قائم مقام انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها، گفت: هم اکنون نماد یکی از جریانات افراطی طیف راست جبهه پایداری است که در واقع مدافع رفتارها و مواضع افراطی حاکم در طی ۲۰ سال اخیر هستند و هنوز هم بر روی همان مواضع خودشان پافشاری می‌کنند. اینها در واقع جنگ، تحریم و هر نوع محدودیت ایجاد شده را نشانه‌ای از حقانیت و استواری مواضع خود تلقی می‌کنند.

علی‌محمد حاضری در گفت‌وگو با جماران افزود: اینها خودشان را نیروهای نجات‌بخش آخرالزمانی شیعه و مأموریتشان را تقابل با همه جریانات غیر خودشان، اعم از نیروهای خارجی و بین‌المللی و تا حتی نیروهای متدیّن داخلی غیر همسو با خودشان می‌دانند. یعنی خودشان را حق مطلق و در تقابل با همه دیگر نیروها می‌دانند. ما نماد این طیف را اکنون هم در جاهای مختلف می‌بینیم که در واقع بر طبل جنگ و تداوم مقابله با رژیم صهیونیستی و آمریکا و دیگران می‌کوبند؛ با همان سبک و سیاق‌هایی که تاکنون مطرح و دنبال شده است.

وی ادامه داد: در شرایط فعلی کشور، مجموع نیروهای مسلمان و مدافع انقلاب که در سال‌های اولیه به دو جناح و چپ و راست و در سال‌های بعد به دو جریان اصول‌گرا و اصلاح طلب مشهور بودند، به چهار گرایش نسبتا متمایز تفکیک شده‌اند. به عبارتی دیگر هرکدام از گرایش‌های اصول‌گرا و اصلاح طلب، به دو گرایش فرعی تفکیک شده‌اند. یعنی نیروهای اسلام‌گرای درون نظام که به کلیت انقلاب اسلامی و رهبری امام وفادار بوده‌اند، امروزه در قالب چهار گرایش سیاسی قابل طبقه‌بندی هستند که هرکدام رویکردهای خاص خودشان را دارند.

حاضری گفت:‌ طیف دیگری هم داریم که کلیت وضع موجود و روندهای موجود را حمایت و دفاع می‌کنند، هرچند که نقدهایی هم بر بعضی از عملکردها قائل هستند؛ در مجموع نوعی اصلاح‌طلبی محافظه‌کارانه. یعنی معتقد به ضرورت اصلاحاتی در چهارچوب ساختار و رویه‌های موجود، با حداقل تنش و درگیری با حاکمیت موجود که در عین حال انتقادهایی هم به بعضی از رفتارها دارند. نماد آن را در روزهای اخیر ذیل جریان «روزنه‌گشایان» می‌بینیم؛ که به خصوص در بیانیه اخیرشان دارند هویت و انسجام اجتماعی خودشان را باز آرایی کرده و نشان می‌دهند و یارگیری می‌کنند.

به گفته قائم مقام انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها، این جریان در مجموع حامی ساختار و کلیت موجود هستند و مراقبت دارند که به خصوص در شرایط منازعه اخیر، به هیچ وجه نقدشان متوجه کلیت حاکمیت نشود؛ ولی نسبت به پاره‌ای رفتارها هم انتقادهایی دارند که معتقدند باید آنها را به صورت نرم و بدون تنش مطرح کنند یا مدعی هستند که اصولا نقدها باید به این شکل مطرح شود؛ یعنی اصلاح‌طلبی کاملا محافظه‌کارانه و حداقلی در چهارچوب سلایق و رویکردهای کلان موجود.