خداحافظی الهه با جشن قهرمانی

اینکه هر ورزشکاری روزی به پایان دوره قهرمانی خود می‌رسد هیچ استثنایی ندارد و شامل همه‌شان می‌شود. اما وقتی صحبت از الهه منصوریان می‌شود، دیدن خداحافظی‌اش با ورزش قهرمانی باورپذیر نیست. دختری که از شهرستان سمیرم و با سخت‌ترین شرایط خودش را به قله افتخار رساند و حالا یکی از نامدارترین ووشوکاران ایران و جهان است. الهه یکی از سرسخت‌ترین رزمی‌کاران ایران است که برای رسیدن به خواسته‌های خود، از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کرد و در این بین حواسش به دو خواهر دیگر خود یعنی شهربانو و سهیلا هم بود که پله‌های ترقی را بالا بروند. الهه نه‌تنها در میدان مسابقه بلکه در مربیگری هم موفق ظاهر شد و سرانجام هم با جشن قهرمانی تیمش در لیگ برتر خداحافظی‌اش را اعلام کرد. این قهرمان آسیا و جهان که مدال‌های پرتعدادی در کارنامه خود دارد و حتی در لیگ حرفه‌ای ووشو در چین هم بارها خوش درخشیده، فقط 32 سال سن دارد و کمتر کسی تصور می‌کرد که او در این سن و سال تصمیم به پایان دادن به دوره قهرمانی‌اش بگیرد. به خصوص که خواهر بزرگ‌ترش یعنی شهربانو هنوز به فعالیت قهرمانی خود ادامه می‌دهد. 

البته باید گفت این خداحافظی با یک ماموریت ناتمام انجام شده است. الهه در کارنامه خود مدال‌های زیادی دارد؛‌ از جمله نقره جهانی کانادا ۲۰۰۹، طلای جام‌ جهانی چین ۲۰۱۰، طلای جام‌ قفقاز ۲۰۱۰، برنز بازی‌های آسیایی گوانگژو ۲۰۱۰، برنز جهانی ترکیه ۲۰۱۱، طلای جهانی مالزی ۲۰۱۳، نقره آسیایی اینچئون ۲۰۱۴ و طلای آسیایی تایوان ۲۰۱۶. اما جای خالی یک مدال در این کارنامه احساس می‌شود. کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی هدفی که الهه هیچ‌وقت نتوانست آن را محقق کند. شاید اشک‌های الهه بعد از نقره بازی‌های آسیایی هانگژو هم به همین علت بود. انگار او از همان زمان، روز خداحافظی‌اش را تعیین کرده بود و شکسته نشدن طلسم طلا، سیل اشک را روی صورتش جاری کرد.