رینگ بحران
طبق اعلام فدراسیون جهانی بوکس مسابقات قهرمانی جهانی، شهریورماه به میزبانی انگلیس برگزار خواهد شد، اما نه‌تنها هنوز خبری از اردوهای منظم و مسابقات تدارکاتی نیست، بلکه روند آماده‌سازی تیم ملی با تغییرات مکرر کادر فنی، وارد فاز تازه‌ای از بی‌ثباتی شده است. در ماه‌های اخیر، مربی کوبایی به ایران دعوت شد و انتظار می‌رفت با حضور او تیم ملی شرایط بهتری را تجربه کند. با این حال، در طول مدت فعالیت او، تنها یکی دو اردوی پراکنده برگزار شد که کیفیت و انسجام لازم را نداشتند. در نهایت، همکاری این مربیان از جمله فونتانا، الوی تورس و ... نیز به پایان رسید و همایون امیری به عنوان سرمربی جدید تیم ملی منصوب شد؛ تغییری که در فاصله کم باقی‌مانده تا مسابقات جهانی، کار را برای تیم ملی سخت‌تر می‌کند. نکته نگران‌کننده دیگر، غیبت چهره‌های باتجربه در ترکیب فعلی تیم ملی است؛ موضوعی که با شعار جوان‌گرایی توجیه شده، اما این پرسش را ایجاد می‌کند که آیا این نوع جوان‌گرایی برنامه‌ریزی‌شده و هدفمند بوده یا حاصل بی‌برنامگی در سیستم فعلی است؟ در کنار این مسائل، نبود هیچ مسابقه تدارکاتی داخلی یا خارجی تا این لحظه، ضربه‌ای جدی به روند آماده‌سازی ملی‌پوشان وارد کرده است. در فضای حرفه‌ای بوکس، حضور در رینگ پیش از رویدادهای مهم، برای آمادگی روحی و فنی ورزشکاران حیاتی است، اما ظاهرا بوکس ایران قرار است بدون هیچ‌گونه محک جدی وارد مسابقات جهانی شود.
بوکس ایران در سال ۲۰۱۹ با مدال برنز دانیال شه‌بخش در رقابت‌های جهانی، تاریخی‌ترین نتیجه خود را ثبت کرد. حالا با توجه به شرایط فعلی، نه‌تنها نشانه‌ای از تکرار آن موفقیت دیده نمی‌شود، بلکه بیم آن می‌رود که تیم ملی با نتایجی ناامید کننده بازگردد. این در حالی است که در سال‌های اخیر، میلیاردها تومان برای جذب مربیان خارجی هزینه شده اما خروجی قابل قبولی از آن دیده نشده است. تیم ملی بوکس ایران در شرایط فعلی بیش از هر زمان دیگری نیازمند تصمیمات سریع، مدبرانه و دلسوزانه است. مسابقات جهانی، فرصتی برای نمایش توان بوکس ایران در سطح بین‌المللی است اما با این وضعیت، شاید این فرصت نیز از دست برود.
دیدگاه تان را بنویسید