گروهی از کارگران سابق کارخانه سیمان لوشان به بلاتکلیفی وضعیت شغلی خود اعتراض کردند.

یکی از این کارگران به ایلنا گفت: مشکلات کارگران سیمان لوشان از مرداد سال ۹۲ و زمانی آغاز شد که دولت وقت به بهانه‌های مختلف این واحد صنعتی را با بیش از ۱۸۰ کارگر تعطیل اعلام کرد.

وی با بیان اینکه با توجه به شیوع ویروس کرونا حدود 10 نفر به نمایندگی از سایر همکاران مقابل کارخانه حضور یافتند، افزود: از مجموع کارگران بیکار شده کارخانه سیمان لوشان، ۶۷ کارگر با سوابق چند ساله باقی مانده‌اند که نیمی از آنها همچنان بلاتکلیف و منتظر بازگشت به کار هستند.

این کارگر با بیان اینکه هیچ مسئولی تا امروز پاسخگوی موضوع اشتغال کارگران قدیمی سیمان لوشان نبوده است، گفت: این واحد قبل از خرداد سال ۹۲ بیش از ۱۸۰ کارگر داشت که تحت مسئولیت شرکت پیمانکاری کار می‌کردند اما با وقوع مشکلات مربوط به کمبود منابع مالی، کارگران پیمانکاری در تیر و شهریور ۹۲ کار خود را از دست دادند.

او با بیان اینکه کارگران در آن زمان برای بازگشایی کارخانه و بازگشت به کار، تجمعات متعددی مقابل نهادهای مختلف دولتی در استان گیلان و بنیاد مستضعفان در تهران به عنوان سهامدار اصلی کارخانه برگزار کردند، افزود: در نهایت با خروج شماری از کارگران، موضوع بلاتکلیفی ۶۷ نفر از کارگران ادامه پیدا کرد تا اینکه در سال ۹۵ این کارخانه با همه تجهیزات به همراه یک معدن بزرگ سنگ به یک پیمانکار سنگ فروخته شد.

این کارگر با بیان اینکه خریدار در حین واگذاری موظف شد در ازای استخراج معادن سنگ آهک، یک صنعت جدید در جوار معدن ایجاد و کارگران بیکار شده را مشغول به کار کند، افزود: چند سال است پیمانکار از معادن سنگ این کارخانه در حاشیه شهر لوشان (کوه‌های آسمانسرا) سنگ (تراورتن) استخراج می‌کند اما برخلاف وعده‌ای که به شورای تامین شهرستان رودبار و سهامداران سابق کارخانه حین واگذاری داده، اقدامی در جهت راه‌اندازی کامل واحد جدید و اشتغال نیمی از کارگران بیکار شده، صورت نداده است.

وی با بیان اینکه کارگران خواستار بازگشت به کار در واحد صنعتی سابق خود هستند، اظهار داشتند: سال‌ها در این کارخانه قدیمی زحمت کشیده‌ایم و به دلیل مهیا نبودن شرایط کار در منطقه همچنان با چند سر عائله بیکار هستیم. حال چرا باید کارفرما با نادیده گرفتن شرایط زندگی ما کارگران قدیمی کارخانه، نیروی کار غیربومی جذب کند؟