محمدرضا تاجیک با بیان اینکه اخراج اساتید یا به بیان دیگر حذف رادیکال اساتید نشانه استیصال است، گفت: نظم و نظامی که دچار استیصال می‌شود از هر چیزی می‌ترسد.

این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌وگویی تفصیلی با جماران، افزوده: رحله اخراج و حذف رادیکال، مرحله فراتر از آن چیزی است که «آگامبن» آن را مرحله «حذف ادغامی» یا «ادغام حذفی» می‌نامد. در این مرحله، قدرت با تلنگر تجربه واقف می‌شود که دیگر قادر نیست انسان‌ها را در خود ادغام و مستحیل کند. آنان را به رنگ و زبان و مرام و منش خویش بیاراید؛ لذا یک راه در مقابل خود می‌یابد و می‌بیند: راه حذف رادیکال. 

وی با بیان اینکه تمرکز و خالص‌سازی و خودی‌سازی قدرت که از چند سال پیش آغاز شده، آن را مبتنی بر یک هراس بزرگ معطوف به بقاء دانسته و ادامه داده: امروز برای بسیاری کاملا واضح و مبرهن است که عده‌ای عزم آن کرده‌اند که با هر هزینه‌ای پروژه همگون‌سازی و شبیه‎ سازی دانش و دانشجو و استاد را محقق سازند. ولی چالشی که با آن مواجه‌اند این است که امروز نهاد دانش و دانشگاه محدود و محصور به فیزیک و مکان و نهاد خاص نیست؛ امروز استاد و دانشگاه محدود و محصور به نهاد رسمی نیستند.

تاجیک با اشاره به اینکه دیری نخواهد پایید که همان اساتید و دانشجویان خودی را هم باید مشمول و موضوع طرح اخراج خود قرار دهند، توضیح داد: آنها در مواجهه با دانش و معرفت دچار دگردیسی حال و احوال می‌شوند. تجربه نشان می‌دهد که اساتید و دانشجویان سمپاتی که به دانشگاه تزریق می‌شوند، ممکن است در ابتدا دارای منش و هویت و مواضع ایدئولوژیک خاصی باشند، و سرشار از عصبیت باشند، اما این سنگ‌های خارا به مرور زمان و بعد از چند ترم، صیقل می‌یابند و تیزی‌های آنان گرفته می‌شود و بعد از مدتی تبدیل به کسانی می‌شوند که باید به اخراجشان اندیشید. بنابراین، این راه به ناکجاآباد است. 

رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری در دوران اصلاحات اضافه کرده: در شرایط کنونی، آستانه تحمل اربابان قدرت هر لحظه پایین‌تر می‌آید و واهمه من این است که زمانی خویشتن را در آئینه ببینند و دگر خود بپندارند و در حذف خویش نیز بکوشند. وضعیتی که به ‌وجود آمده مثل کارتون پلنگ صورتی است. پلنگ صورتی اتاق را جارو می‌کرد، جارو برقی نخست آشغال‌ها را جمع می‌کند، سپس اثاث خانه و حتی خود خانه هم در خود فرو می‌برد، بعد درختان و خانه‌های اطراف را در خود فرو می‌برد و بعد به کره زمین می‌رسد. بعد پلنگ صورتی را فرو می‌برد و بعد دسته‌اش به خودش برمی‌گردد و خود را هم فرو می‌کشد؛ انتهای کارتون همه چیز سفید می‌شود.