عضو هیأت مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار گفت: طبق آخرین محاسبات، سبد معیشت حدود 11.5میلیون تومان است و این رقم فاصله ۷ میلیون تومانی با حداقل دستمزد کارگران دارد.

علی اصلانی درباره سخنان وزیر کار مبنی بر مشکلات معیشتی مدیران و وزرا گفت: فکر می‌کنم این صحبت‌های آقای وزیر بیشتر برای این بود که بگوید من هم مشکل کارگران و هم مشکل کارفرمایان را می‌فهمم، اما واقعیت این است که در حال حاضر نزدیک به ۱۳میلیون نفر کارگر رسمی و ۶ تا ۷میلیون نفر هم کارگر غیررسمی داریم. اگر این دو را جمعا در نظر بگیریم به همراه خانواده‌هایشان حدود ۵۴میلیون نفر از جمعیت کشور، جزو خانوار کارگری هستند. با توجه به فاصله‌ای که سبد معیشت با حداقل حقوق دارد می‌توان گفت که نزدیک به ۵۰ میلیون نفر زیر خط فقر زندگی می‌کنند و با مشکلات معیشتی مواجه هستند.

وی ادامه داد: چگونه می‌توان کسی را که بالای ۲۰میلیون تومان حقوق می‌گیرد با کسی که در بهترین حالت ۴میلیون و 200هزار تومان می‌گیرد، مقایسه کرد؟ بسیاری از کارگران غیررسمی زیر دو میلیون تومان حقوق می‌گیرند که به مراتب مشکلاتشان از دیگر کارگران بیشتر است.

عضو هیأت مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار بیان کرد: کسی که حقوقش پایین‌تر از نرخ سبد معیشت است، مشکل معیشت دارد. کارگرانی که معمولا بین ۳میلیون و ۷۰۰هزار تا چهار میلیون و ۲۰۰هزار تومان حقوق می‌گیرند مشکلاتشان نسبت به کارمندانی که ۷ – ۸ میلیون تومان حقوق می‌گیرد، بیشتر است اما نمی‌توانیم بگوییم کسی که مثلا ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان حقوق می‌گیرد هم دردش مثل درد کسی است که حقوقش پایین‌تر از نرخ سبد معیشت است.

اصلانی گفت: وزیر کار درست می‌گوید کارفرمایان هم مشکل دارند اما مشکل آنها با مشکل کارگران فرق دارد. اگر کارفرمایی سرمایه‌اش قبلا ۱۰میلیارد تومان بوده آن سرمایه امروز چند برابر شده است پس ارزش سرمایه کارفرما بالا رفته و بعد کارفرما سود خود را از فروش اجناس خود تامین می‌کند یعنی اگر مواد اولیه را گران می‌خرد در عوض تولیدات خود را هم گران می‌فروشد اما آیا کارگری که تمام هستی و جان خود را روی کار گذاشته نیز شرایط مشابهی دارد؟

اصلانی با ابراز نگرانی از حقوقی که قرار است برای سال ۱۴۰۱ تعیین شود، گفت: امسال اگر حقوق کارگران درصد قابل قبولی افزایش پیدا نکند مشکل کارگران از آنچه امروز هست نیز بدتر می‌شود.وی در پایان تاکید کرد: مقایسه وضعیت کارگران با وضعیت کارفرمایان و مدیران ارشد و... بی‌انصافی‌ست. کارگران صورت خود را با سیلی سرخ نگه می‌دارند و از تامین نیازهای اساسی خود هم عاجز هستند.