وزنه‌برداری زنان ایران قرار است در هانگژوی چین برای نخستین بار حضور در بازی‌های آسیایی را تجربه کنند. میدانی بسیار ارزشمند که می‌تواند تاثیر بسیار زیادی در آینده این رشته داشته باشد. البته آنها یک فاکتور اساسی در این اعزام دارند. فاکتوری که مشخص می‌کند چند وزنه‌بردار در این اعزام حضور خواهند داشت. طبیعتا حرف اول در این باره را رکوردهای این دختران می‌زند. این رکوردها نقش بسیار تعیین‌کننده‌ای در این تصمیم دارد. کادر سرپرستی بازی‌های آسیایی تا خرداد که ثبت نام نهایی نفرات را انجام می‌دهد، به وزنه‌برداری زنان این فرصت را داده است تا افزایش رکورد داشته باشند و در این مدت رکوردهای آنها بررسی می‌شود و اگر شرایط رکوردی هر کدام از نمایندگان ایران به گونه‌ای باشد که بتوانند جزو 6 نفر اول دسته وزنی خود در بازی‌های آسیایی قرار بگیرند، شانس این را دارند وارد کاروان اعزامی شوند. تمام اینها در حالی است که فدراسیون وزنه‌برداری مدت‌ها است در بلاتکلیفی به سر می‌برد. علی مرادی رییس وزنه‌برداری با صادر شدن حکم بازنشستگی‌اش از ریاست فدراسیون کنار رفت و بعد از مدتی طولانی کارهای اجرایی این فدراسیون به داوود باقری نایب‌رییس فدراسیون سپرده شد تا سرپرست مشخص شود. سرپرست این فدراسیون اما هنوز انتخاب نشده تا این موضوع تاثیر مستقیمی روی برنامه‌های تیم‌های ملی داشته باشد. به هر حال باید برنامه تیم ملی زنان مشخص شود. به خصوص که از ابتدای تابستان، این فدراسیون نایب‌رییس بانوان هم ندارد. اگر نایب‌رییس وجود داشت، جدی‌تر پیگیر برنامه‌های تیم ملی بانوان می‌شد. این در شرایطی است که در رشته‌های دیگر شاهد برگزاری اردوهای تیم ملی برای بازی‌های آسیایی و کشورهای اسلامی هستیم و به نظر می‌رسد تنها وزنه‌برداری است که بلاتکلیف است و حتی ورزشکارانش هم منتظر مشخص شدن برنامه‌های تیم ملی هستند. در این شرایط نباید از ملی‌پوشان انتظار مدال داشت!