یک فعال صنفی:
خبری از مشکلات مردم در رسانه به اصطلاح ملی نیست

صداوسیما با بودجه دولت و به هزینه مردم اداره میشود لذا باید صدای اکثریت مردم باشد، نه یک گروه خاص اما سالهاست که اینگونه نیست و کارگران و بازنشستگان مدتهاست که دل خوشی از برنامههای این به اصطلاح رسانه ملی ندارند، رسانهای که در ماهیت متعلق به مردم است اما صدای مردم نیست.
به گزارش ایلنا، «خسرو رنجبر» فعال صنفی بازنشستگان تامین اجتماعی در این رابطه میگوید: صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران که طبق قانون اساسی باید بازتابدهنده خواستها و واقعیتهای جامعه باشد، این روزها در برنامههای خود شکافی عمیق با زندگی مخاطبان کمدرآمد جامعه ایجاد کرده است.
به گفته وی، یکی از ایرادات اساسی این رسانه، پخش برنامههای پرزرق و برق آشپزیست. مجریان رو به دوربین میایستند، لبخند میزنند و غذاهایی طبخ میکنند که در این دوره و زمانه، طبقه کارگر به خواب هم نمیتوانند ببینند و حتی مواد اولیه این غذاها را به دلیل گرانی سرسامآور نمیتوانند تهیه کنند.
برخی از مردم توان خرید نان را هم از دست دادهاند
رنجبر با بیان اینکه «سؤال اینجاست که آیا تولید و پخش برنامههایی که در آن غذاهایی با هزینهای بالغ بر 700 هزار تومان برای هر وعده آموزش داده میشود، با شرایط معیشتی اکثریت جمعیت 80 میلیونی ایران که با تورم شدید دست و پنجه نرم میکنند، همخوانی دارد» ادامه میدهد: مردم تهیدستی که به اذعان دادههای رسمی وزارت کار بیش از ۵۰ یا ۶۰درصد آنان زیر خط فقر هستند و نمیتوانند اجاره خانه بدهند، چطور میتوانند مخاطب چنین برنامههای خوشرنگ و لعابی باشند؟
او تاکید میکند که «با گرانی بیرویه قیمت نان، حتی بخشی از مردم فقیر ایران، قدرت خرید نان به اندازه کافی را هم ندارند و در صف نانوایی هم دست و دلشان میلرزند. این گروه وقتی پای تلویزیون مینشینند و برنامههای آشپزی یا سریالهایی با زندگی سطح بالا را میبینند، واقعاً چه حسی پیدا میکنند؟».
افزایش جرایم به دلیل مشکلات معیشتی مردم است
این فعال صنفی میافزاید: بسیاری از مواد غذایی اولیه از سفره خانوارها حذف شدهاند. غذاهای سنتی مانند کلهپاچه با قیمتهایی سرسامآور (حدود 1.5 میلیون تومان) به کالایی لوکس تبدیل شدهاند. افزایش قیمت مواد اولیهای مانند لوبیا چیتی (کیلویی 500هزار تومان) پختن غذاهای سادهای مانند آش رشته را برای بسیاری از مردم دشوار کرده است. در همین راستا چند سالی است که مردم گرسنه و فقیر به دلیل همین گرانیها، از نذریها هم
محروم شدهاند.
به اعتقاد وی، پیامدهای این فقر گسترده را میتوان در آمارهای نگرانکننده نهادهای انتظامی کشور نیز مشاهده کرد. پلیس از افزایش قابل توجه جرائم علیه اموال و اشخاص، ازجمله کیفقاپی، اخاذی و دزدی خبر داده که بیشک ریشه در مشکلات اقتصادی و معیشتی جامعه دارد.
رنجبر در پایان میگوید: در چینن شرایطی، اگر کلیه برنامههای صداوسیما به جز اخبار را تعطیل کرده و هزینه آن را سرشکن مردم ایران کنند، نتیجه بهتری حاصل نخواهد شد؟ چه فایده از تماشای سریالهایی که نمایشی از ثروت و تجمل است و زندگی خانوادههایی را نشان میدهد که دغدغههایشان، دغدغههای مردم نیست؟
دیدگاه تان را بنویسید