درست به اندازه تبحر خارق‌العاده در گل‌زنی، علی دایی در دوران بازی با ویژگی‌های خاص اخلاقی‌اش شناخته می‌شد. شهریار همواره تصور می‌کرد همه دنیا در حال دسیسه چیدن برای لطمه‌ زدن به او هستند و برای خراب کردنش، نقشه کشیده‌اند. در دوران بازی، این تنها رفتارهای خود دایی بود که موجب می‌شد مردم به اندازه کافی به این چهره علاقه‌مند نشوند و همواره فاصله‌ زیادی بین خودشان و ستاره شماره 10 تیم ملی احساس کنند. در دوران مربیگری نیز، او همچنان دیگران را به سادگی از خودش می‌راند و حتی در ظاهر، تلاشی برای ارائه یک تصویر متفاوت از خودش نشان نمی‌دهد. دایی در همه این سال‌ها، کلکسیونی از درگیری برای خودش ساخته و هر روز بخش تازه‌ای به این کلکسیون شلوغ اضافه می‌کند.

در اولین سال‌های تبدیل شدن به یک سوپراستار، علی دایی عموما در مجاورت دوربین‌ها حاضر نمی‌شد و از مصاحبه‌ کردن فراری بود. او با سختکوشی، در مسیر رسیدن به موفقیت‌های بزرگ‌تر قرار داشت و اجازه نمی‌داد هیچ چیز، سد راه رویاهایش در زمین فوتبال شود. در بازگشت از اروپا اما، هواداران فوتبال با «شهریار» کاملا متفاوتی روبه‌رو شدند. مردی که در زمین دیگر درخشش همیشگی‌اش را نداشت و به جای آن، با خلق و خوی خشمگینانه و طلبکاری همیشگی، با رسانه‌ها روبه‌رو می‌شد. دایی یکی از اولین چالش‌های جدی دوران فوتبالش را با علی پروین پشت سر گذاشت. این دو در نهایت به صلح و آتش‌بس رسیدند اما برای سال‌ها، به هیچ قیمتی یکدیگر را تحمل نمی‌کردند. برادران دایی و نزدیکان پروین، در این درگیری‌ها نقش مهمی ایفا کردند و کار حتی به مرز دعواهای فیزیکی نیز رسید. شهریار در سال‌های پایانی فوتبال، ابدا یک بازیکن «محبوب» به شمار نمی‌رفت.

 او با هر بار حضور در ورزشگاه آزادی، ناچار بود شعارها و واکنش‌های تند هواداران استقلال و پرسپولیس را تحمل کند. یکی از جنجالی‌ترین جدال‌های دوران فوتبال دایی، به دوئل پرسپولیس و سایپا در آزادی مربوط می‌شد. جایی که او در تمام طول مسابقه با شیث رضایی درگیر بود و حتی بعد از کوبیدن به چهره مدافع جوان پرسپولیس با صورت، از زمین مسابقه اخراج نشد. جنجال‌های آن بازی فراموش‌ نشدنی که ماجرای عجیب خراب شدن پنالتی مهاجم سایپا مقابل علیرضا حقیقی را نیز در خود جای داده بود، اختلاف دایی با پرسپولیسی‌ها را از همیشه آشکارتر کرد و این شکاف عمیق، هیچ‌وقت کاملا از بین نرفت. جدایی او از تیم ملی نیز در فضایی آرام و خوشایند اتفاق نیفتاد. البته که فدراسیون وقت نیز هیچ برنامه‌ای برای برگزاری یک بازی خداحافظی باشکوه برای قدردانی از بهترین گل‌زن فوتبال ملی در طول تاریخ نداشت اما اگر چنین برنامه‌ای هم ترتیب داده می‌شد، چند نفر از همبازی‌های علی دایی در تیم ملی حاضر به شرکت در آن بودند؟

علی دایی بلافاصله بعد از قهرمان کردن سایپا به عنوان مربی-بازیکن، با تصمیمی که مراجع فوتبالی سهم چندانی در آن نداشتند، روی نیمکت تیم ملی نشست. او در این دوره، بخش مهمی از تمرکزش را روی درگیری لفظی با محمد مایلی‌کهن گذاشته بود. وسط این جاروجنجال‌ها، دایی کمی هم به تیم ملی پرداخت و البته پس از شکست برابر عربستان، باز هم با تصمیمی که مراجع فوتبالی در آن نقش زیادی نداشتند، شغلش را از دست داد. پایان همکاری با فدراسیون کفاشیان، شروع دوران تازه‌ای از جنجال‌های دایی بود. او مدام از «متمم» قراردادش با فدراسیون صحبت می‌کرد و بارها در برنامه‌های تلویزیونی، به انتقاد مستقیم از مدیران فدراسیون پرداخت. این جنجال هنوز به پایان نرسیده بود که او هدایت پرسپولیس را بر عهده گرفت و با انبوهی از جملات ستایش‌آمیز در وصف حبیب کاشانی، کارش را در باشگاه آغاز کرد. مدتی بعد اما این مربی و مدیرعامل پرسپولیس، عجیب‌ترین و طولانی‌ترین دوئل در برنامه تلویزیونی ۹۰ را پشت سر گذاشتند و تا حوالی طلوع آفتاب، علیه هم موضع گرفتند. دایی به بدترین شکل ممکن از پرسپولیس جدا شد و جانشین او درست به همین خاطر، ناچار بود با تندترین فشارها دست و پنجه نرم کند. او بعدها در نفت نیز با بابک زنجانی به مشکل خورد تا نشان بدهد که اساسا میانه‌ای با سازگاری ندارد و حضور هیچ مدیری را پس از مدتی، برنمی‌تابد. دایی در سال 2006 با بخشی از ستاره‌های تیم ملی دچار مشکل شده بود و قهر طولانی‌اش با علی کریمی نیز، از همان نقطه نشات می‌گرفت. او برای مدتی پای جادوگر را از تیم ملی و پرسپولیس برید و یکی دیگر از درگیری‌های پرحاشیه زندگی‌اش را مقابل مرد شماره هشت تجربه کرد.

شهریار هیچ‌وقت رابطه خوبی با «تماشاگرها» نداشته و شاید به همین خاطر است که در این سال‌ها، ترجیح می‌دهد در تیم‌هایی کار کند که صدای خمیازه نیمکت‌نشین‌ها در آن، از صدای سکوها در دیدارهای خانگی‌اش بیشتر به گوش می‌رسد. او بارها تاکید کرده که حاضر به نقش بازی کردن نیست و هر رفتاری که از این مربی سر می‌زند، واقعیت او را نشان می‌دهد. وقت مواجه شدن با این واقعیت تلخ اما، خیلی‌ها امیدوارند دایی حداقل گاهی نقش بازی کند و حداقل در ظاهر، از این شمایل تندخویانه فاصله بگیرد.