افزایش چشمگیر وزن بهداشت در سبد معیشتی ایرانیان

متوسط هزینه سالانه بهداشت و درمان یک خانوار شهری با ۱۶.۱درصد افزایش از 42 میلیون و 751هزار ریال در سال ۱۳۹۷ به 49 میلیون و 649هزار ریال در سال ۱۳۹۸ رسیده است. این درصد افزایش برای متوسط هزینه‌های کل یک خانوار شهری حدود ۲۰.۸درصد است. علت اصلی این افزایش چشمگیر در هزینه‌های بهداشت و درمان، به شیوع گسترده ویروس کرونا در ماه‌های پایانی سال گذشته بازمی‌گردد.

به گزارش «توسعه ایرانی» و مطابق آمار ارائه شده از سوی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، هزینه‌های سالانه بهداشت و درمان خانوارهای ایرانی با شیوع کرونا افزایش چشمگیری یافته است.

متوسط هزینه بهداشت و درمان خانوارهای شهری که در دهک دهم هزینه‌ای قرار دارند، حدود 17 برابر خانوارهایی است که در دهک اول هزینه‌ای قرار دارند. این نسبت در خانوارهای روستایی به 25 برابر می‌رسد

در بخشی از یافته‌های پژوهش وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی آمده است: متوسط هزینه سالانه بهداشت و درمان یک خانوار شهری با 16.1درصد افزایش از 42میلیون و 751هزار ریال در سال 1397 به 49میلیون و 649هزار ریال در سال 1398 رسیده است. این درصد افزایش برای متوسط هزینه‌های کل یک خانوار شهری 20.8درصد است. همچنین متوسط هزینه سالانه بهداشت و درمان یک خانوار روستایی با 9.3درصد افزایش از 24میلیون و 120هزار ریال در سال 1397 به 26میلیون و 374هزار ریال در سال 1398 رسیده است. این درصد افزایش برای متوسط هزینه‌های کل یک خانوار روستایی 22درصد است.

در بخش دیگری از این پژوهش می‌خوانیم: متوسط هزینه‌های بیمه‌های اجتماعی و درمانی در یک خانوار شهری با 25.5درصد افزایش از 12میلیون و 992هزار ریال در سال 1397 به 16میلیون و 303هزار ریال در سال 1398 و در یک خانوار روستایی با 22.1درصد افزایش از 5میلیون و 443هزار ریال در سال 1397 به 6میلیون و 645هزار ریال در سال 1398 رسیده است که این درصد افزایش‌ها ناشی از افزایش هزینه‌های بیمه تکمیلی است.

طبق این گزارش، متوسط هزینه بهداشت و درمان یک خانوار شهری بیشتر از یک خانوار روستایی است طوری‌که در سال 1398 متوسط هزینه بهداشت و درمان یک خانوار شهری حدود 1.9برابر بیشتر از متوسط هزینه بهداشت و درمان یک خانوار روستایی است.

متوسط هزینه سالانه بهداشت و درمان یک خانوار شهری با 16.1درصد افزایش از 42میلیون و 751هزار ریال در سال 1397 به 49میلیون و 649هزار ریال در سال 1398 رسیده است. علت اصلی این افزایش، به شیوع گسترده ویروس کرونا در ماه‌های پایانی سال گذشته بازمی‌گردد

در ادامه این پژوهش آمده است: در سال 1398 حدود 10.2درصد از هزینه‌های کل یک خانوار شهری و 13.5درصد از هزینه‌های غیرخوراکی یک خانوار شهری صرف هزینه بهداشت و درمان شده است که نسبت به سال 1397 کاهش داشته‌اند. همچنین در سال 1398 حدود 9.9درصد از هزینه‌های کل یک خانوار روستایی و 16.2درصد از هزینه‌های غیرخوراکی یک خانوار روستایی صرف هزینه بهداشت و درمان شده است که نسبت به سال 1397 کاهش داشته‌اند.

طبق این گزارش، در سال گذشته، متوسط هزینه بهداشت و درمان یک خانوار شهری و روستایی در رده چهارم متوسط هزینه‌های کلی یک خانوار و رده سوم متوسط هزینه‌های غیرخوراکی یک خانوار قرار گرفته است. در سال 1398، سهم هزینه بهداشت و درمان سالانه یک خانوار شهری به متوسط هزینه کل در نقاط شهری 10.2درصد است که این نسبت برای خانوارها در دهک هزینه‌ای دهم با 11.8درصد و دهک هزینه‌ای نهم با 10.5درصد بیشتر از سهم کشوری (10.2درصد) بوده و برای خانوارها در سایر دهک‌های هزینه‌ای کمتر است. بیشترین سهم متوسط هزینه بهداشت و درمان سالانه یک خانوار شهری با 11.8درصد مربوط به دهک دهم هزینه‌ای و کمترین آن با 7.4درصد مربوط به دهک اول هزینه‌ای است.

طبق آمار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، در سال 1398، سهم متوسط هزینه بهداشت و درمان سالانه یک خانوار روستایی به متوسط هزینه کل در نقاط روستایی برای خانوارها در دهک هزینه‌ای دهم با 11.9درصد و دهک هزینه‌ای نهم با 10.9درصد بیشتر از سهم کشوری (9.9درصد) بوده و برای خانوارها در سایر دهک‌های هزینه‌ای  کمتر است. بیشترین سهم هزینه بهداشت و درمان سالانه یک خانوار روستایی با 11.9درصد مربوط به دهک دهم هزینه‌ای و کمترین آن با 6.2درصد مربوط به دهک اول  هزینه‌ای است.

طبق این گزارش، نابرابری شدیدی میان هزینه بهداشت و درمان در بین دهک‌های درآمدی کشور قرار دارد طوری که در سال 1398، متوسط هزینه بهداشت و درمان خانوارهای شهری که در دهک دهم هزینه‌ای قرار دارند، حدود 17 برابر خانوارهایی است که در دهک اول هزینه‌ای قرار دارند. همچنین متوسط هزینه بهداشت و درمان خانوارهای روستایی که در دهک دهم هزینه‌ای قرار دارند، حدود 25 برابر خانوارهایی است که در دهک اول هزینه‌ای قرار دارند.

براساس اطلاعات سازمان جهانی بهداشت (WHO) در سال 2017، درصد هزینه‌های پرداخت شده از جیب خانوارها از هزینه جاری سلامت برای جمهوری اسلامی ایران، 42درصد بوده است. در بین 32 کشور منتخب ارائه شده، بیشترین درصد به ترتیب مربوط به کشورهای نیجریه (77درصد)، افغانستان (75درصد) و ونزوئلا (63درصد) و کمترین درصد به ترتیب مربوط کشورهای اندونزی (3درصد)، آفریقای جنوبی (8درصد) و فرانسه و قطر (9درصد) بوده است.