صیادان قادر به تامین معیشت خود از راه دریا نیستند

رئیس هیات مدیره اتحادیه تعاونی‌های صیادی پره استان گیلان گفت: زمانی ۴۰هزار خانواده در گیلان از صید ماهی ارتزاق می‌کردند اما امروز به سختی ۴ هزار خانواده از دریا نان به خانه می‌برند.

رحمت محمدی با بیان این مطلب به ایلنا گفت: در حال طی یک سیر نزولی هستیم و به سمت ورشکستگی می‌رویم. این وضعیت ناشی از تصمیم‌های غلط در طول این سال‌ها بوده و امروز این تصمیمات دامن صیادها را گرفته است.

وی افزود: قبلا به دو شیوه در دریای خزر ماهی‌گیری می‌شد؛ اولین روش تورگستر بود که در این روش تور برای مدت ۲۴ ساعت پهن می‌شد و بعد صیادها تور را جمع می‌کردند و صید خود را می‌گرفتند. دومین روش هم این‌گونه بود که صیاد تور را پهن می‌کرد و بعد از مدتی تور را بیرون کشیده می‌کشید. روش دوم زیر نظر شرکت‌های تعاونی بین ۷۰ تا ۱۰۰ نفر بودند. هر کس البته جایگاه خود را می‌دانست و به خود اجازه نمی‌داد به جایگاه دیگری تعرض کند. بعد از آنکه شیوه دام‌گستر مخرب اعلام شد این شرکت‌ها در قالب شرکت‌های تعاونی پره فعالیت کردند.

محمدی ادامه داد: تا قبل از آن حدود ۳۰ شرکت تعاونی پره وجود داشت که بعد از این قضیه به ۷۰شرکت رسید. تا الان نزدیک به ۲۰شرکت ورشکست شده‌اند و حدود ۵۰ شرکت تعاونی باقی مانده است.

رئیس هیأت مدیره اتحادیه تعاونی‌های گیلان گفت: الان هر کس که زمین ساحلی دارد به سمت صید ماهی می‌رود. بسیاری حتی به صید برای خود و خانواده خود قانع نیستند و در سطح وسیع این کار را انجام می‌دهند. امروز وجب به وجب دریا تور شده است.

محمدی گفت: آن زمان که صید دام گستر مخرب اعلام شد، شیلات یک گروه را به عنوان حفاظت منابع آبزیان استخدام کرد که قریب به ۸۰۰ نفر در گیلان برای مبارزه با قاچاق روی کار آمدند. الان دیگر خیلی قائل به این نیستند که این نوع ماهیگری قاچاق است. نیروهای حفاظت منافع آبزیان هم بازنشست شده‌اند و کسی جای آن‌ها نیامده است. این ۸۰۰ نفر امروز ۳۰ – ۴۰ نفر شده‌اند که حتی نمی‌توانند از جایگاه خود دفاع کنند.

وی بیان کرد: دریا بی‌صاحب شده است. هر کس برای خود و در هر زمانی که بخواهد ماهی صید می‌کند. زمانی کسی حق نداشت در زمان تخم‌ریزی ماهی صید کند اما الان کسی جلوی این کار را نمی‌گیرد.

محمدی افزود: این آزادی باعث شده که ماهی در شرایط معمول نتواند تخم‌فشانی کند و رودخانه‌های ما دیگر زادوولدگر نیستند. در آینده نه چندان دور اگر به همین وضع جلو برویم دیگر صید و صیادی مقرون به صرفه نخواهد بود.

وی گفت: متاسفانه هر چه تلاش می‌کنیم کمتر به نتیجه می‌رسیم. شرکت‌های تعاونی ما برای تجهیز تور و خرید وسایل مورد نیاز به بازار وابسته هستند. آنها به خاطر نبود نقدینگی نسیه خرید می‌کنند تا بعد از فروش صید بدهی خود را پرداخت کنند. حدود ۵۰۰ میلون از درآمد این تعاونی‌ها قبل از اینکه درآمدی داشته باشند به بازار می‌رود و چون نسیه خرید می‌کنند مجبور به پرداخت پول بیشتری هستند.

محمدی بیان کرد: تهیه و توزیع ادوات صیادی بین صیادان از وظایف اتحادیه است که در اساسنامه آمده اما به قدری بنیه مالی اتحادیه ما ضعیف شده که دیگر نمی‌توانیم این وسایل را تامین کنیم.