارس هم با عمان و امارات و قطر و مانند اینها روند ارتباطات خیلی بهتر شده. علیرغم همهی این مشکلاتی که هست، مسیر ارتباطات بینالمللیمان دارد افزایش پیدا میکند. با چین و روسیه و قزاقستان و قرقیزستان و تاجیکستان، ارتباطات خیلی خوبی برقرار شده. الان داریم مسیرها را اصلاح میکنیم. کریدورها الان اولویّت دولت است. منابع لازم را برای مسیر شمال به جنوب و شرق به غرب دیدهایم و در سال آینده با سرعت خیلی بیشتری حرکت خواهیم کرد؛ هم از نظر ساخت راه و قطار و ریل، هم از نظر واگن و دیزل و ابزاری که باید وجود داشته باشد. همهی این کارها را داریم پیگیری میکنیم که مسائل را حل کنیم.
در حوزهی مسائل اجتماعی، کارهای بزرگی در رابطه با مسجدمحوری، محلّهمحوری و مشارکت مردم انجام شده. البتّه اینها چون مسائل اجتماعی است، شاید به صورت عدد و رقمی نشود گفت؛ همچنین، این مسائل زمانبر است و طبیعتاً تغییر رفتار کار سادهای نیست. در این زمینه، مقام معظّم رهبری به برادر عزیزمان حاج آقا علیاکبری دستور دادند که هماهنگی بکنند و اینها نزدیک به ده هزار مسجد را آوردند وسط. ما مراکز بهداشتی خودمان را در این رابطه درگیر کردیم، مدارس را درگیر کردیم و کار بزرگی در رابطه با آموزشوپرورش صورت گرفته؛ یعنی با مشارکت مردم، ما تمام مدارس کانکسی را جمع کردیم، مدارس سنگی را جمع کردیم و در جاهایی که مدرسه نبود، مدرسه ساخته شد.
در بحثهای مالی و پولی هم سازمان بهینهسازی و مدیریّت مصرف بنزین و گازوئیل را درست کردیم. الان ماشینهای دولتی دیگر کارت سوخت ندارند و باید بروند آزاد بگیرند مصرف کنند؛ یکی هم مناطق آزاد، یکی هم آنهایی که تازه میآیند.
یکی از مسائل مهم، بحث مدیریّت و واگذاری اختیار است. مقام معظّم رهبری در جلسهای که با استاندارها داشتند، توصیهشان این بود که مدیران اختیار داشته باشند و از زمانهای قدیم هم نگاه مقام معظّم رهبری اینطور بوده. بهخصوص در جنگ دوازدهروزه، این اختیار خودش را نشان داد و بدون اینکه مشکلی پیدا بکنیم، استانها کار خودشان را میکردند؛ این به خاطر اختیاراتی بود که واگذار شده بود. البتّه مجلس محترم یک اشکالات قانونیای گرفت که آنها را هم داریم حل میکنیم. باور و اعتقاد ما این است که باید اختیارات در استانها واگذار بشود که اینها بتوانند کارهایشان را انجام بدهند و نیازی به این نباشد که برای هر کاری استاندار یا فرماندار یا رئیس دانشگاه یا مدیرکل بیاید تهران و بخواهد اجازه بگیرد. در این رابطه هم اقدامات بسیار مفیدی انجام گرفته و نتایج خیلی خوبی داشتهایم که البتّه مفصّل است و من اگر بخواهم اینها را خدمت شما عرض بکنم، فقط باید از این روندی که دارد اتّفاق میافتد بگویم.
من نمیتوانم، ما میتوانیم
البتّه من بارها گفتهام نمیتوانم، بلکه ما میتوانیم. مشکلات مملکت جوری نیست که من بهتنهایی بتوانم آنها را حل کنم- این را بارها گفتهام- ولی ما با قدرت تمام، این مشکلات، تحریمها و فشارهایی را که میآورند، پشت سر خواهیم گذاشت. امکان ندارد ما با هم باشیم و آنها بتوانند ما را زمینگیر کنند. اینکه من میگویم با هم وحدت داشته باشیم، وفاق داشته باشیم، برای این است که باور و اعتقادم این است. چه در داخل کشور و چه با همسایگان خودمان اگر ماها وحدت داشته باشیم، آمریکا نمیتواند کشورهای منطقه را اینجوری استثمار کند. این ما هستیم که میتوانیم مشکلات را حل کنیم. البتّه مشکلاتی که وجود دارد، به این سادگی قابل حل نیست. آنها محاسبه کردهاند؛ اینطور نیست که بدون محاسبه آمده باشند. هم از نظر اقتصادی، هم از نظر نظامی، هم از نظر سیاسی و امنیّتی و تبلیغاتی، از هر لحاظ دارند کار میکنند. کشور ما روی پای خودش ایستاده.
تا حالا این بوده که هر کسی میآمده، برای خودش یک برنامهای مینوشته؛ درصورتیکه اگر بپذیریم ما یک سیاست کلّی داریم، یک چشمانداز و برنامهی بیستساله داریم. مقام معظّم رهبری در آن سند چشمانداز بیستساله فرموده بودند که ما در سال ۱۴۰۴ باید کجا باشیم؛ اگر ما به آن سیاستها عمل میکردیم، اینجا بودیم که الان هستیم؟ چرا نیستیم؟ برای اینکه هر کس آمده، فکر کرده برنامه دارد؛ درصورتیکه حاکمیّت برنامه داشته، سیاستش مشخّص بوده و هر کس میآمده باید آن برنامه و سیاست را اجرا میکرده. در دورهی انتخابات هم بحثی که با ما میکردند سر همین بود که میگفتند تو برنامه نداری. نمیشود مملکت سیاست داشته باشد، برنامه داشته باشد، یکی بیاید یک برنامهی دیگری بدهد. من نمیتوانم برنامهای را که آنها در چهارچوب آن سیاستها اجرا کردند بگذارم کنار، یک برنامهی دیگری و یک راه دیگری را انتخاب کنم. علیرغم تمام مشکلاتی که وجود دارد، ما با تمام قدرت آن راه را داریم ادامه میدهیم.
این جنگ تمامعیار،
سختتر از جنگ عراق است
به نظر من، ما در یک جنگ تمامعیار با آمریکا و اسرائیل و اروپا هستیم؛ آنها نمیخواهند کشور ما سر پا بِایستد. این جنگ بدتر از جنگ عراق با ما است؛ اگر آدم خوب درک بکند، این جنگ خیلی پیچیدهتر و سختتر از آن جنگ است. در جنگ با عراق، وضعیّت معلوم بود؛ او موشک میزد، من هم معلوم بود کجا را میزنم. اینجا الان از هر لحاظ دارند ما را محاصره میکنند، دارند ما را در مضیقه و تنگنا قرار میدهند، مشکل ایجاد میکنند ــ از نظر معیشتی، از نظر فرهنگی، از نظر سیاسی و از نظر امنیّتی ــ و توقّعات جامعه را بالا میبرند؛ از آن طرف جلوی فروش ما را، تبادلات ما را، تجارت ما را میگیرند، از این طرف هم توقّعات در جامعه بالا رفته! در نتیجه، همه باید با تمام توانمان کمک بکنیم و مملکت را درست کنیم.
ما داریم مشکلات خودمان را حل میکنیم؛ آن چیزی که من از آن نگرانم و بارها هم گفتهام، فقط این است که بتوانیم اختلافات را کنار بگذاریم. اینها دارند به اختلافات دامن میزنند؛ ما باید مواظب باشیم که اختلافات دامنگیرمان نشود. اگر هم اختلاف داریم، بنشینیم در اتاقهای سربسته با همدیگر دعوا کنیم؛ ولی وقتی رفتیم بیرون، یک صدا از نظام بیرون بیاید و آن صدا هم جهتگیریها و مسیرهایی است که مقام معظّم رهبری نشان میدهد. ممکن است در دل من یک چیز دیگری باشد ولی وقتی مسیر مشخّص است، همه باید در آن مسیر حرکت کنند. و اگر همه با هم باشیم، بر این مشکلات غلبه خواهیم کرد؛ آنها هر کاری میخواهند بکنند. اگر ما بتوانیم عدالت را و انصاف را در کشور پیاده کنیم و مردم را در تصمیمگیریها و در سیاستها مشارکت بدهیم و مردم ببینند ما با چه مشکلاتی مواجهیم، خودشان کمک میکنند مشکلات را حل میکنند.
ارتباط ما با همسایگان خیلی بهتر شده. روابط ما با کشورهای همسایه در خیلی از زمینهها، چه فرهنگی، چه علمی، چه اقتصادی توسعه پیدا کرده. با آذربایجان، با ازبکستان، با ترکمنستان، با افغانستان، با پاکستان، با عراق، با ترکیه و در خلیج فارس هم با عمان و امارات و قطر و مانند اینها روند ارتباطات خیلی بهتر شده. علیرغم همهی این مشکلاتی که هست، مسیر ارتباطات بینالمللیمان دارد افزایش پیدا میکند
در همین بحث بنزین، فکر میکنید به هر باک بنزین چقدر یارانه میدهیم؟ بر اساس همین سهمیّهای که میدهیم، در ماه نزدیک به هشت میلیون تومان است، تازه اگر در سقف آن شصت لیتر و صد لیتر مصرف کند؛ اگر بیشتر مصرف کند، دیگر میرسد به حدود بیست میلیون تومان در هر باک؛ حالا اگر دو تا باک داشته باشیم، آنوقت ببینید چقدر میشود. چرا ما داریم اینجوری پول خرج میکنیم؟ چرا این یارانه را به همه نمیدهیم؟ وقتی هم مداخله میکنیم، دادِ یک عدّه بالا میرود که چرا دارید گران میکنید. ما گران نمیکنیم؛ ما میخواهیم آنچه به دست میآوریم به همه بدهیم. اگر قرار است من به یک باک ماشین هفت میلیون، ده میلیون یا بیست میلیون یارانه بدهم، خب این را به همهی مردم میدهم؛ به همه به اندازهی سهمی که دارند پرداخت میکنم. رسانهی ما باید دفاع کند و فرهنگش را ایجاد کند. ما هیچ پولی را برای چالهچولههای دولت خودمان برنخواهیم داشت، هیچ چیزی از یارانه کم نخواهیم کرد، ولی میخواهیم این یارانه را به همه بدهیم. من که چند تا ماشین در خانه دارم، بسته به میزان مصرفم، برای هر باک دارم هشت میلیون، نُه میلیون یا ده میلیون یارانه میگیرم؛ در همین حال، یک عدّه نان شب ندارند بخورند! چرا؟
هنوز خیلی جا دارد
که بتوانیم هزینهها را کم کنیم
هنوز خیلی جا دارد؛ هنوز خیلی جا دارد که ما بتوانیم خیلی از این هزینههایمان را کم بکنیم. چرا ما داریم اضافه هزینه میکنیم؟ بهرهوری نیروی انسانی و نوع خدمات ما میتواند خیلی بهتر از این بشود و این کاری است که نیاز به همکاری و همدلی و همزبانی دارد. ما خیلی کارها را میتوانیم انجام ندهیم. معیشت مردم برای ما اولویّت است. من میتوانم به موبایل پول ندهم، ولی به معیشت مردم باید بدهم. ما تا حالا یکونیم میلیارد دادهایم موبایل وارد کردهاند، ولی الان در معیشت مردم و نهادهها و کالاهای اساسی گرفتاریم. البتّه ارز ترجیحی به آن ندادیم، ولی بالاخره ارز دادیم. خب من ارز را اوّل باید به معیشت مردم بدهم و بعد اگر اضافه آوردم، به بقیّهی مسائل میدهم؛ اگر اضافه نیاوردم، خب حالا صادرات کند و بر اساس صادرات خودش، خدمات خودش را هم از آن صادرات بگیرد.
یک سری کارها هم انجام میدهیم
که الان نمیگویم
من که میگویم بیایید کمک کنید، معنیاش این نیست که ما کار خودمان را نمیکنیم؛ ما با قدرت داریم کارهایمان را انجام میدهیم، یک سری کارها هم انجام میدهیم که الان نمیگویم، برای اینکه شیطنت میکنند میروند جلویش را میگیرند؛ ولی کارهایمان را داریم با قدرت انجام میدهیم. امّا اگر در این رابطه هر کس هر جا میتواند یک کمکی بکند، اوضاع اصلاً از این رو به آن رو میشود. ما نمیخواهیم خودمان را از کمک هیچ کس محروم بکنیم؛ هر کس میتواند، بیاید کمک کند. خب مملکت وسیع است و ما همه جا مشکل داریم؛ یک قسمت را بیا درست کن ببینم چهجوری میخواهی درست کنی. نمیشود کنار گود بِایستی و مدام بگویی لنگش کن؛ خب شما بیا لنگش کن ببینم چهجوری لنگش میکنی.
اینکه من میگویم با هم وحدت داشته باشیم، وفاق داشته باشیم، برای این است که باور و اعتقادم این است. چه در داخل کشور و چه با همسایگان خودمان اگر ماها وحدت داشته باشیم، آمریکا نمیتواند کشورهای منطقه را اینجوری استثمار کند. این ما هستیم که میتوانیم مشکلات را حل کنیم
نیروهای نظامی عزیز ما با قدرت دارند کارهایشان را میکنند و الان از نظر تجهیزات و از نظر نیرو، علیرغم همهی مشکلاتی که داریم، قویتر از آن زمانی هستند که اینها حمله کردند. لذا آنها اگر بخواهند برخورد کنند، طبیعتاً با پاسخ قاطعتری روبهرو خواهند شد. امّا من باز برمیگردم به اینکه اگر ما مردم با هم باشیم و وحدت داشته باشیم، آنها اصلاً مأیوس میشوند از اینکه بخواهند بیایند به کشور ما حمله کنند. امید اینها این است- در گفتارشان هم گفتند دیگر- که باید از داخل یک اتّفاقی بیفتد تا اینها بتوانند بیایند مداخله را شروع کنند. علّت اینکه من مدام دارم میگویم که اگر هم بحثی هست، بهتر است در اتاقها با هم بنشینیم دعوا کنیم ولی در بیرون یکصدا بشویم، این است که اگر وحدت و انسجام داشته باشیم، مردم میفهمند که ما واقعاً دلمان میخواهد خدمت کنیم و هیچ فرقی بین هیچ جنسیّتی، هیچ قومیّتی، هیچ عقیده و باوری نمیگذاریم. بنده به عنوان مسئول مملکت موظّفم به همه بر اساس عدالت خدمت بدهم. اگر ما شیعهایم، اگر میگوییم ما پیرو حضرت علی هستیم، حضرت علی به برادرش عقیل که از بیتالمال اضافه میخواست چیزی نداد. خداوکیلی اگر ما این کار را میکردیم، مردم از ما ناراضی میشدند؟ بعضی جاها هم نکردیم، مردم از ما ناراضیاند.
دیدگاه تان را بنویسید