ایجاد امنیت کافی برای زنان در محیط شهری و اجتماعی، ازجمله عوامل جلوگیری از خشونت علیه آن‌ها است. شهری عاری از خشونت، شهری است که زنان در آن بتوانند با آسودگی خیال و بدون اضطراب ناامنی به فعالیت بپردازند. بسترهای بروز خشونت در آن وجود نداشته باشد و در صورت بروز خشونت آن را به‌راحتی اطلاع دهند و حقوق خود را مطالبه کنند.

به گزارش ایسنا،‌ اما برای رسیدن به امنیت شهری می‌توان از چه راهکارهایی استفاده کرد؟ در مطلب پیش‌رو تجربیات موفق برخی کشورها با اندک راهکارهای ایجاد امنیت شهری و اجتماعی برای زنان و کاهش خشونت علیه آنان بیان ‌شده است.

84درصد از زنان حمل‌ونقل عمومی را ناامن می‌دانند

لیلا ناصری، فعال حقوق زنان در آستانه روز جهانی عاری از خشونت و افراطی‌گری درباره تجربه موفق کشور اکوادور گفت: شهر «کیتو» در اکوادور یکی از پنج شهری است که در برنامه «افزایش امنیت شهرهای جهان» انتخاب و مطالعاتی درباره آن انجام ‌شده است. بعد از یک مطالعه مقدماتی در سال ۲۰۱۱ مشخص شد که ۶۸ درصد از زنان در سال گذشته آن به‌نوعی خشونت جنسی در فضاهای عمومی را تجربه و شکاف‌هایی را در قانون‌گذاری درک کرده‌اند.

به گفته او، در مرحله نخست این شهر برای تقویت راهکارها علیه آزار و اذیت جنسی در اماکن عمومی، دستورالعمل محلی را اصلاح کرد. این قانون جدید، همراه با شواهد حاصل از مطالعه مقدماتی اولیه، به آگاهی از توسعه شهر ایمن کیتو برای زنان و دختران در سال ۲۰۱۳ کمک کرده است.

رئیس کمیته پژوهش انجمن علمی حقوق پزشکی ایران، افزود: ازآنجاکه ۸۴ درصد از زنان در مطالعه مقدماتی اولیه با توجه به تهدید و تجربه آزار و اذیت جنسی، حمل‌ونقل عمومی را ناامن اعلام کرده بودند، این طرح بر حمل‌ونقل عمومی عاری از آزار و اذیت جنسی تأکید می‌کرد. همچنین در این راستا برای تقویت خدمات شهری برای پیشگیری و پاسخگویی، ایجاد محلات امن برای زنان، جوانان و کودکان و اقداماتی برای از بین بردن و آزار و اذیت جنسی و سایر انواع خشونت علیه زنان در سایر فضاهای عمومی تلاش کرد.

عضو هیئت ‌علمی جهاد دانشگاهی واحد علوم پزشکی دانشگاه شهید بهشتی ادامه داد: رویکرد جنسیت محوری که اخیراً در حمل‌ونقل شهر کیتو ارائه‌شده است شامل: بازسازی واگن‌های قطار از دسترس خارج‌شده برقی مطابق با معیارهای ایمنی جدید ازجمله ساخت راهروهای شیشه‌ای شفاف است که زمینه انتقال امن مسافران و همچنین امنیت آن‌ها در مکان‌هایی که منتظرند را فراهم می‌کند.

اپلیکیشنی مخصوص برای زنان

او درباره اقدامات انجام‌شده این شهر در راستای امنیت شهری تصریح کرد: در مراکز حمل‌ونقل عمومی اصلی و بزرگ، ۶۰۰ نفر از کارکنان آموزش‌دیده‌اند تا به بازماندگان آزار و اذیت و سایر انواع خشونت‌های جنسی با استفاده از پروتکل‌هایی که از استانداردهای حمایتی در پاسخگویی بهره می‌برند، کمک کنند. افزایش خدمات مراقبت در پنج ایستگاه اصلی حمل‌ونقل شهری معروف به «Bajale alacoso» گزارش‌های آزار و اذیت جنسی را افزایش داده و به بازماندگان خدمات پشتیبانی ارائه می‌کند.

ناصری معتقد است که این اپلیکیشن تلفن همراه به زنان کمک کرده تا بتوانند موارد آزار و اذیت جنسی را با اطمینان و فوراً از طریق پیامک گزارش دهند. صدها پرونده دریافت شده که تعدادی از آن‌ها برای اقدام در سیستم دادگاه ارجاع شده‌اند.

این فعال حقوق زنان همچنین به اقدامات شهر «پاپوا» اشاره کرد و ادامه داد: در پاپوا گینه‌نو، ۸۰ درصد از فروشندگان در بازارهای بندر مورسبی، زنان هستند که با انواع خشونت روبرو بوده‌اند. دولت از طریق «برنامه افزایش امنیت بندر مورسبی»، دست به اقدامات جدیدی زد تا امنیت و توانایی زنان برای زندگی را افزایش دهد. ابتدا فرآیند افزایش امنیت با تشکیل انجمن‌های فروشندگان زن شروع شد، سپس به شناسایی تهدیدها از طریق استفاده از مواردی که زنان درباره ایمنی خود مهم می‌دانستند و سپس تدوین اقدامات برای کاهش این خطرات صورت گرفت. او افزود: علاوه بر این نورپردازی بازار بهبودیافته و نرده‌هایی که مناطقی از بازار را جدا کرده و سبب ناامنی شده بودند؛ تخریب شدند. پست‌های جدیدی برای پلیس همراه با آموزش آن‌ها در نظر گرفته‌شده و کنترل بازار و به‌کارگیری محافظانی در بازار که در زمینه جلوگیری و پاسخ به خشونت علیه زنان آموزش‌دیده و فعال هستند؛ ازجمله اقدامات صورت گرفته در قالب برنامه امنیت این بندر به شمار می‌رود. خشونت علیه زنان مسئله‌ای بسیار پردامنه است که نمی‌توان از آن غافل شد. موضوع بسیار مهم و اصلی این است که ما تردیدی نداشته باشیم که خشونت امری نادرست و نابهنجار است و باید همیشه محل و موضوعی برای «اعتراض» باشد. خشونت امری «عادی و طبیعی» نیست؛ پس ما نباید آن را نادیده بگیریم. خشونت نباید مسئله شخصی زندگی دیگران تلقی شود چراکه یک موضوع مهم «اجتماعی» است.