هفته پنجم با تقسیم امتیازات دو تیم سرخ‌پوش آغاز شد
روز تساوی
آریا طاری
هفته پنجم لیگ برتر در حالی آغاز شد که در روز نخست آن شاهد برگزاری دو مسابقه بودیم. دو رقابتی که دو تیم مدعی که هر دو پیراهن سرخ را بر تن دارند، به میدان رفتند. شاید انتظار می‌رفت که حداقل یکی از این دو تیم با سه امتیاز کامل مستطیل سبز را ترک کند اما هم تراکتور و هم پرسپولیس مقابل مهمانان خود متوقف شدند تا سهم‌شان از هفته پنجم تنها یک امتیاز باشد. با این حال تراکتور که خودش را به صدر جدول رسانده، آنچنان وضعیتش بغرنج نشد اما برای پرسپولیس که بحرانی اساسی را می‌گذراند، این تساوی اصلا راضی‌کننده نبود.
شاید اگر هر تیمی جای پرسپولیس بود و از موهبت چند بازی متوالی خانگی بهره می‌برد، مقتدرانه صدر جدول را به انحصار خود درمی‌آورد اما گویا سرخ‌پوشان تمایلی به استفاده از فرصت میزبانی‌های مکرر ندارند. سرخ‌پوشان در چهار بازی خانگی، چهار تساوی به دست آورده‌اند و هنوز رنگ برد را ندیده‌اند
کابوسی که دارد برمی‌گردد
بعد از دو بردی که تراکتور در هفتههای سوم و چهارم به دست آورد، هواداران این تیم امیدوار شدند که تراکتور دوباره به همان تیمی تبدیل شود که با پیروزی اخت شده بود. به خصوص که تی‌تی‌ها در هفته سوم در خانه توفان به راه انداختند و آلومینیوم اراک را چهار بر یک شکست دادند. این برد همان چیزی بود که پرشورها می‌خواستند. چراکه آنها فصل گذشته برخلاف همیشه که در خانه تیمی پرقدرت بودند، نمی‌توانستند نتایج دلخواه بگیرند و حتی مقابل تیم‌هایی که در رده‌های پایین جدول قرار داشتند و جزو مدعی‌های سقوط بودند به مشکل می‌خوردند. تراکتور اما امسال در خانه سه بازی برگزار کرده که یک شکست مقابل استقلال، یک پیروزی مقابل آلومینیوم و حالا یک تساوی مقابل فجر سپاسی به دست آورده است تا کابوسی که این تیم و هوادارانش از آن فرار می‌کردند، راه بازگشت به تبریز را دوباره پیدا کند. این، نتایجی نیست که برای مدافع عنوان قهرمانی قابل قبول باشد.
البته تساوی آخر مقابل تیمی اتفاق افتاده که صدرنشین واقعی لیگ برتر است. فجرسپاسی تازه لیگ‌برتری شده که با منفی سه امتیاز کارش را آغاز کرد، تا الان یقه تمام تیم‌های بزرگ را گرفته است. در هر حال اسکوچیچ حالا به یک استراتژی اساسی نیاز دارد تا بار دیگر حرف اول را در لیگ بزند و البته بتواند در خانه عملکردی داشته باشد که هیچ تیمی حتی به کسب یک امتیاز از تبریز هم فکر نکند. قرمزپوشان تبریزی در مهرماه دو بازی خانگی دیگر در پیش دارند. آنها ابتدا چند روز دیگر و در تاریخ هفت مهرماه در لیگ نخبگان با الوحده بازی می‌کنند و سپس پس از فیفادی باید مهیای دیدار برابر ملوان شوند که 24 مهرماه برنامه‌ریزی شده است. دو مسابقه‌ای که بهترین فرصت است تا تراکتور درها رو به روی این
کابوس ببندد.
تیم سرسخت پیروز
اما به فجر برسیم؛ تیمی که تازه به لیگ برتر صعود کرده و در پنج هفته‌ای که از لیگ بیست‌وپنجم گذشته هنوز رنگ شکست را ندیده است. تیمی که اگر مجبور به شروع فصل با منفی سه امتیاز نمی‌شد، حالا در صدر جدول دیده می‌شد. تیم پیروز قربانی البته بعید نیست که طی هفتههای آینده خودش را به صدر جدول هم برساند. آنها تا الان پرسپولیس و تراکتور را به عنوان دو مدعی اصلی قهرمانی متوقف کرده‌اند و در سه بازی دیگر هم مقابل خیبر در زمانی که صدرنشین بود به تساوی رسیدند و گل‌گهر سیرجان که فصل گذشته بهترین دفاع لیگ را داشت شکست دادند و مقابل ذوب‌آهن نیز برنده شدند.
بعد از دو بردی که تراکتور در هفتههای سوم و چهارم به دست آورد، هواداران این تیم امیدوار شدند که تراکتور دوباره به همان تیمی تبدیل شود که با پیروزی اخت شده بود. حالا این تیم یک تساوی مقابل فجر سپاسی به دست آورده تا کابوسی که این تیم و هوادارانش از آن فرار می‌کردند، راه بازگشت به تبریز را دوباره پیدا کند
اما فرمولی که فجری‌ها در دستور کار قرار دادند نیز قابل توجه است. نگاهی به این پنج هفته نشان داده که آنها از بازی‌های خارج از خانه یک امتیاز می‌گیرند و در خانه تمام امتیازات را به حساب خود واریز می‌کنند. با این اوصاف باید در هفته ششم منتظر پیروزی شاگردان قربانی برابر استقلال خوزستان باشیم. فجر نشان داده که در خط دفاع تیم قدرتمندی است و با چهار گل زده هم می‌تواند در حمله نمره قبولی بگیرد. این تیم سرسخت و نباز اگر در همین مسیر باقی بماند، می‌تواند شگفتی‌ساز قدرتمند رقابت‌ها باشد.
قرمز مایل به صورتی
تقابل‌های پرسپولیس و ملوان همیشه جذابیت‌های خاص خودش را داشته و از همین رو در هفته پنجم هم رویارویی این دو تیم، از مهم‌ترین مسابقات هفته به شمار می‌رفت. مسابقه‌ای که به میزبانی پرسپولیس برگزار شد و سرخ‌پوشان که نتوانسته‌اند نتایج قابل قبولی به دست بیاورند، موفق به شکار قوهای سپید نشدند و دو تیم با تساوی بدون گل، امتیاز این نبرد را تقسیم کردند. این چهارمین تساوی تیم تحت هدایت وحید هاشمیان در این فصل بود که به ثبت رسید و کاری کرد که امتیازات از دست رفته سرخ‌پوشان تا به اینجای کار به عدد هشت برسد. این در حالی است که تساوی خانگی تراکتور بهترین فرصت بود تا سرخ‌پوشان تهرانی سه امتیاز به جیب بزنند و خودشان را به صدر جدول نزدیک کنند. اما آنچه شاگردان وحید هاشمیان به نمایش گذاشتند، یک بازی بی‌رمق و کم‌انگیزه بود. آن هم مقابل تیمی که طی دو هفته گذشته نتایج مطلوبی به دست نیاورده بود اما سراپا شور و انگیزه مقابل پرسپولیس به میدان رفت.
شاید اگر هر تیمی جای پرسپولیس بود و از موهبت چند بازی متوالی خانگی بهره می‌برد، مقتدرانه صدر جدول را به انحصار خود درمی‌آورد اما گویا سرخ‌پوشان تمایلی به استفاده از فرصت میزبانی‌های مکرر ندارند. تیم هاشمیان در این پنج هفته یک برد بیرون از خانه به دست آورده بود و در تهران چهار تساوی مقابل فجرسپاسی، فولاد، چادرملو و ملوان به دست آورده است. آنها حالا باید یک دیدار خانگی دیگر مقابل گل‌گهر داشته باشند و باید دید این مسابقه مهری بر پایان طلسم ناکامی خانگی این تیم می‌زند یا نه.
از طرف دیگر بحران دیگری که پرسپولیس با آن روبه‌رو است، گلزنی است. پرسپولیس به عنوان تیمی که اغلب بازی‌های پرگل و جذابی را به نمایش گذاشته، در این فصل ۲۲۳ دقیقه است که دروازه رقبا را باز نکرده است. آماری که از لیگ شانزدهم بی‌سابقه بوده است. اگر پرسپولیس مقابل گل‌گهر هم به گل نرسد، به بدترین آمار خود در تاریخ لیگ برتر می‌رسد.
تنها نکته مثبتی که این روزها پرسپولیس مقابل نام خود دارد، تعداد کلین‌شیت‌های این تیم است. سرخ‌پوشان که در فصل جدید پیام نیازمند را درون چارچوب دارند، سه کلین‌شیت را در پنج هفته ابتدایی ثبت کرده‌اند. البته در کنار تمام انتقادها باید به تعداد کم گل‌های دریافتی پرسپولیس هم اشاره کرد. آنها تا به اینجای کار تنها دو گل دریافت کرده‌اند و از این حیث جزو بهترین‌های لیگ به شمار می‌روند. اما وضعیت نبردن‌های پرسپولیس به حدی اعصاب هواداران را نشانه رفته است که هیچ نکته مثبتی دیده نمی‌شود. وحید هاشمیان که مدتی است که با شعارها و پرتاب بطری از او استقبال می‌شود، اگر تغییری در مسیر تیمش ایجاد نکند، راه خودش از تیم جدا می‌شود و این جدایی اصلا آن چیزی نیست که در نخستین تجربه سرمربیگری‌اش در لیگ برتر ایران برایش قابل قبول باشد. مردی که در موقعیت بدی از مدیریت باشگاه حمایت کرد و شاید پشتش به همان مدیریت گرم است که همچنان روی نیمکت این تیم دیده می‌شود.
دیدگاه تان را بنویسید