لطفا «تکرار» نکنید!

چند مناظره ریاست جمهوری تا امروز سپری شده و در کنار آن، هر کدام از نامزدهای محترم در برنامه‌های مختلف دیگری هم حضور داشته‌اند و به ارائه برنامه‌های‌شان مشغول بوده‌اند. با این حال عجیب به نظر می‌رسد که «ورزش» تقریبا جایی در بین این برنامه‌ها نداشته است. در مناظره‌های ریاست‌جمهوری حتی بحث موسیقی زیرزمینی مطرح شده اما خبری از بحث‌های مهم ورزشی نبوده است. آن هم در شرایطی که دیگر همه از علاقه و وابستگی مردم ایران به ورزش به خوبی مطلع هستند. این بی‌توجهی در حالی صورت می‌گیرد که فقط چند ماه با مهم‌ترین رویداد ورزشی در تمام جهان یعنی رقابت‌های المپیک توکیو فاصله داریم. البته که دولت جدید، اساسا زمان کافی را برای بهبود اوضاع ورزش در اختیار ندارد اما حداقل می‌تواند دست به یک کار مهم بزند و وعده‌های داده شده به ورزشکاران المپیکی را عملی کند. در دوره‌های گذشته، بارها وعده‌های زیادی به این ستاره‌ها برای کسب مدال داده شده اما این وعده‌ها هرگز رنگ حقیقت نگرفته‌اند .حالا انتظار می‌رود دولت جدید خیلی زود حسن نیتش را نشان بدهد و جوایز در نظر گرفته شده برای مدال‌آوران المپیکی را پرداخت کند.

دولت حسن روحانی در جریان مناظره‌ها، بارها از سوی کاندیداهای مختلف مورد نقد قرار گرفت اما تقریبا هیچ‌کس به مشکلات عدیده ورزش در این دولت اشاره نکرد. به ویژه از زمانی که سلطانی‌فر به عنوان وزیر ورزش انتخاب شد، ورزش ایران یکی از سیاه‌ترین مقاطع حیاتش را پشت سر گذاشت. در همین دوره ستاره‌های بزرگی مثل کیمیا علیزاده و سعید ملایی را مثل آب خوردن از دست دادیم. در همین دوره، قهرمان‌های مستعدی در رشته‌های مختلف، برای همیشه از ایران رفتند، در همین دوره، قرارداد ننگین مارک ویلموتس با «توصیه» مستقیم وزارت ورزش بسته شد. این گران‌ترین و در عین حال، بدترین قرارداد ورزشی در تاریخ ایران بود و سنگین‌ترین جریمه ممکن را روی دست فوتبال ایران گذاشت. جریمه‌ای که در نهایت حتی ساختمان فدراسیون فوتبال را هم به باد داد.

در همین دوره بود که مساله تعلیق فدراسیون جودو به وجود آمد تا چندین ستاره این رشته ورزشی آینده شغلی‌شان را در معرض خطر ببینند. در همین دوره بود که میزبانی رقابت‌های مختلف از ایران گرفته شد و حتی تیم ملی برای اولین بار در تاریخ، ناچار شد در دور انتخابی جام جهانی دو مسابقه رفت و برگشت را در زمین حریفی مثل بحرین برگزار کند. و سرانجام در همین دوره بود که مدیریت نادرست سرخابی‌ها و انتخاب‌های فاجعه‌باری مثل سعادتمند یا رسول‌پناه برای این دو باشگاه، هوادارها را از همیشه عصبانی‌تر کرد و یک تنش بزرگ در فضای فوتبال به وجود آورد. نمره دولت روحانی در زمینه مدیریت ورزشی، چیزی نزدیک به صفر است و بدون تردید سلطانی‌فر در این زمینه کاملا مردود شده است. کاش دولت بعدی، بتواند این نقص را برطرف کند و مدیر دلسوز و کاربلدتری را برای ورزش در نظر بگیرد. کاش مدیر بعدی تدبیر بیشتری داشته باشد و در موضوع کوچ ستاره‌ها، حساسیت بیشتری به خرج بدهد. فعلا از مناظره‌ها، نمی‌توان چنین نتیجه‌ای گرفت. فعلا انگار، ورزش دغدغه جدی نامزدهای مختلف نبوده است.