ستاره‌ها؛ علیه کلیشه

یکی از جذاب‌ترین اتفاق‌های این دوره المپیک، به برخی از رفتارهای خاص ستاره‌های این رقابت‌ها مربوط می‌شود. ستاره‌هایی که دیگر مثل گذشته نمی‌خواهند «ربات» باشند و فقط برای مدال گرفتن به میدان بروند. ستاره‌هایی که مانیفست «تفاوت» را در زمین مبارزه به نمایش می‌گذارند و عملکردی قابل توجه دارند. یکی از این ورزشکارها، «سیمونه بایلز» آمریکایی بود. این چهره سرشناس دنیای ژیمناستیک، درست در آستانه اولین نبردهایش در المپیک تصمیم گرفت قید رقابت را بزند. او این کار را به خاطر فشار وحشتناکی انجام داد که در این مدت از سوی رسانه‌ها تحمل کرده بود. بایلز در المپیک قبلی، چهار طلا و یک برنز به دست آورد اما معتقد بود رسانه‌ها به خاطر اینکه پنج طلا کسب نکرده و تیترهای‌شان را به هم زده، او را تحت فشار قرار داده‌اند. این ستاره باور داشت که زندگی یک ورزشکار حرفه‌ای، نباید با این حجم از فشار و نگرانی روبه‌رو شود. کاری که این ورزشکار درخشان انجام داد، شهامت زیادی می‌طلبید و جالب اینکه برخلاف تصور عموم، هواداران ورزش در آمریکا هم از کار او استقبال کردند و به سراغ واکنش‌های منفی نرفتند. بایلز فقط یکی از ورزشکارهایی است که در توکیو، معادلات را به هم زده‌اند و تصورات را تغییر داده‌اند. یکی دیگر از این چهره‌ها، «تام دیلی» بریتانیایی است. ستاره‌ای که پس از تصاحب دو برنز المپیک، سرانجام موفق شد مدال طلا را در رشته شیرجه به دست بیاورد. تام البته نه به خاطر این طلا، بلکه به دلیل یک سرگرمی عجیب در جریان بازی‌ها مورد توجه قرار گرفته است. او در جریان بازی‌ها، همواره با بافتنی‌های معروفش دیده شده و در دست‌هایش، میل بافتنی داشته است. خیلی‌ها تصور می‌کنند یک مرد نباید به سراغ چنین فعالیتی برود اما تام نشان می‌دهد که باید این تصورهای جنسیتی را برای همیشه فراموش کرد. این کار، فقط مخصوص زنان نیست و یک مرد هم می‌تواند هنرش را در این زمینه نشان بدهد. تام در اینستاگرام، یک صفحه مخصوص هم برای بافتنی‌هایش راه انداخته و هواداران زیادی هم به دست آورده است. او به همه ثابت می‌کند که «تفاوت» اصلا دلیلی برای «ترسیدن» نیست و هیچ‌کس نباید کارهای متفاوتش را از دیگران پنهان کند. این المپیک، یک اتفاق جالب توجه دیگر هم داشت. اتفاقی که در رشته پرش طول رخ داد. جایی که دو ستاره قطری و ایتالیایی، رکوردهای کاملا یکسانی داشتند. ورزشکار ایتالیایی کاملا آسیب دیده بود و در صورت تکرار پرش‌ها باید به نقره بسنده می‌کرد اما با درخواست رقیب قطری، به هر دو نفر آنها مدال طلا داده شد تا لحظات درخشانی در استادیوم رقم بخورد. دورانی که در آن، ورزشکارها تنها کارخانه‌هایی برای تولید طلا و نقره بودند، گذشته است. حالا همه می‌دانند که این ستاره‌ها در درجه اول، انسان هستند و باید از دریچه متفاوتی به آنها نگاه کرد. ستاره‌هایی که می‌خواهند از تریبون فوق‌العاده‌ای مثل المپیک، برای مطرح کردن حرف‌های‌شان استفاده کنند. توکیو از این نظر، یک المپیک منحصربه‌فرد بوده و جذابیت بسیار زیادی داشته است. کم کم همه به این نتیجه خواهند رسید که مدال‌ها، تنها اتفاق مهم المپیک‌ها نیستند.