آسیه ویسی

یکی از مهم‌ترین و چالش برانگیزترین مسائل در بحران‌هایی چون سیل و زلزله و حوادث طبیعی و غیرطبیعی، عدم توجه به نیازهای زنانه است. یا شاید بهتر است بگویم بود. 

چرا که در سیل اخبر با توجه به پویش‌های مردمی در شبکه‌های اجتماعی مختلف و خبررسانی‌ها و درخواست‌ها، مردم این نیازها را جدی گرفتند و بخشی از کمک‌های خود را به نیازهای خاص زنان اختصاص دادند. 

در این میان البته باید و حتما به حضور مستمر زنان و اطلاع‌رسانی آنان در مناطق آسیب‌دیده اشاره کرد. این زنان به‌عنوان امدادگر دولتی یا وابسته به نهادهای مدنی، تلاش کردند موارد مربوط به زنان حتی‌الامکان دیده و شنیده شود. این زنان حتی در برابر انواع موج‌های مخالف، تهمت‌ها، مسخره شدن‌ها و توهین‌ها، در سکوت و بی‌توجهی کامل فقط ایستادند و کار خود را انجام دادند. 

شاید همین مقاومت در سکوت و استمرار و پایداری بر این خواسته به‌عنوان یک نیاز انسانی بود که باعث شد رفته‌رفته بسیاری از مردان نیز وارد این ماجرا شوند و بیشترین بخش کمک‌های خود را بر نیازهای زنان و دختران 

متمرکز کنند.

چند روز پیش، خبری شنیدم که هم خوشحال‌کننده بود و هم امیدوارکننده. خبر این بود که یکی از تولیدکنندگان پوشاک در بازار تهران دوره افتاد و از فروشندگان و تولیدکنندگانی که اکثرا مرد هستند خواست اگر تصمیم دارند کمک جنسی بکنند فقط به نیاز زنان توجه کنند. این آقای تولیدکننده گام‌های نخست را به تنهایی برداشت، اما وقتی به نیمه‌های بازار رسید، متوجه شد که اکثر مردانی که از آنان کمک خواسته با او همراه شده‌اند. این مردان توانستند در طول دوشبانه روز، صدها پک یا بسته مخصوص زنان تهیه کنند و خودشان هم آن‌ها را به مناطق آسیب‌دیده بردند و به دست زنان رساندند. 

اما نکته جالبی که این مردان مسئول و مهربان را متعجب کرد، این بود که میزان کمک به به زنان بسیار زیاد بود و در بعضی مناطق، زنانی بودند که این کمک‌ها را نپذیرفتند چون از قبل به دست‌شان رسیده بود. اما البته روستاهای دورافتاده یا قطع ارتباط شده‌ای هم بودند که هنوز کمکی به آن‌ها نرسیده بود و این افراد خود را به آن مناطق رساندند. 

تمام این‌ها را گفتم که بگویم کافی است در سکوت و بدون غرزدن و گله و شکایت کردن، کاری را که می‌دانیم درست است انجام دهیم؛ در نهایت راهی که در پیش گرفته‌ایم رهروان شایسته خود را پیدا خواهد کرد. 

کاری که زنان در شبکه‌های اجتماعی شروع کردند و نداهایی که دادند برای توجه به اقلام زنانه، بی‌پاسخ نماند و دیدیم که حتی مردان نیز وارد این میدان شدند و مردانه به داد زنان رسیدند.